การจากไป...ของบุคคลอันเป็นที่รัก?
เมื่อตอนเช้าของ ...วันเสาร์ที่ ๑๐ มกราคม ๒๕๕๘ .... "คุณย่าแก้ว นวรัตน์"... คุณแม่ของ นพ. สมพนธ์ นวรัตน์ ... ได้จาก ครอบครัวนวรัตน์ ...ไปอย่างไม่มีวันหวลคืนกลับมาหาลูกๆๆ .. สะใภ้และหลานๆ ได้อีกแล้ว ด้วยวัย ๘๓ ปี ...ก็ทำให้ทุกๆ คนในครอบครัวนวรัตน์...มีความทุกข์ใจ - เศร้าโศกอย่างมาก....แต่วันแรกที่มีพิธีรดน้ำศพ...มีหัวหน้างาน ...มีญาติผู้ใหญ่...มีเพื่อนฝูง..ลูกน้อง....ให้เกียรติ สละเวลา...มาร่วมพิธี...ทำให้รู้สึกอบอุ่นชื่นใจ...เพราะได้พบปะกับผู้ที่ให้ความรักเคารพนับถือในตัวคุณหมอ สมพนธ์... มาให้กำลังใจมากมายทำให้คลายความเศร้าโศกลงได้ค่ะ
จากคำสอนของ....หลวงปู่แหวน สุจิณโณ....พระอาจารย์ได้ให้ธรรมะในเรื่อง ความตาย ผู้เขียนได้อ่านแล้ว ... ทำให้จิตใจ เบาสบายขึ้นค่ะ ....
"ความเกิด...มีแล้ว.. ความแก่.. ความตาย ....มันก็มีอยู่ ...ไม่มีใครพ้นตาย ... ตายก็ตายเต็มแผ่นดินอยู่ ...เกิดก็เกิดเต็มแผ่นดิน ...เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด...อยู่นี้แหละ สัจจธรรม ข้อนี้ใครๆ ก็พ้นไปไม่ได้ ..นั่งอยู่ก็ตาย ...นอนอยู่ก็ตาย ...กินอยู่ก็ตาย ...ไม่กินก็ตาย... เจ็บป่วยก็ตายได้ ...ไม่เจ็บป่วยก็ตายได้... ความตายมีอยู่ทุกฐานะ... ทุกสถานที่ ... ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย... มันครอบงำเราอยู่ทุกเมื่อ... เราต้องหา ที่พึ่งอันประเสริฐ ไว้เสียแต่บัดนี้ .... แต่ยังมีชีวิตอยู่อย่างนี้... ยังแข็งแรงอยู่อย่างนี้ ...ถ้าร่างกาย จิตใจมันไม่อำนวย แล้วจะไม่คิดถึงอะไร จะไปยึดไปถือเอาอะไร เป็นที่พึ่งมันยาก"
(หลวงปู่แหวน สุจิณโณ)
พระพุทธองค์ ตรัสว่า...ชีวิตของสัตว์โลกทั้งหลาย..มีลักษณะอยู่ 3 ประการ คือ
- เกิดขึ้นในเบื้องต้น
- แปรเปลี่ยน (แก่, เจ็บ) ไปในท่ามกลาง และ
- ตายในที่สุด
ซึ่งเห็นกันอยู่ทั่วไป เมื่อตายแล้วมิใช่ว่าจะสิ้นสุดกันเพียงเท่านั้น... ดังที่หลายท่านเข้าใจกันว่า "ชีวิตสิ้นสุดที่เชิงตะกอน" เข้าทำนองว่า ... ตายแล้วสูญ เพราะ มองไม่เห็นการไปเกิดของสัตว์ที่ตายแล้วว่าจะไปอย่างไร ...แต่ความจริงแล้วการตายในภพหนึ่งๆ ... หาได้สูญไปไม่ ....เพราะตราบใดที่ยังมี "กิเลส" อยู่...
เมื่อตายไปแล้วก็ยังต้องไปเวียนว่ายตายเกิดใน "ภพภูมิ" ทั้งหลาย 31 ภูมิ ... ต่างกันเพียงแต่ว่า....
- ผู้ทำกรรมดี... ก็ไปเกิดใน... สุคติภูมิ...มีความสุขกายสบายใจ
- ผู้ทำกรรมชั่ว...ต้องไปเกิดใน.....อบายภูมิเสวยทุกขเวทนา.....สิ้นกาลนาน
- ผู้หมดกิเลส ...ก็เข้าสู่..... นิพพาน...เสวยนิพพานสุขนิรันดร์
ดังที่พระพุทธองค์ตรัสว่า
"ชนทั้งหลายบางพวก ย่อมเข้าถึงครรภ์
ผู้มีกรรมชั่ว ย่อมเข้าถึงนรก
ผู้มีกรรมเป็นเหตุแห่งสุคติ ย่อมไปสวรรค์
ผู้ไม่มีอาสวะย่อมปรินิพพาน"
สรูปได้ว่า .... ชีวิตของคนและสัตย์ .... ทั้งหลายในโลกนี้ .... สั้นนิดเดียว .... ลำบากยากเข็ญ....มีทุกข์มาก... แต่ก็ไม่มี เครื่องหมายให้รู้ว่าจะ "ตาย" เมื่อใด
ขอบคุณค่ะ
๑๗ มรกราคม ๒๕๕๘
ความเห็น (11)
ขอแสดงความเสียใจและอาลัยด้วยนะครับ...คุณย่า ได้จากพวกเราไปแล้ว ยังคงเหลือแต่คุณความดีที่คุณย่าได้ปฏิบัติไว้เป็นแบบอย่างที่งดงาม ซึ่งยังคงประทับอยู่ในความทรงจำของ ลูก หลาน ญาติพี่น้อง และทุกคนๆ อย่างไม่มีวันลืมเลือนครับ
เสียใจด้วยนะคะพี่
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับพี่เปิ้น
เราได้เรียนรู้จากการพลัดพรากจากของรักครับ
ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของท่านด้วยนะครับพี่
..
ด้วยความเคารพครับ
หวัดดีจ้ะพี่หมอเปิ้น......รอ....สถานที่กับเวลา...31 มกราจ้ะ ...พบกันที่ไหนเอ่ย ???
My condolences.
We know all things arise by a condition eventually fall away. Only love stays on in memory and conditions arising of other latter things.
เสียใจด้วยนะคะ
มาร่วมรำลึกถึงคุณความดีของผู้วายชนม์...ท่านจากไปสู่สุคติ และยังอยู่ในใจลูกหลานนะคะ..
ขอแสดงความเสียใจกับคุณหมอและครอบครัวด้วยนะคะพี่เปิ้น