ในความเป็นจริง
โลกกว้างใหญ่เสมอ
ไม่มีพื้นที่ใดบนโลกใบนี้ที่ปราศจากเรื่องราว
ให้เราได้เดินทางเรียนรู้และใช้ชีวิต
โลกกว้างใหญ่เสมอ
ขึ้นอยู่กับว่าขณะที่เรามองโลกใบนี้
หั ว ใ จ แ ห่ ง เ ร า
กำลังเหยียบยืนอยู่บน ส ภ า ว ะ ใด-
หากหัวใจรื่นรมย์ แช่มชื่น
โลกก็ดูกว้างใหญ่ไร้อาณาเขต
รื่นรมย์ ชวนเที่ยวท่อง
หรือถ้าโลกดูเหมือนจะเล็กและแคบ
ก็ย่อมรู้สึกอบอุ่น -ปลอดภัย
ในทำนองเดียวกัน
หาก หั ว ใ จ แ ห่ ง เ ร า
กำลังมองโลกด้วยสภาวะจิตใจอันหม่นเศร้า
โลกที่ว่าสุดแสนจะกว้างใหญ่รื่นรมย์
ย่อมเต็มไปด้วยความเคว้งคว้าง...ว้าเหว่
เ ป ลี่ ย ว เ ศ ร้ า
และโลกที่ว่าเล็กและแคบ
ก็ดูจะเต็มไปด้วยความอึดอัด -ทุรนทุราย
จวนเจียนจะหายใจแทบไม่ออก
จริงๆเจ้าค่ะ...จิต..ที่แท้..นั้นประภัทร์สร..ฉะนั้นการฝึกจิต..จึงสำคัญอย่างยิ่ง.....
เหมือนฝึกม้ากับวัว...
สวัสดีครับอาจารย์
มารับประสบการณ์การท่องโลกและแง่คิดดีๆ ครับ
ครับ คุณยายธี
ที่สุดแล้ว...
การเติบโตของจิต
คือการเติบโตอย่างแท้จริงของคนเรา
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีครับ คุณวศิน ชูชาติ
ที่สุดแล้ว การเดินทาง ก็คือการเรียนรู้เพื่อเติบโต ครับ
ขอบคณที่แวะมาให้กำลังใจนะครับ