แม้มัวๆแต่ก็อดเอาแล้วทำต่อไป

วันนี้วันอาทิตย์ สารภาพตามตรง วันนี้ขนาดตื่นขึ้นมารักษาข้อวัตรครบ

จิตข้างใน โมโหร้ายมาก เดี๋ยวๆ ปะทุ เดี๋ยวปะทุในออก ร่างกายเกร็งเคร่งเครียด

ย้ำกับตนเองเอาคาถาที่ครูเมตตาชี้สอน

เอามาข่มไว้เหยียบไว้

ตอนเช้าซ่ิมทางจงกรมที่ตนเองใช้

เพราะทุกๆครั้งจะเจอปัญหาว่า หาทางจงกรมตนเองไม่เจอ เพราะเดิมเพียงขุดดินทำคล้ายแปลงผัก

ไก่เขี่ยไม่เห็นแนวบ้างฝนตกน้ำเซาะทรายไปก็มี

นั่งดูเห็นกิ่งไม้ร่วง จึงลองเศษไม้มาวางเรียงเป็นแนว บิดๆเบี้ยวๆบ้างตามลายไม้

ไม่ทัน เสร็จดี ครูให้แม่ขาวน้อยมาเรียกระลึกกับตนเองว่า ค่อยมาทำต่อ

บ่ายๆเย็น ๆครูให้ไปซื้อของ

จนเมื่อเวลากลับบ้าน ส่งเด็กๆกลับบ้าน

ใจระลึกว่า อย่าลืมข้อวัตร

นี่ขนาดข้อวัตรครบ จิตยังหมอง

ถึงบ้านพ่อแม่ บ้านดูอบอุ่นมีชีวิตชีวา สะอาดสะอ้านเพราะพี่ตุ๊กดูแล

แยกตนเองไปทำข้อวัตร

แต่ข้างในก็ง่วงพยายามทำให้เรียบร้อย

ประคองข้อวัตร จนครบแล้วก็พัก

พยายามใช้เวลาให้เหมือนอยู่ในวั

แม้ข้างในจะมัวๆดูไม่ออกบ้างแต่ก็ อดไว้ แล้วก็ทำต่อไป