วานนี้ 10 ต.ค.57 ในไลน์ครอบครัว .. ดิฉันฟ้องลูกสาวว่าปีนี้ถูกสั่งย้ายที่ทำงานอีกแล้ว
(แม่) เดือนหน้าแม่ไม่อยู่ ECT [electro-convulsive therapy] แล้วนะ (อาย) ไปไหนอ่ะ
(แม่) ไปสำนักการพยาบาล ไม่มีคนไข้หรอก (อาย) อ้าว! ทำไรอ่ะ
(แม่) ... (อาย) แม่อายอยู่ไหนก็ได้นี่ แต่ไม่มีคนไข้ แม่ทำไร
(แม่) ไม่ต้องห่วงแม่หรอก ขี้หมูขี้หมาแม่ก็พัฒนาเป็นงานไปนำเสนอได้ อยู่ตรงนี้หน้าตาเหมือนสวรรค์ น่าจะมีอะไรดีกว่าขี้หมานะ (อาย) นึกไม่ออก งง
(แม่) อายรู้ไหม สำนักฯ เป็นศูนย์บัญชาการกองกำลังทั้งหมดของพยาบาลในโรงพยาบาลเลยนะ เขาไม่ให้เราตัดสินใจบัญชาการหรอก แต่เราพัฒนาระบบสนับสนุนได้ จะวางระเบิดหรือขุดหลุมฝังใครก็ได้ รู้คุณค่าของมันเหอะ ข้อมูลสารสนเทศน่ะ 'ขุมทรัพย์มูลค่ามหาศาล' เชียวละ (อาย) 555 ....
วันที่ดิฉันไปร่วมงานปัจฉิมนิเทศลูกสาวคนโตเรียนจบที่ รพ.รามาธิบดี ดิฉันเข้าไปนั่งพักเหนื่อยหลบผู้คนในร้านเอสแอนด์พี หยิบนิตยสารฉบับหนึ่งขึ้นมาอ่านเพื่อรอเวลา
ได้อ่านบทความของคุณหมอท่านหนึ่ง เขียนถึงความสำคัญของข้อมูลธรรมดาๆ ที่เราเก็บกันทุกเมื่อเชื่อวัน โดยไม่นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์อันใด ท่านเดินเรื่องด้วยการเล่าถึงการทำงานของตนเอง เขียนให้เห็นภาพว่าเราทุกคน 'นั่งทับขุมทรัพย์มูลค่ามหาศาล' แล้วตั้งชื่อเรื่องไว้ประมาณนั้น (จะเขียนอ้างอิงให้ในภายหลังนะคะ)
บทความตรงใจดิฉันมาก ถึงกับหยิบอุปกรณ์ขึ้นมานั่งพิมพ์ไว้ใช้และอ้างอิงในภายหลัง วันนี้ดิฉันได้ใช้ประโยชน์จากบทความนี้แล้วค่ะ และคิดว่าจะมีโอกาสใช้ความรู้เรื่อง Database Management ในเร็วๆ นี้ ส่วนจะทำเพื่อพัฒนาระบบหรือพัฒนาระเบิด ค่อยว่ากันอีกที
.....
หมายเหตุ: ดิฉันพบเอกสารต้นฉบับแล้วค่ะ ไม่ใช่นิตยสาร แต่เป็นเอกสารไฟล์อิเลคทรอนนิกส์ ชื่อ
R2R : Routine to Research สยบงานจำเจด้วยการวิจัย สู่โลกใหม่ของงานประจำ เนื้อหาที่ดิฉันนำมากล่าวอ้างถึงเป็นคำนำในหนังสือโดย นพ.พงษ์พิสุทธิ์ จงอุดมสุข ผู้อำนวยการสถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข
ตามมาเชียร์การทำงาน
มีฐานข้อมูลดี
จะช่วยพัฒนาการทำงานโรงพยาบาลได้มากเลยครับ
สู้ๆครับ
ขำ ระบบ หรือ ระเบิด
ยังไงก็คิดว่าพี่ต้องทำดีแน่ ๆ ค่ะ
นั่งทับขุมทรัพย์มหาศาล !
ขออนุญาต นำไปพุดในเวทีบ้างนะครับ
ขอบพระคุณครับ
บางวันรู้สึกว่าตัวเองมี ขุมทรัพย์มหาศาล อยู่ในคอมพ์ ห้องทำงาน ฯลฯ และในหัวสมอง
รอวันจัดการออกมาค่ะ
ถึงคุณภูสุภาค่ะ .. จัดการมันออกมาได้เมื่อใด แบ่งมาฝาก gotoknow ด้วยนะคะ