ผจญหนาว

ผจญหนาว ..

ที่จริงตอนเขียน นี่ นั่งเอกเขนกบนเตียงอันแสนอบอุ่น ที่บ้านในเมืองไทย แล้วนะคะ

ก็กลายเป็นเรื่องราว ที่เล่าเรื่องให้เพื่อนๆ น้อง และลูกๆ ศิษย์ทั้งหลาย แบบสนุกๆ

เมืองฮาร์บินนี้ อยู่ทางเหนือสุดของประเทศจีน ติดกับรัสเซีย แถวไซบีเรียเลยเชียว

อากาศในหน้าหนาว ที่ต่ำสุดคือลบ 40 ทุกอย่างจึงกลายเป็นน้ำแข็ง

คนเมืองร้อนอย่างเราจึงเกิดอยากรู้ว่า

"หนาวสุดขั้วหัวใจ" เป็นอย่างไร?

อันนี้ก็รวมแม่ต้อย ซึ่งดูตามสภาพ ร่างกายและอายุขัยแล้ว มีแต่คนกังวลใจว่า หนาวมากขนาดนี้ จะไปได้อย่างไร? อิอิ

ดังนั้น หลังจากที่ได้นอนเอาแรงมาทั้งคืนแล้ว วันนี้ก่อนออกไปผจญหนาวแบบยาวทั้งวัน จึงเตรียมแต่งกายอย่างชนิดที่เรียกว่าโกลาหลในห้องพักนั่นเอง

เริ่มจาก ชุดHeat tech ทับด้วยกางเกงขายาว ยัดใส่ขนแกะ ตามด้วยกางเกงชั้นนอก ที่มีขนเป็ดอ่อนบุทั้งตัว ส่วนเสื้อก็ใช้เสื้อวูล ทับซ้อนกัน ข้างนอกสุดเป็นdawn jacket อีกชั้น

แต่ละชั้น ฮ่าๆๆ แม่ต้อยต้องออกแรง ยืดพวกเสื้อกางเกงให้ขยาย เสริมด้วยการ ออกแรงแขม่วส่วนเกินของร่างกายให้เข้าที่ กว่าจะสวมเสื้อผ้ากันหนาวพวกนี้ได้ครบทุกตัว

ยังไม่ทันได้ออกไปไหนเลย เหงื่อเริ่มตกแล้ว ... อิอิ

นี่สำหรับกลางวันนะคะ ส่วนกลางคืนซึ่งจะหนาวเป็นสองเท่าต้องมีโคทหนาๆเพิ่มอีกหนึ่งตัว

เวลาดินแทบกลิ้ง 555

ส่วนอื่นๆของร่างกาย ก้ต้องมีทั้งหมวก ถุงมือ รองเท้ากันลื่นสำหรับเดินบนน้ำแข็ง

และที่ครอบหู กันความหนาว

แต่งออกมาแล้ว หน้าตา จึงเหมือนพุดเดิ้ล อย่างไง อย่างงั้น..แฮ่ๆๆ

เริ่มต้นที่โบสถ์เซนต์โซเฟีย กลางเมือง สร้างโดยชาวรัสเซีย หลายร้อยปีมาแล้ว

คล้ายๆเป็นที่เคารพ หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ พักพิงใจของ ชาวรัสเซียในสมัยนั้น

ลมแรงและอากาศหนาวที่แทรกเข้าไปในเสื้อผ้าหลายๆชั้น จนคิดว่า จะเดินต่อไปได้มั้ย

สองมือล้วงในกระเป๋าเพิ่มความอุ่นอีกนิดหนึ่ง และทุกครั้งที่ถอดถอนมือเพื่อถ่ายรูป (ชอบถ่ายเสียด่วย) มือจะชาจนปวด เลยทีเดียว

ถนนคนเดิน ที่มีชื่อว่าถนน จงหวาง เป็นถนนที่มีชีวิตชีวามากๆ คนเดินขวักไขว่ ทั้งสองฝั่งมีร้านรวงเรียงราย สินค้าที่ขาย มีทั้งของใช้ ของฝาก และร้านอาหาร ของรัสเซีย ฝรั่งเศส และยุโรป ข้างในร้านอุณหภูมิจะอบอุ่นด้วยเครื่งทำความร้อน

จึงเป็นโอกาสดีในการแวะช้อบปิ้ง เพื่อเสริมสร้างความอบอุ่นให้ร่างกาย อิอิ ตลอดถนนจะมีการนำเอาน้ำแข็งแกะสลัก หรือหิมะแกะสลักมาวางให้ผู้คนได้ถ่ายรูป และตบแต่งถนนคนเดินให้สวยงามมากยิ่งขึ้น

และหนาวๆๆมากยิ่งขึ้น ...

ที่นี่เคยมีอุทกภัยจากแม่น้ำซงหัวสายใหญ่ในเมือง เกิดน้ำท่วม จนผู้คนล้มตาย ชาวบ้านลำบากไม่มีที่อยู่

คงคล้ายบ้านเราเมื่อปี2554นั่นแหละ

แต่ชาวเมืองได้ช่วยกันรวบรวมพลัง ต่อสู้ กับภัยธรรมชาติ ไม่มากล่าวโทษกันว่าเพราะ คนโน้น ไม่ทำอย่างนั้น เพร่ะคนนี้ไม่ทำอย่างนี้

เมื่อร่วมใจกันกู้ภัยธรรมชาติได้สำเร็จ

ชาวเมืองได้สร้างอนุสาวรีย์ของความร่วมมือร่วมใจกันไว้ ที่ถนนเส้นนี้ในช่วงที่ติดกับ แม่น้ำ ซึ่งตอนนี้กลายเป็นน้ำแข็งจนหมดแล้ว

วิธีคิดที่แตกต่าง ก็จะนำมาให้แต่ความภาคภูมิใจของคนรุ่นหลัง

วันนี้ไปกินอาหารแบบ โบราณ น่าจะผสมผสานวัฒนธรรมของเกาหลี

เป็นอาหารปลา ตัวใหญ่มากๆ

ปลาตัวใหญ่นี้จะถูกแล่ เกล็ดออกและกรีดเนื้อปลาออกเป็นร่องๆทั้งตัว

มีกะทะเหล็กขนาดใหญ่ ตรงกลางโต้ะ เรานั่งล้อมรอบ กะทะนี้ ข้างล่างเป็นที่ใส่ฟืน ปลาดิบๆจะถูกปรุงในกะทะด้วยเครื่องปรุง ผัก เห็ด เต้าหู้ แล้วปิดกะทะด้วยฝาไม้แบบโบราณ

ระหว่างรอปลาสุกจะมีอาหารที่ปรุงแล้ว ให้กินไปพลางก่อนแก้หิว กิมจิกรอบรสหวาน อร่อยมากๆ

เราจะลองเปิดฝาไม้ดู ว่าเจ้าปลาตัวนั้นสุกหรือยัง ..อิอิ

พลันเสียงจากเจ้าถิ่นรอบโต้ะ บอกว่าอย่าเพิ่งๆๆ..

หากเปิดดูก่อนปลาสุก มันจะคาว .. โห คนกำลังอยากรู้ อยากเห็น นี่นา

สักพักเริ่มมีควันและกลิ่นหอมอ่อนๆลอย มาจากกะทะ

กลิ่นปลาสุก ผสมเครื่องปรุง และผักสด หอมยั่วน้ำลายเสียจริง

นึกถึงตอนเด็กๆ เวลาแม่นึ่งขนม หรืออาหารพวกเราจะนั่งรอว่าเมื่อไหร่จะสุก พอเริ่มเห็นควันลอยออกมาแบบนี้

ก็เป็นนิมิตหมายว่า เดี่ยวเดียวก็จะได้กินละ

ปลาอร่อยมาก เพราะความสดและฝีมือปรุงรส

บวกกับบรรยากาศ คล้ายๆนั่งกินในบ้าน ที่หน้าเตาไฟ

เสียดายที่จำชื่อร้านไม่ได้คะ

เพราะ อากาศไม่เป็นใจให้มัวอ้อยอิ่งดูชื่อร้าน หรือบางทีดูแล้วก็ยังจำไม่ได้เลยคะ

เพราะเป็นภาษาจีนทั้งนั้น ยังไม่ถึงงานแกะน้ำแข็งเลยนะคะ

หนาว..หนาว.

ไว้คราวหน้านะคะ ติดตามคะ

สวัสดีคะ

แม่ต้อย