สัปดาห์ต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2558 ที่ผ่านมา งานประชุมวิชาการพัฒนาระบบบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข ที่จังหวัดเชียงราย ในครั้งนี้เป็นครั้งแรกของผมเลยที่มาร่วมงาน ก็ได้เห็นบรรยากาศคนทำงานด้านเดียวกันจากทั่วประเทศ ในพิธีเปิดก็มีการพูดถึงประเด็นสำคัญคือ บทบาทของกลุ่ม พรส.ที่จะต้องทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้เต็มกำลังเพื่อแสดงศักยภาพในการขับเคลื่อนกลไกของระบบสาธารณสุขให้ก้าวหน้า ทำให้ภาคส่วนอื่นๆเห็นความสำคัญของชาวเรา
เวทีนี้จัดขึ้น ส่วนหนึ่งก็เป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มีเรื่องราวดีๆ มาแสดงผ่านเวที ผ่านบอร์ด หนาตาทีเดียว ที่จำแม่นคือจังหวัดพัทลุงจากทางภาคใต้ มีผลงานมาแสดงมากที่สุดจริงๆ สิ่งที่ผมคิดว่าน่าสนใจมีหลายชิ้นนะครับ ตรงนี้ขึ้นอยู่กับบริบทของตนเอง ว่าจะนำไปใช้อย่างไร
งานสร้างสรรค์ส่วนใหญ่ก็มาในรูปของโปรแกรมที่เพิ่มความสะดวก รวดเร็ว เพิ่มประสิทธิภาพของงานประจำ เช่น การจองห้องประชุม , การจัดเก็บภาพถ่ายดิจิตอล, โปรแกรมรายงานตัวชี้วัดสำคัญ เป็นต้น โดยรวมจะเห็นได้ว่าในปีนี้และปีต่อๆ ไป งานของ พรส.จะมีโปรแกรมเข้ามาทดแทนแรงงานคนมากขึ้น ใช้คนน้อยลง นี่เป็นแนวโน้มที่วิทยากรคนสำคัญท่านหนึ่งกล่าวไว้ คำถามของผมคือถ้าลดงานแล้วคนที่ทำงานอยู่จะต้องปรับตัวอย่างไร จะต้องไปเรียนอะไรเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับอนาคตที่จะมาถึง ตรงนี้น่าสนใจและต้องไปคิดต่อ...
เรื่องราวสำคัญๆของคนทำงานอีกเรื่องก็หนีไม่พ้นเรื่องความก้าวหน้า ทุกคนต้องการตำแหน่งสูงขึ้นเงินเดือนมากขึ้นไปเรื่อยๆ จากมุมมองของคนธรรมดาๆ จะเห็นได้ชัดว่ามันขัดกับธรรมชาติและแนวโน้มของความเจริญ ที่ทุกอย่างนั้นสามารถเข้ามาทำงานแทนมนุษย์ได้แล้ว ไม่ว่าจะเป็น หุ่นยนต์ , คอมพิวเตอร์ ,เครื่องมือทางการแพทย์ แล้วนายจ้างจะจ่ายเราได้อย่างไร ถ้าจ่ายไม่ได้จะทำอย่างไร
คนในยุคต่อไป ความสำคัญของเขาอยู่ตรงไหน การจินตนาการเรื่องราวตรงนี้ภาพยนตร์ได้เล่าไปถึงไหนอย่างไร
พูดมาทั้งหมดสรุปว่า "กังวลกับอนาคตใช่หรือเปล่าน่ะ..ตัวเรา " แล้วคุณล่ะเป็นอย่างไร
ไปไกลเลยครับ
ดีใจที่ได้เรียนรู้ครับ
ขอบคุณครับ