Mt.Takao : ได้เห็นโตเกียว ใบไม้เปลี่ยนสี แต่ ไม่มีถังขยะ
เขาทาเคโอะ (Mt.Takao) เป็นสถานท่องเที่ยวใกล้โตเกียวที่คนไทยไม่นิยม แต่สำหรับคนญี่ปุ่นที่นี่หนาแน่นแออัดมากทุกวันหยุด เพราะใกล้โตเกียว เราจึงวางแผนไปวันธรรมดา เราตั้งใจไป "ชมใบไม้เปลี่ยนสี" ที่นี่ และชมภาพสูงเมืองโตเกียวบนยอดเขา หากโชคดีอาจให้เห็นภูเขาไปฟูจิ
ออกจากโรงแรมหกโมงเช้า เราออกเช้ามากถ้าไปไกล หรือไม่ก็สายมากไปเลย เลี่ยงคนทำงานที่หนาแน่นตามสถานีเบียดคนไม่ไหว เดินฝ่าคนญี่ปุ่นที่จ้ำเร็วมากไม่ทัน
นั่งรถหลายต่อ (ศึกษาเส้นทางไปแล้วจากเมืองไทย เช็คอีกทีที่สถานี) ไปลงที่สถานี Takaosanguchi ใช้เวลาชั่วโมงครึ่ง (ใกล้กว่ามิตาเกะที่เดินทางสองชั่วโมงเศษ)
ไปถึงหาของกินรองท้อง ซื้อขนมดังโงะปิ้ง (รสชาติแบบขนมเข่ง) อุ่น ราคาไม้ละ ๓๑๐ เยน นั่งกินหน้าร้านเสร็จมองหาถังขยะไม่พบ ที่ญี่ปุ่นเราไม่เห็นถังขยะตามถนน และสถานท่องเที่ยว น่าแปลกใจมาก เดินไปที่แม่ค้า เธอชี้ให้ทิ้งลงถังหน้าร้านแล้วคืนเงินให้เรา ๑๐ เยน บอกว่า "ค่าเอาขยะมาทิ้ง…" (นี่แปลเอาเอง)
นั่งรถเคเบิ้ลคาร์ขึ้นเขาใช้เวลาเดี๋ยวเดียว ลงจากรถเดินตามทางที่สะอาด กว้าง เดินสบาย คนหนาแน่น มีจุดชมวิวเป็นระยะ คนญี่ปุ่นสูงวัยใช้ไม้เท้าช่วยลดภาระเข่าขณะเดินขึ้นเขา
ว่ากันว่าถ้าฟ้าใสเราจะได้เห็นโตเกียวตรงหน้า และหากโชคดีกว่านั้นจะได้เห็นภูเขาไฟฟูจิ
ฟ้าใส ได้เห็นทิวทัศน์สวยงามของเมืองโตเกียวไกลๆ ใบไม้เปลี่ยนสี แต่ไม่เห็นภูเขาไฟฟูจิ
ก่อนถึงยอดเขา เราเจออาคารหลังนี้ คิดว่าคงเป็นสำนักงานอะไรสักอย่าง แต่ผิด เพราะนี่คือ "ส้วม" ที่ใหญ่โตอลังการ
ส้วมบนเขาเป็นอาคาร ๒ ชั้น ชั้นบนสำหรับสุภาพสตรีล้วนๆ มี ๔๐ ห้อง ชั้นล่างแบ่งเป็น ๒ ฟากซ้ายขวา ครึ่งหนึ่งเป็นของผู้หญิงอีก ๒๐ ห้อง รวมเป็น ๖๐ ห้อง อีกฟากของสุภาพบุรุษ (ไม่ได้เข้าไปนับ)
ภายในส้วมสะอาดมาก (ดังภาพ) มีสุขภัณฑ์อย่างดีในสภาพใช้งานได้ ที่โถมีปุ่มกดชำระทั้งหนัก เบา ครบถ้วน คนญี่ปุ่นคิดละอียดรอบคอบ จึงมีโถฉี่เล็กๆ สำหรับลูกชาย กับฝารองที่นั่งเล็กๆ สำหรับลูกสาวที่ตามแม่เข้าไป มีกระดาษชำระมากพอ มีน้ำยาเช็ดทำความสะอาดที่นั่งให้พร้อม ไม่ลืมที่จะทำชั้นวางเป้ และ ที่แขวนไม้เท้า ที่ทางออกมีอ่างล้างมือที่ใช้งานได้และมีสบู่พร้อม !!! เที่ยวญี่ปุ่นมา ๖ รอบยังไม่เคยเจอส้วมชำรุด และไม่มีน้ำ!! (จะเขียนบันทึกเรื่องส้วมญี่ปุ่นเป็นการเฉพาะในโอกาสต่อไป)
ขอบคุณประเทศญี่ปุ่น ที่มีส้วมสะอาดทุกที่ ที่มีคน
บนเขามีลานไม่กว้างนัก คลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวญี่ปุ่น แม้คนจะมากมายแต่ไม่มีเสียงใดๆ มีแต่ความเงียบ กับเสียงนกร้อง เสียงลม และทิวทัศน์แสนงดงาม เป็นบรรยากาศการท่องเที่ยวที่สวยงาม และสงบ ได้พักผ่อนจริงๆ
เด็กๆ หลายกลุ่มมากับคุณครู พวกเขาก็มากันอย่างเรียบร้อย เงียบเชียบ แต่ใบหน้าแจ่มใส ยิ้มแย้ม กระตือรือร้น
ทุกคนมีผ้าผืนเล็กๆ เอามาปูกับพื้น หยิบของกินในเป้ออกมารับประทานกันเงียบๆ คุยกันเบาๆเสร็จแล้วเก็บขยะทุกชิ้นใส่ถุงที่เตรียมมา มัดปากถุงเก็บลงเป้ ทุกคนทำเช่นนี้ ไม่เว้นแม้แต่เด็กเล็กๆ ที่คุณครูฝึกให้เขาทำเช่นเดียวกับผู้ใหญ่
เป็นความรับผิดชอบต่อตนเอง และต่อสถานที่สาธารณะ และต่อสังคม ที่น่าชื่นชม
ฉันนั่งมองคุณป้าข้างๆ บรรจงเก็บขยะทุกชิ้นของตัวเองลงถุง แล้วใส่ลงเป้ของเธออย่างเรียบร้อย
ที่นี่ไม่มีถังขยะแม้ใบเดียว ไม่มีเศษกระดาษหรือเศษอาหาร ทิ้งเกลื่อนไว้ให้คนอื่นมาเก็บ ไม่มีการแสร้งลืมขยะไว้กับที่ที่นั่ง ไม่มีการแอบขว้างทิ้งลงไปในป่า เราจึงเห็นแต่สิ่งที่เป็นธรรมชาติล้วนๆ ที่ดูอย่างไรก็ไม่รกตา พวกเขาลุกจากไปแล้วทุกสิ่งบนนี้ก็คืนสู่ความเป็นธรรมชาติเช่นเดิม
เป็นวัฒนธรรมการท่องเที่ยวที่สงบ สุข และงดงาม ตามสไตล์นักท่องเที่ยวญี่ปุ่นที่น่าประทับใจ.
จันทร์ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๗.
ความเห็น (17)
ชอบใจความสะอาดและการคืนขยะ
คนญี่ปุ่นรักษาความสะอาดได้ดีมาก
เริ่มเรื่องวินัยจากเด็กเลย
ขอบคุณพี่มากๆครับ
คนญี่ปุ่นช่างมีระเบียบวินัยมากๆ
ไม่อยากเปรียบเทียบกับคนไทยเลยจริงๆ
ขอบคุณที่นำวัฒนธรรมดีมาเล่าให้ฟังครับ
สงสัย เขาเก็บ ไปทิ้งบ้านนิท่าน
บ้านเมืองเขา สะอาดมากจริงๆ ค่ะ ... คนมีวินัยสูงมากๆๆ ค่ะ
ขอบคุณข้อคิดดีๆจากการท่องเที่ยวที่มีความสุขค่ะ
- อ่านเรื่องญี่ปุ่นครั้งใด มักรู้สึก บ้านเมือง สังคม เขาเป็นอย่างนี้นี่เอง วินัยสูง..
- ขอบคุณความรู้ครับพี่Nui
เขาฝึกคนได้เยี่ยมจริง ๆเรื่องขยะ อาจมีกฏหมายควบคุมด้วยหรือเปล่า ถ้าทิ้งถูกปรับหนักทำนองนี้
พี่ก็ชอบใจคนญี่ปุ่นเรื่องความสะอาด มีวินัย ค่ะ อาจารย์ 
ขจิต ฝอยทอง
ชอบการฝึกวินัยให้เด็กๆ มากเป็นพิเศษ ไปเที่ยวก็แอบสังเกตสังกาทุกเรื่องเกี่ยวกับคนญี่ปุ่นทุกที
เวลาอยู่ในแหล่งท่องเที่ยว หรือรถไฟ ได้เห็นความแตกต่างระหว่างคนญี่ปุ่นกับคนชาติอื่นค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณพิชัย 
พ.แจ่มจำรัส
พี่เองก็อดเปรียบเทียบไม่ได้ จริงๆ ระเบียบวินัย นี่เป็นคุณสมบัติสำคัญของการอย่ร่วมกันหมู่มากในสังคมจริงๆ พี่ก็เอาตัวอย่างดีๆ มาทำค่ะ เช่น การเข้าคิว ข้ามทางม้าลาย ไม่ทิ้งขยะ กินนอกบ้านแล้วเก็บให้เรียบร้อย ทำจนเป็นนิสัยไปเลย เพราะเราไปเรียกร้องคนอื่นไม่ได้ไงคะ
น่าจะอย่างนั้นค่ะท่านอาจารย์ 
JJ
บนรถไฟหนหนึ่ง คุณป้าญี่ปุ่นที่นั่งตรงข้ามกัน เธอลุกมาเก็บเศษกระดาษทิชชูบนพื้น(ของใครก็ไม่รู้ทำหล่นไว้) ข้างๆ เก้าอี้ที่ดิฉันนั่ง แล้วเธอก็บรรจงใส่ถุงที่เธอเอาออกจากกระเป๋า แล้วยัดลงกระเป๋า (คงเอาไปทิ้งที่บ้าน) รูดซิปปิดอย่างเรียบร้อย คนใกล้ตัวดิฉันสะกิดให้ดู ดิฉันนี่อายเธอจริงๆ ว่าแหมเราน่าจะเป็นคนเก็บเนอะ
เป็นเช่นนั้นค่ะพี่ 
Dr. Ple
เราคงต้องพยายามฝึกเด็กไทยของเราแบบนั้นบ้างนะคะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ 
ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
พี่กำลังสนใจประเทศญี่ปุ่น กับเยอรมัน เป็นพิเศษ สองประเทศนี้แพ้สงครามโลกครั้งที่ ๒ เหมือนกัน แต่พัฒนาประเทศไปได้ไกลมาก คนมีคุณภาพสูง อยากหาหนังสือมาอ่านมากค่ะ
การจับปรับแพงก็น่าจะเป็นส่วนหนึ่งนะคะอาจารย์
GD แต่วินัยภายในก็เป็นตัวสำคัญมากกว่า
บ้านเราก็มีโทษปรับเรื่องมทิ้งขยะในที่สาธารณะ แต่ขยะเราเกลื่อน
ไว้เจอลูกจะให้เขาถามเพื่อนที่ได้ทุนไปเรียนญี่ปุ่นค่ะ
ไปเทีียว ก็อดเก็บสิ่งดีๆ มาไม่ได้ค่ะ พี่ใหญ่ 
นงนาท สนธิสุวรรณ
ขอบคุณนะคะคุณ 
ศิริสุข นาคะเสนีย์ ที่แวะมาอ่านและให้กำลังใจ
ขอบคุณน้อง 
ธิรัมภา ที่แวะมาอ่านค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณ 
สมภพ ที่แวะมาให้กำลังใจ