ตอนนี้ อีตายไปเสียแล้ว
อ่านบันทึกของ ดร โอ๋ (ดร. อโณทัย โภคาธิกรณ์) การเดินทางสู่ความเป็นมนุษย์ที่แท้ จากอ.ประมวล เพ็งจันทร์ ที่จริงผมก็ได้อ่านหนังสือจริงๆของท่านมาหลายปีแล้ว
.
.
ผมจำได้แม่น ว่าพี่ชายผมเคยบอกผม สมัยตอนน้ำท่วมที่บางพลัด เมื่อสามสิบปีก่อน
ว่าผู้ชายไทย ไม่ค่อยจับมือภรรยา ตอนเดินด้วยกัน อาจจะเป็นว่าวัฒนธรรมของไทย
พ่อเราก็ไม่เคยจับมือแม่ให้เห็นเป็นตัวอย่าง
มาวันนี้ได้อ่านข้อความของ อ.ประมวล เพ็งจันทร์แล้วคิดว่าจะเริ่มทำตามบ้างแล้ว
ครอบครัวที่อบอุ่นมีแต่คนอยากจะมอง โดยเฉพาะคนที่มาจากครอบครัวที่หย่าร้าง แล้วแยกกันอยู่
ตอนผมไปวัดกับภรรยา มีอาซิ้มมาพูดกับผมเสมอๆว่า อิจฉาครอบครัวลื้อจริงๆ มาที่ไร มากันพร้อมหน้าพร้อมตา ผมก็เลยถามอาซิ้มว่าแล้วสามีอาซิ้มไปไหน
อาซิ้มตอบยิ้มๆอย่างคนปลงตกว่า อีไปมีเมียใหม่ แยกกันอยู่คนละบ้าน
ตอนนี้ อีตายไปเสียแล้ว….
ความเห็น (8)
เรื่องดี อ่านดี
ชอบค่ะ...(เมื่อไรมา..วัดที่เพลิอน..คะ..ตุลานี้ดีไหม..)..เพราะปีนี้..จะอยู่ฮัมบอรก..ถึงสิ้นปี..ค่ะ...(ยายธี)
ได้ข่าวว่า..คุณมิซูโอะ..กับภรรยา..จะมา..(ฮัมบอรก)...ราววันที่ยี่สิบ..ตุลาเห็นว่าอย่างนั้น......เจ้าค่ะ..
ตอนนี้อีเมลมีปัญหาอ่านไม่ได้อีกแล้ว๕....
การจับมือ การกอด การหอมแก้มกัน ที่บ้าน ก่อนออกบ้าน ควรทำบ่อยๆๆ นะคะ .... ทำให้ผู้ถูกกอด อบอุ่นมีกำลังใจมากขึ้นค่ะ...เราอายุมากขึ้นทุกๆ วัน ...ไม่รู้จะจากกันวันใด นะคะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
เรียนคุณยายธี
ทัวร์ยุโรบโดยสายการบินไทย เลิกล้มไปแล้วเพราะคนไม่พอ ไม่รู้ว่าจะได้ไปเที่ยวเมื่อไรครับ
เพราะเพิ่งกลับจากเมืองไทยมาเดือนมีนา
คุณหมอเปิล เกษียณแล้วสบายดีหรือครับ
อ่านแล้วก็อยากบอกว่าปิติใจไปกับความรักที่อบอุ่นของหลายๆท่าน สำหรับตัวเองหมดโอกาสไปนานแล้ว ที่จริงต้องบอกว่าไม่เคยได้โอกาสอย่างนี้เลย แต่ชื่นชอบภาพเหล่านี้เสมอ ขอบคุณที่นำมาฝากค่ะ
อีตายไปเสียแล้ว
55555