เราอยู่กันที่นี่บ้านหลังเดียวกัน 26 : ข้อเรียกร้อง
พ่อครับ...
วันนี้พ่อไม่ยอมนอนบนโซฟา ผมเลยอดที่จะนอนเบียดพ่อ ผมไม่ใช่หมาที่ดื้อและซนอย่างที่พ่อบอกนะ แต่ผมเหงามากกว่าที่พ่อเอาแต่ทำงาน วันที่ข้างบ้านเขาหยุดกัน... อ้อผมรู้ว่าเป็นวันหยุดได้อย่างไรเหรอ ก็พ่อดูสิ เด็กๆในซอยพากันวิ่งเล่นสนุกขนาดนั้น ผมได้แต่มองด้วยความอิจฉา
พ่อครับ...
ข้ออ้างที่พ่อบอกว่าพ่อกินยาแล้วทำให้ง่วงนั้น ผมยิ่งไม่เข้าใจ ว่าพ่อทำไมต้องกินยาด้วย พ่อไม่สบายด้วยเหตุอันใดเหรอ แล้วพ่อก็ไปนอนบนม้าโยกข้างโซฟา ซึ่งผมกระโดดขึ้นไม่ได้ พ่อหลับไปก่อนที่ผมจะพยายามกระโดดเสียอีก
พ่อครับ...
เด็กๆเรียกผมกันใหญ่ที่หน้าบ้านว่า คอฟฟี่ๆ ทั้งๆที่จริงผมชื่อทอฟฟี่ แต่เด็กที่พูดไม่ชัดคนนั้นก็ยังเรียกว่า คอฟฟี่ๆ ...และผมก็ได้แต่ไปชะเง้อเล่นกับเขาภายในรั้วบ้าน...ผมอยากออกไปข้างนอก ไปวิ่งเล่นกับเด็กๆพวกนั้นเหลือเกิน
พ่อครับ...
ผมเอากระดาษที่หล่นจากโต๊ะมาฉีกเล่นเพื่อจะเรียกพ่อให้ตื่นขึ้นมาไล่จับผม ไล่ตีผม และวิ่งไล่แย่งกระดาษชิ้นนั้นกับผม พ่ออาจจะโมโห แต่พ่อรู้ไหม ผมสนุกมากเลยล่ะ
พ่อครับ....
อย่าบอกแม่เชียวนะหากว่า กระดาษแผ่นนั้นมันจะเป็นบิลจ่ายค่าน้ำค่าไฟ เพราะผมกับพ่อเองนั้นแล่ะ จะโดนบ่นเป็นวันสองวัน
พ่อครับ...
ตื่นเถอะ ก่อนที่ความมืดจะมาไล่เด็กๆแสนซนพวกนั้นเข้าบ้านเสียก่อน....
..................
18 มีนาคม 2558
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (8)
ท๊อฟฟี่ตัวนี้เค้ามีบุญมากนะครับ
ที่ได้อยู่กับเจ้าของที่แสนดี
..
ฤาว่า...เคยเกื้อกูลกันมาก่อน
มีความสุขในสายสัมพันธ์เช่นนี้ครับ คุณ พิชัยครับ
น่ารัก นะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจครับ
กัดพังเลp
ท๊อฟฟี่
555
หน้าตาทอฟฟี่ยังทะเล้นได้อีกนะคะ อิ อิ
สวัสดีค่ะคุณพ.
สบายดีนะคะ
อย่าได้เผลอทำสิ่งสำคัญหล่นเลยนะครับ มอฟฟี่คาบไปซ่อน(เพื่อให้แย่ง)