ธิเบต คือชัมบาลาในความทรงจำ

คนธิเบตชอบพูดว่า "Next life or tomorrow, we will never know which one comes first."
.
การเดินทางชีวิตจาริกจิตวิญญาณผ่านโลกแห่งหนังสือ อ่านเรื่องราวคำสอนและชีวประวัติของคุรุทางจิตวิญญาณพุทธศาสนาสายวัชรญาณ ที่สะท้อนเรื่องราวการต่อสู้ทางจิตวิญญาณและผืนแผ่นดินอันศักดิ์สิทธิ์ เล่มแล้วเล่มเล่า ส่วนใหญ่จะหนักไปทางจิตวิญญาณ ความตาย ความหมายแห่งชีวิต บางเล่มหนักไปทางเรื่องราวการต่อสู้เพื่ออิสรภาพของชาวธิเบต ไม่ว่าจะเป็นงานแปลงานเขียนของท่านทะไลลามะ เชอเกียมตรุงปะ มิลาเรปะ หรือคนอื่นๆ ส่วนใหญ่เป็นงานที่อ่านแล้วต้องอ่านทวนหลายรอบเพื่อทำความเข้าใจพุทธปรัชญาสายวัชรญาณ
พอได้มาอ่านเรื่องราวธิเบตแบบการเดินทางท่องเที่ยวแบบสบายๆ แต่สอดแทรกเรื่องราวการเดินทางจิตวิญญาณไปด้วย อย่าง "ธิเบตคือชัมบาลาในความทรงจำ" ทำให้รู้สึกว่าธิเบตดินแดนแห่งเทือกเขา สายน้ำ วัดวาอาราม ธงมนต์ และวิถีชีวิตผู้คนที่หายใจเข้า หายใจออก เป็นพุทธะ ยังคงเป็นชัมบาลาที่ใครๆ ใฝ่ฝันถึง
อ่านสบายๆ ดื่มด่ำไปกับการเดินทางจาริกสู่ธิเบตสู่การจาริกข้างใน
......

บางตอนจากหนังสือเล่มนี้
.

ด้วยความเชื่อที่ว่าความสุขที่ยั่งยืนนั้นไม่ได้อยู่ที่การใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในโลกนี้ แต่การปฏิบัติธรรมจะช่วยให้เขาได้รับผลบุญมหาศาล เพื่อที่จะได้เกิดมาในชาติภพที่ดีต่อไป ทำให้มันเป็นการ "เดินทาง" ที่ยาวไกลทั้งระยะทางและจิตวิญญาณ
.
เมื่อฉันเคยมีชีวิตเหมือนคนในสังคมอีกหลายล้านคน ชีวิตที่ดำเนินไปในทิศทางที่ควรจะเป็นอาจทำให้เราต่อรองกับความสุข ความทุกข์ที่ผ่านมาในแต่ละวันโดยไม่ตั้งคำถาม ไม่คิดเรียกร้องจะเปลี่ยนแปลง และนั่นอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ฉันคุ้ยเคยกับการฝันแต่ไม่ทำ คิดแต่ไม่กล้า อาจขี้เกียจ ก็เพราะชีวิตที่เป็นอยู่ ก็สุขดีอยู่แล้ว จะดิ้นรนเรียกร้องเปลี่ยนทางเดินชีวิตไปทำไม
.
ธงมนต์ที่ชาวธิเบตนำมาผูกไม่เพียงแต่เพื่อสักการบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ยังเชื่อว่ายามสายลมต้องธงมนต์ จะนำพามนต์ตราอันศักดิ์สิทธิ์และเสียงสวดอ้อนวอนไปสู่สรวงสวรรค์ ธงมนต์นี้มีหลากสี โดยแต่ละสีแทนธาตุต่างๆ เรียงตามลำดับจากสูงสุดไปหาจุดต่ำสุด
สีน้ำเงินเป็นตัวแทนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
สีขาวแทนความขาวพิสุทธิ์แห่งอากาศธาตุ
สีแดงเปรียบเสมือนความร้อนแรงแห่งเปลวไห
สีเขียวดั่งความชุ่มฉ่ำของสายน้ำ
และสีเหลืองคือความอุดมแห่งผืนแผ่นดิน
.
ฉันเดินทางจากบ้านมาหลายครั้งไม่ว่าจะเที่ยว เรียน ทำงาน หรือไปใช้ชีวิตในต่างแดน แต่ละครั้งสอนให้ฉันเปิดใจให้กว้างขึ้น มองโลกเดิมๆ ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
.
เพียงแค่เราได้พบเจอความแปลกใหม่ ได้ใช้เวลาสงบฟังเสียงกระซิบของสายลม นอนอิงแอบข้างความยิ่งใหญ่ หรือแค่โยกย้ายที่นอนเราก็เปลี่ยนมุมความคิด ความเงียบที่เกิดขึ้นกลางใจยิ่งทำให้เราเข้าใจอะไรได้หลายๆ อย่างในเวลาอันสั้น อย่างไม่ต้องนึกสงสัยเหมือนเวลาอ่านหนังสือ
.
แต่ที่นี่เป็นดินแดน ที่ผู้คนเกิดมาเพื่อดำเนินชีวิตตามคำสอนของศาสนาจากใจจริงไม่ใช่หน้าที่ พวกเขาก้าวไปในเส้นทางของพุทธศาสนาทั้งรูปแบบการดำเนินชีวิต ความคิด คำพูด ศิลปะ รวมทั้งใช้ชีวิตตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนาเท่าที่โอกาสจะอำนวย ท่ามกลางความขัดแย้ง แห้งแล้งของทุกอย่างๆ ที่อยู่รอบตัว
.............................
ธิเบต คือชัมบาลาในความทรงจำ
ปรัชวัน