๕๘๘. เมื่อถึงคราวที่เข้าสู่วัยทอง
ชีวิตของคนเรานี้...ไม่มีอะไรที่แน่นอน
ย่างเข้าปีที่ ๕๓ ที่ฉันได้ดำเนินชีวิตเข้าสู่
บั้นปลายของชีวิต...สิ่งที่ฉันได้ปฏิบัติเสมอมา
นั่นคือ...การปฏิบัติธรรม...ในคราวที่ฉันเป็นเด็ก ๆ
ฉันไม่ค่อยเข้าใจมากนัก...ในเรื่องของ "ธรรมะ"
การปฏิบัติธรรม...แต่มา ณ บัดนี้...ฉันได้เข้าใจ
ในหลักธรรม...การปฏิบัติธรรม เรียกว่า...มาก ๆ
ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลที่จะเข้าใจได้มากน้อยเพียงใด
เพราะแต่ละบุคคลนั้น มี "จิต" ไม่เหมือนหรือได้มา
ไม่เท่ากัน...
อาการของตัวฉันที่เข้าสู่วัยทอง...
นั่นคือ ฉันเริ่มเป็น ๒ - ๓ วันแรก คือ มีอาการคัน
ที่ฝ่ามือทั้งสองข้าง ฉันเกามันจนแดงเป็นปื้น
และมันก็ลามไปทั่วลำตัว ฉันเกามัน เรียกว่า "มันมาก"
โดยไม่รู้ว่า...จะทำให้ผิวหนังของฉันเสีย...
สุดท้ายฉันก็ใช้โลชั่นต่าง ๆ เข้าชะโลม แต่ก็เปล่าประโยชน์
มันคันไปหมดทั้งตัว...ทำเอาตัวฉันไม่มีความสุขเลย
และมันก็จะพาลหงุดหงิดเอาง่าย ๆ
ใครพูดผิดหู...อารมณ์ก็จะขุ่นขึ้นมาง่าย ๆ
พยายามฟังบทสวดมนต์ก็แล้ว ต่าง ๆ ก็แล้ว
ก็ไม่หาย...สุดท้ายต้องไปพบหมอ...
หมอแนะนำให้ทานยาปรับฮอร์โมน พร้อมยาแก้คัน
ทานตอนเย็นก่อนนอน...
คืนแรกทานเข้าไป...หลับเป็นตาย...ตื่นเช้ามา
อาการยังเหมือนคนง่วงนอน...แต่อาการคันฝ่ามือ
และลำตัวหายเป็นปลิดทิ้ง จนบัดนี้ย่างเข้าวันที่ ๒
ก็ไม่มีอาการคันเลย...หมอสั่งว่า...ให้ทานยานี้ไปเรื่อย ๆ
เพื่อปรับฮอร์โมนของร่างกาย...เพราะบางคนเป็นกันเป็นปี ๆ
บางคนก็แค่ ๓ เดือนก็หาย...ฉันก็ภาวนาว่า ขอเป็น
ใน case หลังนี้ก็พอ...เพราะมันทรมานเหลือเกิน
นี่แหล่ะ!!! ลูกผู้หญิง...เพิ่งทราบว่า "วัยทอง"
เขาเป็นกันแบบนี้...ฉันต้องเรียนรู้ "ชีวิต" ด้วยตัวของฉันเอง
ฉันจึงจะรู้ดี...ใครไม่เจอก็จะไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร?
เป็นการเรียนรู้เรื่อง "ชีวิต" ในวัยทอง อีกเรื่องหนึ่ง
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
ความเห็น (2)
อีกสิบปีจะก้าวเดินตามเส้นทางนี้ค่ะ :)
ค่ะ ดร.จันทวรรณ 
เตรียมพร้อมไว้ก่อนก็ได้นะคะ รักษาสุขภาพกายและสุขภาพใจให้ดี ๆ ค่ะ