สำหรับการพัฒนาเทคนิคการนิเทศนั้น ผมเริ่มต้นจากการสำรวจตนเองว่าชอบและเหมาะสมกับวิธีการนิเทศแบบใด ซึ่งตำราการนิเทศการศึกษาเขียนไว้เยอะ ในที่สุดก็ค้นพบว่า ผมมีความชอบ ความถนัด และมีความสามารถในการเขียนบทความทางวิชาการ โดยก่อนจะรู้ใจตัวเองก็เกิดจากตอนที่กำลังทำเรื่อง
“ประชาธิปไตย”
ใน พ.ศ.2529 นึกสนุกขึ้นมาเลยเขียนบทความเรื่องหนึ่งชื่อ
“ฝันถึงประชาธิปไตยในสังคมบ้านเรา”
แล้วส่งไปให้วารสาร
“สารพัฒนาหลักสูตร
” เขาพิจารณาตีพิมพ์ ปรากฎว่าเขาลงตีพิมพ์ให้ในฉบับที่ 58 ประจำเดือนมกราคม 2530 ผมดีใจอย่างที่สุด ลงทุนถ่ายเอกสารไปแจกให้พี่ๆเขาดู พี่ๆเขาเห็นท่าทีผมเขาคงนึกขำ และเอ็นดู พี่คนหนึ่งเขาพูดให้กำลังใจ ผมจำสาระได้ว่า
“สิ่งพิมพ์ประเภทวารสารหรือหนังสือพิมพ์ ถือว่าเป็นสื่อสารมวลชนแขนงหนึ่งที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าสามารถถ่ายทอดความคิด หลักการ และแนวปฎิบัติของผู้เขียนไปสู่สาธารณชนในวงการอาชีพนั้นๆได้อย่างกว้างขวาง ประหยัด ทำได้ในปริมาณมาก และกระจายไปทั่วประเทศ สามารถถึงมือผู้อ่านได้อย่างรวดเร็ว การที่วารสารต่างๆนำเรื่องลงตีพิมพ์จำหน่ายนั้นถือได้ว่า เรื่องที่เขียนมีคุณค่า ที่ได้ผ่านการพิจารณากลั่นกรองจากคณะบรรณาธิการแล้ว ซึ่งเปรียบเสมือนผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งนอกจากเขาจะสรรหาจากหลายๆเรื่องที่คิดว่ามีประโยชน์และเป็นที่สนใจของผู้อ่านแล้ว ยังคำนึงถึงชื่อเสียงของผู้เขียนด้วยว่าเป็นที่รู้จักและได้รับการยอมรับในวงการนั้นเพียงใด”
ช่างเป็นเสียงสวรรค์ที่เพิ่มพลังใจแก่ผมจริงๆ จากนั้นไม่นานผมก็เขียนบทความเกี่ยวกับเรื่องประชาธิปไตยขึ้นมาอีกหลายเรื่อง และการจะเขียนได้นั้นผมต้องศึกษาค้นคว้ามากมาย เพราะกลัวจะขายหน้าเขา ปรากฎว่าเรื่องต่อมาเขาไม่ตีพิมพ์ แต่ก็ไม่ละความพยายาม ได้พยายามพัฒนาวิธีการเขียนส่งไปอีก ปรากฎว่ามีเรื่องที่เกี่ยวกับประชาธิปไตยได้รับการตีพิมพ์อีกหลายเรื่องเช่น
“ประชาธิปไตยในวิถีชีวิต”
“ประชาธิปไตยในสายเลือด”
“แนวทางพัฒนาประชาธิปไตยในโรงเรียน”
“ประชาธิปไตยในการเข้าแถวเคารพธงชาติของนักเรียน”
“บรรยากาศแบบประชาธิปไตย”
ขอเล่าเรื่องการเขียนบทความทางวิชาการต่อในตอนต่อไปครับ
“สิ่งพิมพ์ประเภทวารสารหรือหนังสือพิมพ์ ถือว่าเป็นสื่อสารมวลชนแขนงหนึ่งที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าสามารถถ่ายทอดความคิด หลักการ และแนวปฎิบัติของผู้เขียนไปสู่สาธารณชนในวงการอาชีพนั้นๆได้อย่างกว้างขวาง ประหยัด ทำได้ในปริมาณมาก และกระจายไปทั่วประเทศ สามารถถึงมือผู้อ่านได้อย่างรวดเร็ว การที่วารสารต่างๆนำเรื่องลงตีพิมพ์จำหน่ายนั้นถือได้ว่า เรื่องที่เขียนมีคุณค่า ที่ได้ผ่านการพิจารณากลั่นกรองจากคณะบรรณาธิการแล้ว ซึ่งเปรียบเสมือนผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งนอกจากเขาจะสรรหาจากหลายๆเรื่องที่คิดว่ามีประโยชน์และเป็นที่สนใจของผู้อ่านแล้ว ยังคำนึงถึงชื่อเสียงของผู้เขียนด้วยว่าเป็นที่รู้จักและได้รับการยอมรับในวงการนั้นเพียงใด”
ช่างเป็นเสียงสวรรค์ที่เพิ่มพลังใจแก่ผมจริงๆ จากนั้นไม่นานผมก็เขียนบทความเกี่ยวกับเรื่องประชาธิปไตยขึ้นมาอีกหลายเรื่อง และการจะเขียนได้นั้นผมต้องศึกษาค้นคว้ามากมาย เพราะกลัวจะขายหน้าเขา ปรากฎว่าเรื่องต่อมาเขาไม่ตีพิมพ์ แต่ก็ไม่ละความพยายาม ได้พยายามพัฒนาวิธีการเขียนส่งไปอีก ปรากฎว่ามีเรื่องที่เกี่ยวกับประชาธิปไตยได้รับการตีพิมพ์อีกหลายเรื่องเช่น
“ประชาธิปไตยในวิถีชีวิต”
“ประชาธิปไตยในสายเลือด”
“แนวทางพัฒนาประชาธิปไตยในโรงเรียน”
“ประชาธิปไตยในการเข้าแถวเคารพธงชาติของนักเรียน”
“บรรยากาศแบบประชาธิปไตย”
ขอเล่าเรื่องการเขียนบทความทางวิชาการต่อในตอนต่อไปครับ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ธเนศ ขำเกิด ใน ธเนศ ขำเกิด
หมายเลขบันทึก: 57343, เขียน: 2006-11-06 08:32:32+07:00 +07 Asia/Bangkok, แก้ไข, 2012-02-11 16:15:14+07:00 +07 Asia/Bangkok, สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 2, อ่าน: คลิก
ปวีณา ธิติวรนันท์