สุภิรัชต์ นิธิวิสุทธิ์ : ร้องไห้ได้มั๊ย
พยาบาล คือ คนที่ทุกคนมองว่าเป็นบุคคลที่ต้องดูแลผู้ป่วยด้วยความมีเมตตา มีจิตใจที่เข้มแข็ง หากมีวันหนึ่งที่พยาบาลอย่างเราจะอ่อนแอบ้าง ใครจะช่วยเหลือ
เสียงโทรศัพท์ในเช้าวันหนึ่งดังขึ้น ปลายสายที่โทรมามีน้ำเสียงที่ขาดหายเป็นช่วงๆ แต่จับใจความได้ว่า "พี่มาเปิด MP3 ให้หน่อย" หลังจากนั้นก็เป็นเสียงร้องไห้ ทำให้รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้อง
เมื่อไปถึงที่ตึกที่น้องทำงานอยู่ พบว่าน้องนั่งร้องไห้อยู่ที่มุมห้องหลังประตู มีเพื่อนๆ น้องพยาบาลคอยปลอบใจอยู่ไม่ห่าง น้องร้องไห้ตลอดเวลาพร่ำบ่นแต่คำว่า "ไม่รู้จะทำไงดี ทำไม่ถูกเลย จะร้องไห้ตลอด"
"พยาบาลร้องไห้ได้มั๊ยพี่"
"น้องกลัวคนเขาจะว่า เป็นพยาบาลแล้วร้องไห้ แต่น้องทำใจไม่ได้ ถึงแม้ว่าแม่จะป่วยเป็นแบบนี้มานาน ทำใจไว้แล้ว พอถึงเวลาจริงๆ ก็ทำใจไม่ได้ สงสารแม่ จะเข้าไปดูก็กลัวว่าน้ำตาจะไหลอีก น้องจะทำยังไงดี กลัวแม่ไปไม่สงบ เพราะเห็นน้ำตาของเรา กลัวแม่จะเป็นกังวล" สิ้นเสียงพูด น้ำตาของน้องก็ไหลตลอดเวลา
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ ๑ ปีที่แล้ว แม่ป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ ให้การรักษาจนครบทั้งฉายแสงและเคมีบำบัด แต่ไม่นานมานี้ กลับได้รับข่าวร้ายว่า มันได้ลามไปยังตับ ทำให้อาการของแม่ทรุดลง เมื่อคืนแม่หายใจไม่ออก เลยพามาโรงพยาบาล แต่ไม่คิดว่าแม่จะเป็นหนักขนาดนี้ แต่น้องก็ไม่อยากให้ใส่ท่อช่วยหายใจ ไม่อยากให้แม่เจ็บปวดไปมากกว่านี้ โชคดีที่ได้คุยกับพี่ไว้นะ ทำให้น้องได้วางแผนและเตรียมตัวกับการดูแลแม่ไว้แล้ว MP3 บทสวดมนต์ที่ยืมกับพี่วันก่อน วันนี้น้องเปิดไม่ได้ เปิดไม่เป็นขึ้นมาเฉยๆ มันตื้อไปหมด อยากจะร้องไห้อย่งเดียว น้องจะทำยังไงดี พี่ไปเปิด MP3 บทสวดมนต์ให้แม่น้องด้วยนะ ตอนนี้แม่น้องอยู่ ICU
ฉันกอดน้องและบอกกับน้องว่า "อยากร้องไห้ ก็ร้องให้เต็มที่ไปเลย แม่ของเรา เรารักที่สุด ใครจะว่าอะไรก็ช่างเขา ไม่สำคัญหรอกว่า เราจะเป็นพยาบาล แล้วจะร้องไห้ไม่ได้ แต่เมื่อเราร้องไห้แล้ว ณ จุดหนึ่ง เราจะเต็มกับมันแล้วตอนนั้น เราจะไปหาแม่ที่ ICU กันนะ"
น้องพยักหน้าว่าตกลง
ฉันกอดน้อง เพื่อให้กำลังใจ และขอตัวไปดูแม่ของน้องที่ ICU
สภาพแม่ของน้องที่เห็น แม่ไม่รู้สึกตัว หายใจเหนื่อยตลอดเวลา มีออกซิเจนแบบครอบจมูก เพื่อให้แม่หายใจได้ ฉันเปิด MP3 บทสวดมนต์ให้แม่ของน้องฟัง และบอกกับแม่ว่า ให้ทำจิตใจให้สงบ ปล่อยวางทุกสิ่ง และอย่าได้กังวลในทุกเรื่อง
จากการพูดคุยถึงอาการของแม่กับพยาบาล ICU ทำให้รู้ว่า อาการของแม่ไม่ดีเลย หายใจเหนื่อยมาก ความดันโลหิตต่ำลงเรื่อยๆ หมออยากให้ผู้ป่วยไม่ต้องทรมาน เพราะญาติไม่ใส่ท่อช่วยหายใจและปั๊มหัวใจ และอยากเจอญาติคนไข้ด้วย แต่ลูกสาวที่เป็นพยาบาลเข้ามาทุกทีก็ร้องไห้อย่างเดียว
ฉันรับปากกับพยาบาล ICU ว่า จะพาน้องมา และจะมาวางแผนร่วมกันว่าจะดูแลผู้ป่วยอย่างไร
หลังจากคุยกับน้องเกี่ยวกับการวางแผน จะดูแลแม่ต่อไปอย่างไร น้องเริ่มหยุดร้องไห้และเข้าไปดูแม่ที่ ICU เข้าไปหอมแก้ม เข้าไปกอดและกระซิบข้างหูของแม่ นั่งจับมือแม่ไว้ตลอดเวลา น้องบอกอยากจะนิมนต์พระ เพื่อนำทางให้แม่ได้สงบ หลังจากที่น้องได้ทำพิธีกรรมทางศาสนาและเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป ฉันขอตัวกลับ และได้บอกกับน้องไว้ว่า "เข้มแข็งนะ หากแม่เป็นอะไรไปอ ย่าลืมเอาพวงมาลัยและขออโหสิกรรมให้แม่ด้วย"
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง "พี่ แม่เสียแล้วนะ น้องทำตามที่พี่บอกทุกอย่างแล้ว น้องไม่ร้องไห้แล้ว ขอบคุณในทุกๆ สิ่งที่มอบให้นะคะ"
การร้องไห้จึงเป็นระบบความรู้สึกของอารมณ์และร่างกายที่มีร่วมกัน ตราบใดที่เรายังเป็นปุถุชนเป็นธรรมดา ก็ย่อมมีน้ำตา แล้วก็ร้องไห้แล้วคุณละ เคยร้องไห้ให้คนที่คุณรักหรือยัง
สุภิรัชต์ นิธิวิสุทธิ์
หน่วยการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง
โรงพยาบาลยะลา
ความเห็น (1)
ขอบคุณบันทึกแบ่งปันประสบการณ์ของคุณสุภิรัชต์ ค่ะ ทางทีมงานโครงการจัดการความรู้สุขภาวะระยะท้าย Pal2know ขออนุญาตินำบันทึกนี้ ไปรวบรวมไว้ ที่นี่ เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้หัวข้อ "แลดู ผู้ดูแล" นะคะ
ดูเหมือนเรื่องการสูญเสียที่เกิดขึ้นกับพยายาลหรือบุคลากรสายสุขภาพ บางครั้งด้วยความคาดหวังและบทบาททำให้ทุกข์หนักกว่ากรณีทั่วไปเสียอีก ขออนุญาติถามคุณสุภิรัชต์ ในรายละเอียดเพิ่มเติมเพื่อนำไปเป็นประเด็นแลกเปลี่ยนเรียนรู้เทคนิคค่ะจากประโยคที่ว่า
"หลังจากคุยกับน้องเกี่ยวกับการวางแผน จะดูแลแม่ต่อไปอย่างไร น้องเริ่มหยุดร้องไห้และเข้าไปดูแม่ที่ ICU ..."
คุณสุภิรัชต์ ทำอย่างไรให้น้องพยาบาลท่านนั้น มีกำลังใจและผ่านพ้นเหตุการณ์ไปได้ในที่สุดคะ
ขอบคุณค่ะ