น้ำใจ“ครูฟิลิปปัส”ก้าวข้าม
ทุ่มพัฒนาสร้างชีวิตใหม่ให้
ภาพนักท่องเที่ยวฝรั่งตาน้ำ
ครูอนุสรณ์ คงเจริญเมือง หรือครูแดง ครูโรงเรียนบ้านเกาะพยาม เล่าให้ฟังว่า คุณครูฟิลิปปัส เขาเข้ามาประเทศไทยเมื่อปลา
พ่อแม่ชาวมอแกนไม่สนับสนุนใ
ครูอนุสรณ์ เล่าต่อว่า ครูอำนาจเข้าไปปรับทัศนคติจ
หลังจากฟังเรื่องราวของผู้ช
จากเด็กหนุ่มที่ครอบครัวมีฐ
เรากำลังเปิดใจกับครูครูฟิล
ครูอำนาจ หรือครูฟิลิปปัส ยอมให้เราไปเที่ยวหมู่บ้านม
ซึ่งดูเหมือนครูอำนาจเองก็จ
ที่นี้ไม่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มีแก๊สใช้ทุกอย่างยังคงเน้นความเป็นธรรมชาติ นั่นคือกฎของชุมชน
ซาเล้งจอดลง มองไปข้างหน้า เป็นเว้งทะเลที่ต้องข้ามไป เด็กๆ ต้องข้ามแพ ซึ่งเป็นเป็นฝีมือครูอำนาจ ที่เจียดเงินที่ได้มาเดือนล
ข้ามแพถึงหมู่บ้านชาวมอแกน ครูอำนาจบอกกับเราว่าหมู่บ้
“จริงๆ ผมเคยไปมาหลายประเทศเพื่อทำ
ครูฟิลิปย้อนให้ฟังว่าเมื่อ
ผมคิดว่าจะแก้ปัญหาอย่างไร คือเราไม่มีเงินสนับสนุนอีก
ครูอำนาจเล่าให้เราฟังระหว่
เธอเปรย... ขึ้นมาเราหยุดความคิด “ผมอยากช่วยชาวมอแกนทุกคน แต่ผมมองว่าสอนผู้ใหญ่นั้นย
ผอ.บอกว่าดีมากๆ เพราะการที่ผมมาสอนที่นี้เด
การเดินทางมาโรงเรียนค่อนลำ
เราได้ยินข่าวว่าการมาทำงาน
ผมอยากอยู่ที่นี้อีกสัก 5 ปี อยากเห็นเด็กมอแกนที่อยู่ป.
ผมอยู่มาหลายประเทศแอฟริกา อินเดียมีปัญหามากที่สุด ประเทศไทยมีปัญหาแต่ดีกว่าป
เมื่อถามว่าทำไมไม่กลับแอฟร
ผมใช้ไม่เยอะ บ้างเดือนมีเงินเหลือก็พาไป
ครูอำนาจเป็นตัวอย่างคนที่ช
ทุกเที่ยงของทุกวันครูอำนาจ
โรงเรียนเกาะพยามไม่จัดอาหา
ครูอำนาจเป็นฝรั่งที่น่าจะเ
ก่อนจากมา ครูที่โรงเรียนเกาะพยายามกระชิบเราว่า ครูอำนาจเพิ่งถูกแฟนทิ้ง เพราะไม่อาจจะทนความลำบากที่ครูอำนาจเลือกได้ เราหันหน้าไปมองเขาอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปกล่าวลา
(แต่ครูอำนาจกลับเปิดใจนาทีสุดท้ายว่า “ผมกลัวอาจารย์น้องมาก ขอบคุณที่เราให้ความเป็นกันเองกับเธอ หากครูได้อ่านบทความนี้ อาจารย์น้องขอบอกครูว่า ครูเป็นผู้เสียสละที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เท่าที่ครูน้องเจอมา ขอบคุณ น้ำใจครูอำนาจที่หาใครก็เทียบครูไม่ได้ในยุคนี้)
อ่านแล้วได้แรงจูงใจในการทำความดี
อาจารย์เป็นแบบอย่างที่ดีมาก
ชอบใจบทความนี้
ขอบคุณมากๆๆครับ
ชื่นชมด้วยคนค่ะ มีความสุขไปด้วยกับคนดีๆแบบนี้