ไม่มีใครดีได้หมดทุกอย่าง

     ถ้าจะพูดถึงมนุษย์หรือคนแล้ว คงไม่มีใครดีได้ร้อยเปอร์เซ็น ทุกอย่างมี สองด้าน เหรียยก็มีสองหน้า มีขาวก็มีดำ มันมีทั้งดีและไม่ดีอยู่ในตัวของมัน มีโทษและมีประโยชน์ในทุกสรรพสิ่ง ฉะนั้นอย่าหวังว่าเราจะได้สิ่งดีหมดทุกอย่าง บางทีอะไรที่เราได้มันมาก็มีทั้งดีและไม่ดี เราก็ต้องนำมาปรับปรุงแก้ไข  เสื้อขาดเราก็เย็บปักชุน สิ่งของเครื่องใช้ชำรุด ทรุดโทรม เราก็ซ่อมแซมให้มันดี หรือพอใช้งานต่อไปได้ อันไหนที่ซ่อมแล้วไม่อาจที่จะใช้การได้ ก็จำหน่ายจ่ายแจก ทิ้งไว้ก็ป่วยการรกบ้านรกช่อง  เป็นสิ่งของก็ทำได้ แต่ถ้าหากเป็นมนุษย์ปุถุชน ที่ดีไม่ได้ 100%  ก็ต้องมาชั่งน้ำหนักดูว่า ที่หนักกว่าหรือไม่ดีหนักกว่าถ้าแก้ไขปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ได้ยากเย็น ก็เป็นทุกข์ของคนที่ร่วมทางกัน แต่ถ้าเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมได้ยากเย็น ก็เป็นทุกข์ของคนที่ร่วมทางกัน แต่ถ้าเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่ ค่อนไปในทางดีได้ ก็ถือว่าเป็นโชคดีของคนที่เดินทางร่วมกัน บางคนไม่ยอมรับในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมตัวเอง มีอัตราสุง ก็เป็นความทุกข์ระทมของคนที่อยู่ด้วย ได้แต่โทษเรื่องของเวรของกรรม

    การที่ต้องอยู่ร่วมกับคนที่มีอัตราสูงสุดโต่ง แม้จะเป็นการยาก บางที่เราก็จำเป็น ต้องอยู่ร่วมกัน ตามที่ใครกำหนด ซึ่งมักพูดกันว่าสวรรค์กำหนด จริงๆแล้วตัวเองนั้นแหละสามารถกำหนดได้ว่า เราจะทำสิ่งใดเราจะทำอย่างไรแต่บางชีวิตหรือหลายชีวิตจำต้องทำตามที่เราไม่ได้กำหนดก็เพราะว่าเรามีจิตใจดีแถมด้วยความอ่อนไหวของจิตที่คิดดีเกิดความสงสาร เมตตา เมื่อเราไม่สามารถทำตามที่เรากำหนดได้ สิ่งที่เราต้องทำก็คือ ยอมรับกับสิ่งที่เราต้องอยู่ ว่าไม่มีสิ่งใดในโลกที่ดีได้ร้อยเปอร์เซ็น มองหาแต่สิ่งดีดีที่เขาเหล่านั้นมีอยู่ ลบสิ่งที่ไม่ดีนั้นออกจากจิตใจ เราให้จงได้ โดย ให้อภัย อภัย อภัย เพราะคงไม่มีใครดีได้ทุกอย่างอย่างใจเราได้อย่างแน่นอน