กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒ : ค่ำคืน (๑๐๒)

บันทึกที่ ๓๒ บทกวี : ค่ำคืน

........ตะวันลับฟ้า...............เหล่าสกุณา

โผบินถลา.........................กลับคืนรังนอน

เริ่มมืดสลัว........................ตะวันลาจร

เรไรบินร่อน.......................เกาะไม้พักพิง

........

........

........

........น้ำค้างพร่างพรม..........หนาวเหน็บผสม

เย็นฉ่ำแรงลม......................หมอกแผ่กระจาย

หนาวเย็นยะเยือก.................ห่มผ้าพันกาย

หนาวให้ผ่อนคลาย...............อบอุ่นค่ำคืน

(อร วรรณดา ๑ เม.ย.๕๘)

[ขจิต ฝอยทอง]

ไพเราะมากครับ

ขอบคุณครับ

[คุณมะเดื่อ]

สุดยอด...จ้ะ

[อร วรรณดา]

ขอบคุณค่ะ อ.ดร.ขจิต ที่มาอ่านให้กำลังใจ

พึ่งจะหัดแต่งกาพย์สุรางคนางค์ 32 ตอนมาเป็นสมาชิก G2K นี้ค่ะ

[อร วรรณดา]

ขอบคุณ คุณครูมะเดื่อ ที่มาอ่านและให้กำลังใจค่ะ

[Dr. Ple]

อ่านแล้ว ... ให้ข้อคิด... มองเห็นภาพ นะคะ

ขอบคุณค่ะ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

งดงามทั้งภาพและคำกลอน ขอบคุณค่ะ

[มนัสดา]

สวัสดีค่ะคุณอร เพราะมากค่ะ

[อร วรรณดา]

ขอบคุณค่ะ คุณหมอ Dr.Ple

ที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจกวีจำเป็น(จำเป็นต้องหัดเขียน)ค่ะ

[อร วรรณดา]

ขอบคุณค่ะ อาจารย์นงนาท สนธิสุวรรณ เข้ามาอ่านให้กำลังใจ ทำให้มีพลังอยากฝึกเขียน
ด้วยรักในภาษาไทยของเราค่ะ

[อร วรรณดา]

ขอบคุณค่ะ คุณยาย มนัสดา

ขอบคุณที่ชอบค่ะ