วันที่ 10 อบรมครั้งแรกของภาคเรียนที่สอง (31/10/2557)
วันนี้ไม่ไม่ได้ไปที่โรงเรียน เพราะมีจุดมุ่งหมายอื่นนั่นก็คือ การเข้าร่วมอบรมสัมมนาที่ทางมหาวิทยาลัยได้จัดขึ้น ภาคเช้าได้มีโอกาสพบปะอาจารย์ที่ปรึกษาและเพื่อน ๆ แน่นอนว่าห่างหายกันไปนาน เมื่อเจอกันที ห้องเรียบแทบจะแตก แต่ละคนแย่งกันคุยกันในเรื่องต่าง ๆ ทั้งใส่อารมณ์ ท่าทางกันอย่างเมามัน ดูแล้วมีความสุขมาก ๆ ครับ
ช่วงบ่ายเป็นกิจกรรมที่ดูท่าไม่ค่อยน่าสนุกนัก แต่ก็ได้ทั้งแง่คิดดี ๆ ได้ความรู้มากมาย สามารถนำไปปรับใช้ได้จากท่านวิทยากรต่าง ๆ ที่ทยอยกันขึ้นมาให้ความรู้บนเวที
วันนี้ทั้งหมดจึงหมดเวลาไปกับการอยู่ในมหาวิทยาลัย คาดว่านักศึกษาหลายคนคงหายคิดถึงมหาวิทยาลัยไปอีกนานเลย หากไม่นับตอนรับปริญญา การเข้ามหาลัยครั้งนี้ก็มีความสำคัญพอตัว เพราะอาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้มีโอกาสเข้ามาในฐานะนักศึกษา
คิดย้อนดูแล้ว เวลาช่างผ่านไปไวเหลือเกิน ผมยังจำวันแรกที่เข้ามาในมหาวิทยาลัยได้ ความรู้สึกในวันนั้น ผมยังคงจำได้ดี พอมาถึงวันนี้แล้ัว ก็รู้สึกใจหายแปลก ๆ แต่หากชีวิตคือการเดินทาง เรายังต้องเดินต่อ ผมคงต้องเดินไปข้างหน้าตามวันเวลา เหลือไว้เพียงความทรงจำที่ดีที่เกิดขึ้นที่นี่เท่านั้น "มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่"
ความเห็น (1)
ชีวิตมันสั้น เวลาผ่านไปก็แป๊บเดียว
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดครับ ;)...