บ้าน วัด โรงเรียน..ในวันเข้าพรรษา
วันนี้ คิดถึงเหตุการณ์ ในวันแห่เทียนจำนำพรรษาที่ผ่านมา ที่เกี่ยวข้องกับ บ ว ร อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นภาพความประทับใจและเป็นวันที่สิ้นศรัทธาธรรม นำไปสู่การคิดใหม่ ทำใหม่ คิดดี และทำดี มากขึ้น นำประสบการณ์ที่ได้พบได้เห็นไปเป็นบทเรียน เพื่อการทำงานการศึกษา ในท่ามกลางจิตใจของคนบางคน ที่พัฒนายากเหลือเกิน
ประธานชุมชนไปรับต้นเทียน(ฟรี) จากเทศบาล มาให้โรงเรียนตกแต่ง..ขอใช้รถและนักเรียนร่วมขบวน เพื่อไปยังสำนักสงฆ์ ที่อยู่ข้างโรงเรียน..ก่อนหน้านั้น ได้มีการประชุมกรรมการโรงเรียน ที่มีประธานชุมชนอยู่ด้วย เราบอกว่าปีนี้ เราจะแห่เทียนของโรงเรียนไปวัดนางาม..จะไม่ไปสำนักสงฆ์(วัดป่า) แต่ถ้าชุมชนจะขอนักเรียนไปร่วมก็ยินดี
เหตุผลที่เราไม่อยากไปสำนักสงฆ์ เพราะเราไม่ชอบการใบ้หวย พัฒนาแต่วัตถุและพระที่มีอยู่องค์เดียว ขับขี่รถเก๋งไปตามหมู่บ้านและ เทศน์สั่งสอนก็ไม่เป็น ...การศึกษา สอนให้แยกแยะ มิใช่ตามกระแส
กลับจากแห่เทียนวัดนางาม..ประธานชุมชน มาบอกว่า ผมไม่ไป..ด้วยนะ คณะครูไปแห่เทียนที่สำนักสงฆ์กันเองได้ไหม..เราเลยบอกว่า..เทียน..ต้นนี้เป็นของชุมชนนะ ....พอรถเริ่มเคลื่อน มีชาวบ้านในชุมชนเข้าร่วมน้อยมาก อาจเป็นเพราะเขาทั้งหลายได้ไปวัดนางามแล้ว
ส่วนหนึ่งเกิดจากการนำของ ประธานชุมชน ที่ไม่ดีพอ อาจบอกกล่าวแต่ไม่มีใครเอาด้วย ที่สำคัญ ประธานชุมชน มีฐานะยากจนมาก..แต่อยากเป็นผู้นำ การทำงานก็ใจไม่กว้าง ให้ไม่เป็น การให้..ไม่จำเป็นต้องเป็นเงินทอง เราก็เคยจน และเข้าใจความจน แต่เขาจนน้ำใจ เห็นแก่ตัวตลอด ถ้าเรื่องรับจะไวมาก การนำพี่น้องชุมชนพัฒนาความคิดจิตใจ หรือทำอะไร เพื่อส่วนรวม เขาทำหรือให้ใครไม่เป็น
เราจึงต้องแข็งแกร่ง..อดทน อยู่ในโรงเรียนนี้ มา ๘ ปี กับบ้าน กับผู้คน ที่แล้งน้ำใจและได้ผู้นำที่ขี้โรคมาก
ที่วัดนางามก็คล้ายกัน...เจ้าอาวาส ซึ่งเป็นเจ้าคณะตำบล ได้มาบอกบุญถึงโรงเรียน โรงเรียนจึงต้องไปร่วมเป็นปีที่ ๓ จัดขบวนยิ่งใหญ่ ทั้งช้าง ม้า วัว ควาย เทียมเกวียน มีพิธีเปิดโดยนักการเมืองอย่างอลังการ กว่านักเรียนจะได้เดินตากแดด ก็เหนื่อยไปตามๆกัน
ถึงศาลาวัด..เด็กเล่นดนตรี ตีกลองยาว ไม่มีคนดู โยมวัดก็รอเจ้าอาวาสมาทำพิธีรับต้นเทียนและผ้าป่า พระลูกวัด นั่งฉันเพลอย่างเงียบๆ บรรยากาศความศรัทธาในต้นเทียนและผ้าป่า ถูกบดบังด้วยเครื่องเสียงจากลานวัด เสียงแตรวงและพิธีกรดังลั่น ด้่วยลานวัดมีการแสดงโชว์ของม้า ซึ่งมีเจ้าอาวาสยืนดูให้กำลังใจในบริเวณนั้นด้วย
โยมวัดที่เป็นพิธีกร บนศาลา สีหน้าไม่สู้ดี ที่เห็นญาติโยมจากไกลๆ มารอนานและต้องพูดแข่งกับการแสดงที่ลานวัด ท้ายสุด...ทำพิธีกันเลย โดยไม่ต้องรอเจ้าอาวาส ที่เป็นระดับพระครู
ท่านคงเอาใจคณะช้าง ม้า วัว ควาย ปีหน้าเขาจะได้มาอีก หรือ ท่านบริหารจัดการไม่เป็น ว่าอะไรควรมาก่อนมาหลัง เสร็จพิธีสงฆ์แล้ว ค่อยเล่นก็ได้ สิ่งที่เข้าใจก็คือ ท่านก็ยังเน้นวัตถุและเรื่องเริงรมณ์เช่นกัน
โรงเรียน...ก็ยังคงสภาพเป็นโรงเรียนต่อไป และไม่ละเลยที่จะก้าวสู่คุณภาพอย่างพอเพียง ไม่เพียงแต่สอนความรู้ แต่ก็ควรที่จะสอนความคิด ทักษะชีวิตให้เยาวชน เชื่อว่า คนแก่บางคน ก็ไม่เคยถูกสอน หรือบางทีบางเรื่องราว..ไม่ทันคิด และคิดไม่เป็น
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ความเห็น (7)
นับวันแต่จะสร้างจิตสำนึกเรื่อง การเสียสละเพื่อส่วนรวมให้กับคนไทยได้ยากยิ่งจริง ๆ จะทำอะไร จะคิดอะไร ก็จะต้องถามว่า...แล้วฉันจะได้ประโยชน์อะไรถ้าจะทำ....ความคิดอย่างนี้ ก็กลายเป็นมรดกตกทอดไปตามสายเลิือดไม่สิ้นสุด.....เหนื่อยใจเนาะ
เด็กวันนี้...เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันหน้า...และครู....เป็นบุคคลหนึ่งในนั้นนะครับ...
เริ่มสงสารเด็กนักเรียนที่ต้องเดินไกลมากๆๆ
แดดร้อนด้วย
วัดที่มีแต่การสร้างวัตถุหาง่ายนะครับ
ไม่ต้องทำอะไร ใบ้หวย สร้างพระรุ่นนั้นรุ่นนี้
แต่ไม่เคยสร้างอะไรในใจคน
ขอบคุณมากๆครับ
เอาน่า ยังไม่ชิน อีกหรือ ตั้ง 3 ปี แว้ววววว...
ขอบคุณที่ท่านผอ.ยังคงยืนหยัดทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด การที่สังคมยังมีคนดีที่มีกำลังใจที่จะทำดี ให้สติกับคนในปกครองของเรา ผู้ที่เราสามารถอบรมสั่งสอนได้ เราจะได้เห็นอนาคตบ้าง จะไปเปลี่ยนอดีตที่เป็นอยู่ในปัจจุบันคงจะเป็นเรื่องยาก มาสร้างอนาคตจากสิ่งที่เราพอจะจัดการได้ในปัจจุบันดีกว่า เป็นกำลังใจให้อย่างยิ่งเลยค่ะ
ขอบคุณครับ..อยากบอกว่า อยากปลูกผักจังเลย
อยากจะปลูก อิหยังน้อ...บวบ ฟักทอง ..ฟัก ไม่ต้องดูแลมาก ไม่ต้องรดน้ำทุกวันก็ได้ มะเขือก็ดี ผักบุ้งก็ได้....
