"พี่หนาน"
นาย พรพจน์ พี่หนาน เรียงประพัฒน์

บันทึกแทนคำขอบคุณต่อ...


๒๑/๑๒/๒๕๕๗

*************

บันทึกแทนคำขอบคุณต่อ...

๑.ขอขอบคุณคุณแม่ยาย(แม่ไปล่ สวนสอน) ที่อุตส่าห์ตื่นแต่เช้า มานึ่งข้าวทำกับข้าวให้กินแทบทุกวัน พร้อมกันนี้ก็จัดการห่อข้าวให้ไปกินที่ร้าน(บ้านเล็ก)อีกต่างหาก โดยไม่ปริปากบ่นด่าว่าให้ได้ยินหลุดรอดออกจากปาก(ต่อหน้า)สักคำ (ลับหลังคงมีเยอะ..๕๕)...

๒.ขอขอบคุณอาหารเสริมจากคุณแม่ตัว(แม่ทองสุก เรียงประพัฒน์) ที่ทำกับข้าวอร่อยๆ พร้อมกับตักใส่ถ้วยยกมาให้หลังร้าน(บ้านเล็ก)บ่อย ๆ ด้วยจิตคิดห่วงว่า ลูกชายคนเล็ก(ตัวใหญ่หนัก80ก.ก.)จะอดอาหาร ผอมแห้งแรงน้อย นอกจากนี้ยังเป็นผู้จัดหาซื้อวัสดุอุปกรณ์ที่ขาดหรือขายหมดไปแล้วมาเพิ่มเติมให้ และจัดพับกระดาษ ทำดอกไม้ริบบิ้นอย่างสวยงามให้อีกด้วย...

๓.ขอขอบคุณพี่สาวคนสวย(รุ่งรวี ธานี)ที่อุตส่าห์ให้อุปกรณ์ตู้กระจกใส่ของขาย ให้ของที่ตกค้างทั้งหมดโดยไม่คิดราคา ให้ยืมรถยนต์ไปไหนต่อไหน โดยไม่คิดตังค์หรือคิดเอาค่าน้ำมันสักครั้ง ไม่เคยทวงหากคราวไหนไม่เติมน้ำมันให้ ดีจริงๆ รถฟรี น้ำมันฟรี ตู้ฟรี ของที่เอามาให้ขายก็ยังฟรีอีก นอกจากนี้ที่ลืมกล่าวถึงคือ ส่งเงินให้เรียนจนจบปริญญาฟรีอีกด้วย หาพี่สาวที่ไหนได้แบบนี้อีกนะเรา...

๔.ขอขอบคุณพี่เขยใจดี(ทวี ธานี)ผู้ได้ชื่อว่า "นักร้องหมอลำประจำหมู่บ้าน" งานไหนขาดเขาไม่สนุกแน่ ผู้ที่ช่วยซ่อมรถเครื่องให้ผม ไม่บ่นเมื่อพี่สาวเอาเงินไปส่งน้องเรียนจนจบ มีปรัชญาในการประกอบอาชีพว่า "เศรษฐกิจพอเพียง" ขี้สงสาร เห็นอกเห็นใจผู้อื่นยิ่งกว่าตัวเอง บางเดือนเงินแทบไม่พอส่งร้านอะไหล่ก็มี

๕.ขอขอบคุณคุณครูคอมฯ(ภรรยาแสนสวย)ที่อุตส่าห์ให้ความไว้วางใจ (ทั้งที่ความจริงก็ไม่น่าไว้วางใจสักเท่าไหร่เหมือนกัน) ร่วมทุกข์ร่วมสุขอยู่เคียงข้างกันมา ๓ ปีกว่าแล้ว ชีวิตคู่ก็เปรียบเหมือนเม่น อยู่ใกล้กันมากเข็มหรือขนมันก็ทิ่มแทงกันและกันให้เจ็บปวด หากอยู่ไกลกันมาก มันก็หวาดหวั่น คิดถึง คะนึงหา ห่วงใย อยากไปหาสารพัด มันเหน็บหนาว สำนวนโกเล้งว่าไว้ "ปวดเจ็บหรือเหน็บหนาว" มีสองอย่างนี่แหละที่ต้องเลือกเอา...แต่มันก็ต้องยอม ตามภาระหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ใกล้ไกลจึงต้องทำใจ ไม่ใช่ "ทัมใจ" นะครับ...

๖.ขอขอบคุณ "คุณลูกค้า" ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่กรุณาให้ความไว้วางใจมาอุดหนุนซื้อสินค้าเครื่องเขียน เครื่องคอมฯ โทรศัพท์เติมเงิน และใช้บริการอินเทอร์เน็ตกันด้วยดีตลอดมา พักหลังอาจจะห่างหายกันไปบ้าง และขอบคุณ "คุณผู้ค้า" ร้านค้าในตัวเมืองอุตรดิตถ์หลาย ๆ ร้าน ที่นำสินค้าและบริการมาส่งถึงบ้าน มากบ้าง น้อยบ้าง ขาดเหลือบ้าง ก็ไม่ว่ากัน ดีกว่าเสียค่าน้ำมันรถคุณครูคอมฯไปเอง ประหยัดตังค์อีกตั้งเยอะ...

๗.ขอขอบคุณสมาคมฌาปนกิจสงเคราะห์บ้านแพะหมู่๗,๑๔,๑๕ และ "ความตาย" ที่ช่วยให้ครอบครัวมีเงินเก็บเอาไว้เป็นสาธารณกุศลจากค่าแรงทำงานเดือนละ ๒๐๐ บาท(มีสมาคมฯไหนที่ถูกกว่านี้อีกบ้าง) ค่านำฝาก-ถอนหรือค่าเสียเวลา+น้ำมันรถ ครั้งละ ๒๐๐ บาท และรายได้จากการบริจาคจากเจ้าภาพที่ไว้วางใจให้ช่วยไปเป็นพิธีกรในงานฌาปนกิจศพที่ป่าช้าในแต่ละครั้ง มอบให้ครั้งละ ๒๐๐-๓๐๐ บาท (ค่าตัวพิธีกรปริญญาโทบ้านผมครั้งละ ๒๐๐ บาทเอง) และได้นำเอาไปเป็นทุนการศึกษาให้กับนักเรียน และสมทบเป็นเงินปลูกป่า ดูแลรักษาป่าชุมชนต้นน้ำที่ได้ร่วมกับผู้ใหญ่บ้าน(สุพรรณ์ ชอบธรรม)หมู่ ๑๕ จัดทำกันขึ้นมาเมื่อเดือนพฤษภาคม ๒๕๕๗ ที่ผ่านมา…

๘.ขอขอบคุณกองทุนหมู่บ้าน(กทบ.- เงินล้านล้าน) คณะกรรมการที่ไว้วางใจ(ยินยอม)ให้กู้เงิน ยอมให้เป็น "ลูกหนี้" ไม่ว่าจะเอามาใช้อย่างไรก็ไม่ว่า ไม่ด่า ไม่ห้าม(ดีจัง) ผมเอามาต่อเติมเสริมสร้างบ้าน(ร้านค้า)ให้ดูดีขึ้นในแต่ละปี ปีนี้ไม่รู้จะ(ยินยอม)ให้สักเท่าไหร่ (มีแผนที่จะต่อเติมด้านหน้าร้านเร็วๆ นี้แล้ว) เพราะสมาชิกที่หมู่บ้านมีมากเกินกว่าที่จะได้คนละมาก ๆ (มีกลุ่มคนขอแยกหมู่บ้านก็ไม่ยอมให้เขาแยก) ได้คนละสองหมื่นก็ "บุญโข" แล้วครับ...

๙.ขอขอบคุณองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อทอง ที่ให้เกียรติเชิญเข้าร่วมเป็นคณะกรรมการดูแลการเงิน สป.สช. ได้เข้าร่วมประชุมครั้งแรกครั้งเดียว (จนจำชื่อเต็มไม่ได้แล้ว) จากนั้นก็ไม่ง้อเราไปร่วมพิจารณาโครงการแบบมีเงื่อนไขอีกเลย (สงสัยทหารจะยึดเงินคืนไปหมดแล้ว...ฮา) แต่ก็ขอบคุณที่ไว้วางใจครับ...

๑๐.ขอขอบคุณสหกรณ์การเกษตรเมืองตรอน ที่ทำประกันอุบัติเหตุให้ฟรีทุกปีแบบมีข้อแม้ แม้ว่าผมจะไม่ได้กู้เงินของสหกรณ์ฯ และไปเยี่ยมเยียนสำนักงานในหนึ่งปีเลยก็ตาม แต่ผมก็เป็นเจ้าของสหกรณ์มีหุ้นเหลืออยู่ในบัญชีบ้างเหมือนกันนะครับ (ใครเป็นสมาชิกสหกรณ์ฯถือว่าเป็นเจ้าของสหกรณ์ด้วย...หากเป็นสมาชิกของธนาคารท่านไม่ได้เป็นเจ้าของธนาคารหรอกนะครับ…ภูมิใจเถอะ)…

๑๑.ขอขอบคุณคณะกรรมการหมู่บ้าน(ชาย)ที่ให้ความร่วมมือ ช่วยเหลือ การเคลียร์พื้นที่ก่อนปลูกป่า การปลูกป่า การดูแลรักษาตัดหญ้า และแม่หลวงคณะกรรมการหญิงที่ช่วยทำกับข้าวให้ด้วยดีมาตลอด บางครั้งเห็นแต่ละคนเหนื่อยมาก ก็อดสงสารไม่ได้ทำไงได้ เรามีอุดมการณ์ร่วมกันแล้ว ต้องสานต่อกันไปจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่งนั่นแหละ เดี๋ยวออกแล้งประมาณกุมภา-มีนา ต้องได้ทำเขตแดนกันไฟอีกแล้ว อย่าพึ่งท้อกันเสียก่อนนะครับ...

๑๒.ขอขอบคุณเพื่อน "กัลยาณมิตร" ที่เคารพรักแห่งโกทูโนว์ที่ร่วมบริจาคเงินให้ความช่วยเหลือด้าน "การปลูกป่า" ผ่านบัญชีของ "พี่หนาน" เป็นจำนวนถึง ๑๐,๐๐๐ บาท ก็ไม่รู้ว่าเป็นใครท่านใดบ้าง เป็นผู้ไม่ประสงค์ออกนามกันทั้งนั้น เป็น "ผู้ใจบุญ" ด้วย เป็นผู้มี "ความรู้สติปัญญา" ด้วยตอนนี้เจ้าของแปลงที่หลงเหลืออยู่ใกล้ๆ พื้นที่ปลูกป่า ปรารภมาว่าจะขายที่ให้อีกแล้วครับ(คงเห็นพวกผมทำกันจริงเลยเกิดศรัทธาอยากคืนพื้นที่ให้แบบมีเงื่อนไข) เขาจะขาย ๑๐,๐๐๐ บาท เช่นกัน หากผู้ใจบุญท่านใดอยากซื้อที่ให้ชาติบ้านเมือง สร้างป่า ปลูกป่า คืนต้นน้ำให้ธรรมชาติ ก็เชิญติดต่อหรือเข้ามาเยี่ยมชมพื้นที่จริงที่บ้านพี่หนานได้เลยนะครับ...

๑๓.ขอขอบคุณ "คุณทหาร" ที่ช่วยทำให้เห็นว่า "ความสงบสุข" ของบ้านเมืองเป็นอย่างไร แม้อาจจะเข้ามาแบบไม่ถูกต้องนัก แต่ที่เห็นดีด้วยคือ การปราบปรามคนทุจริตในวงการราชการ การปราบปรามผู้ตัดไม้ทำลายป่า(ยึดคืนพื้นที่อันนี้ชอบมาก) การปราบปรามยาเสพติด(ที่ยังเห็นขายกันกลาดเกลื่อนอยู่ในขณะนี้) และที่คิดจะปราบปรามหวยเถื่อนหรือผู้มีอิทธิพลในพื้นที่(ไม่รู้จะกล้าหรือเปล่า) ยังไงก็ต้องขอขอบคุณมาก ๆ ๆ ...อีกอย่างที่อยากจะฝากถึงก็คือ ผู้เร่ร่อนไร้ที่อยู่อาศัย ผู้มีภาวะว่างงาน ผู้มีภาวะไม่มีที่ดินทำกิน(อย่างผม) ผู้มีภาวะหนี้สินเกินตัว ผู้มีตำแหน่งงานในหน่วยงานของรัฐที่เป็นพนักงานจ้างปีต่อปี(หรือจะเรียกว่าอะไรก็ตาม)ตำแหน่งเล็กๆ เงินเดือน 4-5 พันบาทต่อเดือน ก็ช่วยพิจารณาเพ่งมองให้ความช่วยเหลือมายังพวกเขาบ้าง อย่ามองหรือให้ความช่วยเหลือแต่ข้าราชการประจำ ชาวนา และกลุ่มผู้สูงอายุแต่เพียงเท่านี้...นะครับผม...

๑๔.สุดท้าย ขอขอบคุณแหล่งบันทึกคุณภาพ ที่พักหลังดูเหมือนระบบจะรวนๆ ไปหน่อย ย่อหน้าไม่ได้ ปรับสีอักษรไม่ได้ บันทึกไม่ได้ สถิติผู้อ่านไม่ปรากฏ ตอนนี้น่าจะดีและใช้ได้หมดทุกอย่างแล้ว นั่นคือ "www.GotoKnow.org" ครับ ที่ช่วยให้มีที่ถ่ายทอดความรู้ ความรู้สึก อารมณ์ ภาพถ่าย วีดิทัศน์ อย่างหลากหลาย ขอบคุณกัลยาณมิตรที่น้ำใจงาม ขอบคุณอ.ดร.จันทวรรณและครอบครัว ผู้สรรค์สร้างเว็บไซต์ทุกท่าน ขอบคุณสปอนเซอร์ผู้สนับสนุนให้เว็บนี้อยู่ได้ด้วยครับผม...

ขอบคุณทุกท่านที่สนใจขอบคุณโกทูโนว์(อีกรอบ)


คำสำคัญ (Tags): #ขอบคุณ#ปี๒๕๕๗
หมายเลขบันทึก: 582898เขียนเมื่อ 21 ธันวาคม 2014 16:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม 2014 16:18 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

ขอบคุณด้วยคนครับพี่หนาน ;)...

ขอขอบคุณอาจารย์ กัลยาณมิตรที่เคารพรักทุกท่านต่อไปนี้มากนะครับผม...

ขอขอบคุณอาจารย์Wasawat Deemarn ที่เข้ามาให้กำลังใจ และเพิ่มความเห็นให้มากนะครับ...

ผมเองก็ต้องขอขอบคุณอาจารย์ที่ได้มอบความรู้ผ่านสื่อคุณภาพนี้ อย่างไม่ปิดบังอำพราง ได้ความรู้ทั้งทางโลกและทางธรรม นอกจากนี้ก็ยังมีทางด้านสื่ออีกด้วย...ขอบคุณมากมายเลยครับ

ขอขอบคุณอาจารย์ แผ่นดิน เป็นอย่างมากที่ให้เกียรติมาอ่าน พร้อมกับให้กำลังใจและเพิ่มความเห็นอันมีค่าสำหรับผม ทำให้มีกำลังใจที่อยากจะเขียนบันทึกต่อไป...ผมได้ย่องเข้าไปอ่านบันทึกเกี่ยวกับการอบรมและการสอนด้านชุมชนของอาจารย์แล้ว ชอบมาก อยากให้สถาบันการศึกษาปฏิบัติแบบนี้ให้มากๆ เช่นกันครับ...สถาบันการศึกษาที่ส่งเสริมฐานรากของสังคมไทย...ขอบคุณอีกครั้งครับ

ขอขอบคุณอาจารย์ แสงแห่งความดี... อีกท่าน ที่กรุณามาอ่านและอวยพรล่วงหน้าก่อนใครเลย...

เป็นพรที่สั้น ลึกซึ้ง กินใจ ชอบเป็นอย่างมากเลยครับ อ่านกี่ครั้งยังไม่รู้สึกเบื่อเลย...

ช่วงหลังไม่ค่อยได้อ่านบันทึกกัลยาณมิตรหลายท่าน เพราะยุ่งกับการทำงานและทำเงิน พอว่างก็เขียนส่ง GTK เสร็จแล้วก็ต้องรีบทำงานต่อ...แต่ก็ติดตา่มอ่านงานของอาจารย์เชื่อมกับฮอทเมลมิได้ขาดนะครับ...

ขอบคุณๆ มากๆ อีกครั้งครับผม

ขอขอบคุณอาจารย์ GD ดร.กัลยา อีกท่านนะครับ ที่ทำให้ผมมีหนังสือเป็นรูปเล่ม แม้จะไม่ใช่ส่วนตัว(คนเดียว)ก็ตาม แต่ก็ช่วยให้มีการเผยแพร่ผลงานของผู้เขียนไปได้เป็นอย่างดี ....ภาคภูมิใจมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการสะกิดสังคม ทั้งเป็นการอนุรักษ์วัฒนธรรมท้องถิ่นทางด้านภาษาได้เป็นอย่างดี ยาวนานด้วยครับ...

ส่วนเรื่องที่รับปากไว้ยังไม่ได้ดำเนินการเลย ขอเวลาสักหน่อยนะครับ...

ขอบคุณอีกครั้งครับผม

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท