สรุปบทเรียนของกลุ่ม การดูพระแท้ ทางไลน์ 9 กรกฎาคม 2557

เมื่อคืน ผมเปิดประเด็นว่า วันนี้เรียนอะไรดี

เพราะ เจตนาอยากทราบปัญหารายบุคคล ว่าใครยังไม่ชัดเรื่องอะไรครับ

แต่ก็เงียบๆ เลยขอประเด็น "ดูเป็น" ก่อนเลยครับ

เน้นที่พระสมเด็จก็ได้ ขอประเด็นที่สงสัย แบบชัดๆ ถามกว้างเกินไปตอบยากครับ

หลัก 3+2 ยังสงสัยไหม ใครยังไม่เข้าใจประเด็นไหนของพระสมเด็จวัดระฆัง เน้นวัดระฆังเลยก็ได้ เพราะหาง่ายที่สุดอยู่แล้ว

การหาง่ายต้องเริ่มจากการดูเป็นก่อน คนดูไม่เป็น ยังไงก็หายากแน่นอนครับ

มีคำถามว่าการที่พระสมเด็จประทับนั่งเอียงซ้าย นั้นควรจำไหม ผมเลยบอกว่าเป็นพุทธศิลป์ของทั้งสามวัดเลยครับ

การศึกษา น่าจะศึกษาเนื้อก่อน พุทธศิลป์ทำเก๊ง่าย

บทฝึกขั้นต้นก็คือการหยิบพระเนื้อผงใหม่ๆ ได้ถูกต้อง การปฏิบัติของจริงก็ต้องเดินตลาด แต่ก็ไม่แนะนำให้ก้าวกระโดดไปหาพระเก่าเลยทีเดียว เพราะหายากมักจะพลาดไปหยิบพระฝีมือมากกว่า เพราะยังไม่แม่นในหลักการ

ถ้ายังไม่แม่น ไม่ควรกระโดด เพราะ ท่านจะโดนพระทำเลียนแบบพระเก่า ที่ยังไงก็ไม่ควรหยิบ ก็แค่ เก๊ตาเปล่าธรรมดาๆ สู้ไปหยิบพระใหม่ๆ องค์ละห้าสิบ สามองค์ร้อย อะไรประมาณนั้นครับ

คือผมไม่แนะนำให้เริ่มที่พระเลียนแบบ

และสงสัยว่าทำไมจึงไปหยิบพระเก๊ตาเปล่าแบบนั้น คิดอะไรอยู่ในขณะหยิบ

ท่านทราบไหมว่า ทำไมจึงควรเริ่มที่พระใหม่ๆ

ที่จริงก็ คือ 1. หาง่าย 2. ราคาถูก พลาดไม่เจ็บมาก 3. เป็นการวัดการพัฒนาสายตา

ที่ว่าเก๊ตาเปล่าก็มาจากพิมพ์ผิดเยอะ

ถ้าไม่หยิบพระใหม่ แล้วจะฝึกสายตาโดยวิธีใด พระใหม่ๆ ช่วยได้มากครับ

เวลาส่อง ต้องขอดูด้านข้างด้วย เพื่อ ดูการงอกและการปริแยก เพราะเนื้อด้านข้างจะไม่แน่น จะงอกมากกว่าหน้าและหลัง

ด้านข้างนี้อาจจะกร่อนบ้าง เฉพาะพระใช้ พระใช้น้อยจะงอกมากกว่า ด้านข้างทำเก๊ยากเพราะพื้นที่แคบ พระใส่ตลับนาน มักเกาะหุ้มฟองน้ำไว้ด้วยเลย รักอาจจะพบในพระที่ยังไม่ล้าง มวลสารต่างๆ ยังไงก็ต้องมน โดยไม่เกี่ยวกับการล้าง

มีคำถามเกี่ยวกับพุทธศิลป์ มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร

ผมบอกว่า แต่ละบล็อกวงแขนจะต่างนิดหน่อย แต่พุทธศิลป์เดียวกัน ศอกซ้ายจะสูงกว่าขวาเล็กน้อย เพราะเป็นพุทธศิลป์

พระบาทซ้ายจะตรง และสุดที่ใต้เข่า แต่ละบล็อกอาจจะไม่เหมือนกัน แต่พุทธศิลป์เดียวกัน และถ้าการติดไม่ชัด แค่น่าสงสัย อาจจะไม่เก๊ ฐานแข้งจะเว้า เท้าไม่สูงกว่าเข่า ของเก๊มักจะทำเท้าสูงกว่าเข่า

เวลาถ่ายรูป ควรถ่ายชัด จะจำได้เร็ว ถ่ายเบลอร์ๆ จะดูยากและจำยาก จุดนูนสูงย่อมกร่อนมากกว่า

พุทธศิลป์ต้องจำให้ได้ แค่เข้าใจไม่พอครับ ผมจึงเน้นให้ดูเนื้อจะง่ายกว่าเยอะ เพราะเมื่อเนื้อใช่แปลว่า พระแท้ แต่ไม่รู้ที่ พิมพ์ใช่จึงจะรู้ที่ ว่า แน่นอนของวัดระฆังที่มีเนื้อหลักๆ สามแบบ แก่ปูน แก่ผง และเทียนขัย

ฐานศีล เป็นแท่งสี่เหลี่ยมคางหมู มีติ่งเชื่อมกรอบซุ้มกับฐานศีล ที่เป็นระดับพุทธศิลป์เลย ไปอ่านที่ผมวิเคราะห์ไว้แล้วในเวบ gotoknow

เกศพริ้วสะบัดก็เป็นพุทธศิลป์และบล็อกครับ ขอให้รู้ว่าไม่บิดซ้ายก็บิดขวาก็พอ แต่ส่วนใหญ่บิดไปทางซ้ายมือเรา เป็นความหมายของ "การรู้แจ้งในโลก -โลกวิทู" เป็นจุดแรกที่ผมจะดูวัดระฆัง ถ้าเกศไม่พลิ้ว วางเลยครับ ถ้าพลิ้วค่อยลุ้นต่อ

สำหรับเส้นซุ้ม เป็นพุทธศิลป์ใหญ่ของ "ซุ้ม ก" เลย เป็นที่มาของคำว่า ซุ้ม ก เป็นพุทธศิลป์หลักเลย จุดหักก็ ปาก ก ไก่

ส่วนการโค้งงออื่นๆนั้นเป็นการแกะบล็อก ถ้าตรงทื่อก็เก๊เลย

ฐานศีลจะมีการงอกสองขอบนอก ทำให้ดูยุบตรงกลาง พิมพ์ใหญ่หลายบล็อก ก็มีเส้นแซมสองเส้น

หลักสำคัญก็คือ ดูเนื้อให้ขาด 3+2 ดูพิมพ์ประกอบก็พอแล้วครับ รายละเอียดอื่นๆ ไม่ต้องจำมากก็ได้ แต่ถ้าจะดูเพื่อความงามและความสนุกนั้นก็อีกระดับหนึ่งครับ

บางท่านก็ถามลึกไปครับ

ยินดีต้อนรับนักเรียนทุกท่านครับ