“หนังอะไรนี่??” เป็นคำอุทานทันทีที่หนังจบ
“คนแก่เบื่อๆ สองคน” หนังให้อารมณ์นั้น แม้เขาจะตั้งชื่อไทยเพื่อดึงดูดคนดูว่า “พักร้อนมาวอร์มรัก”
นิค ครูสอนวิทยาลัยอาชีวะที่ถูกให้ออกจากอาชีพเพราะดันไปตำหนินักเรียนหญิงเรื่องทรงผม กับเมียชื่อ เม็ก ครูโรงเรียนมัธยมที่กำลังอยากเปลี่ยนอาชีพ ชวนกันพักร้อนไปเที่ยวปารีสฉลองครบรอบแต่งงาน ๓๐ ปี
นิคกับเม็กนั่งรถไฟจากอังกฤษข้ามไปเที่ยวฝรั่งเศส เม็กไม่พอใจโรงแรมที่นิคจองไว้ว่าเล็กเหมือนโลงศพ ด้วยอารมณ์เหวี่ยงสุดๆ เม็กจ่ายเงินสดที่มีให้แท็กซี่ขับตระเวณไปทั่วและไปส่งที่โรงแรมหรูระดับ ๕ ดาว แถมยังพักในห้องสวีทซะอีก
หนังไม่มีโครงเรื่องอะไรมากมาย แต่จากบทสนทนาเปิดให้คนดูรู้สึกทีละนิดว่า ความสัมพันธ์ของสองคนลุ่มๆ ดอนๆ ความรักหวานชื่นหมดไปนานแล้ว ทะเลาะกันง๊องแง๊งๆ กัดกันเล็กๆ บางเวลาด้วย “เรื่องไม่เป็นเรื่อง” บางอารมณ์ก็แว่บมาสวีทหวานกันนิดๆ หน่อยๆ แล้วก็กลับไปง๊องแง๊งกันอีก โดยเฉพาะเรื่องที่เป็นชนวนทะเลาะกันไม่เลิกคือต่างคนต่างก็เคย “มีคนอื่น”
กลางเรื่องนิคแย้มออกมาว่าเขาถูกให้ออกจากงานเพราะดันไปตำหนินักเรียนหญิงเรื่องทรงผม ส่วนเม็กก็บอกว่าเธออยากจะเลิกกับนิค นิคบอกซื่อๆ ว่าเขาขาดเธอไม่ได้ คัดง้างกันไปเรื่อยๆ เรียกเสียงหัวเราะจากคนวัยกลางๆ กับวัยใกล้แก่ที่เข้าไปดูเต็มโรง
จนวันที่นิคกับเม็กยืนสวีทหวานกลางถนนเพื่อนชายรุ่นน้องมาทักทายชวนไปกินอาหารเย็นที่บ้าน วันวีนแตกของทั้งคู่มาถึง นิคแอบไปเสพกัญชากับลูกชายเจ้าของบ้าน ส่วนเม็กแอบไปหวานกับหนุ่มที่มาในงานทั้งยังรับคำนัดออกไปดื่มเที่ยวราตรี การปะทะวาจาที่เป็น Big dialogue เชือดเฉือนห้ำหั่นเป็นการปลดปล่อยความในใจจนหมดเปลือกต่อหน้าผองเพื่อน
ทั้งคู่ออกจากบ้านงานกลับไปถูกโรงแรมไล่ออกเพราะใช้เงินเกินวงเงินในบัตรเครดิตที่รูดไว้ พาสปอร์ตถูกยึด ที่พักไม่มี
ฉากสุดท้ายทั้งคู่พากันไปนั่งในร้านอาหารเรื่อยเปื่อยเพราะไม่มีที่ไป ใครสักคนหยอดตู้เพลงแล้วนิคกับเม็กลุกมาเต้นอย่างเริงร่า น่ารัก น่าหยิก
หนังจบแค่นี้ ให้คนดูคิดต่อกันเอง
..................................
หนังเรื่องนี้มีดีอย่างเดียวคือ การแสดงของ จิม บรอดเบนท์ (นิค) กับ ลินด์เซย์ ดันแคน (เม็ก) ที่ต่อปากต่อคำกันได้เนียนน่ารักจริงๆ
คู่ชายหญิงที่ใช้ชีวิตคู่กับมายาวนานจนลูกแยกเรือนไปหมดจะเข้าใจสภาวะของอาการ “ง๊องแง๊ง” ระหว่างกันด้วย “เรื่องไม่เป็นเรื่อง” ยิ่งถ้าความรักจืดจางและคนทั้งคู่ต่างยึดอัตตาของตนสูงส่งก็ยากจะประคองชีวิตคู่ให้ยืดไปได้ จะดูหนังเรื่องนี้ได้ “อิน” ที่สุด
น้องคนที่นั่งข้างๆ ฉันคงสงสัยว่าลุงๆ ป้าๆ นี่แกขำอะไรกันหนักหนา แกคงรำคาญเราหรือไม่ก็รำคาญหนังเดินออกไปตั้งแต่หนังเริ่มไม่ถึงครึ่งเรื่อง
ดูหนังด้วยวัฒนธรรมแบบตะวันออกของฉัน ออกอาการตะขิดตะขวงใจกับอาการวีนของคนแก่ที่กินไม่จ่ายหนีออกหลังร้าน ไปมั่วสูบกัญชากับเด็กรุ่นลูก พักห้องหรูเกินฐานะแล้วเบี้ยว รวมทั้งการไปวีนแตกในงานเลี้ยงของเพื่อน
คนเต็มโรงลิโด้ ๑ อย่างไม่น่าเชื่อ สำหรับฉันคิดว่า ในความเป็น “หนัง” มันขาดรสชาติอะไรไปสักอย่าง
เอาไปแค่ ๒ ยิ้ม JJ ถ้าว่างก็ไปดู ไม่ได้ไปดูก็ไม่น่าเสียดาย
เกี่ยวกับหนัง
Le Week End พักร้อน มาวอร์มรัก ประเภทหนัง : โรแมนติคคอเมดี้ นำแสดงโดย : จิม บรอดเบนท์,ลินด์เซย์ ดันแคน ผู้กำกับ : โรเจอร์ มิเชล เขียนบท : Hanif Kureishi
บันทึกส่งท้าย ขอบคุณโรงหนังลิโด้
- ขอบคุณโรงหนังลิโด้ (เครือ Apex) ที่คิดค่าดูหนังแค่ ๑๐๐ บาท (ซึ่งเป็นราคาที่สมควรแก่ฐานะคนดูหนังชาวไทย) และในวันต่อมาฉันไปดูหนังรอบเช้าอีกเรื่องคิดแค่ ๘๐ บาท!! ค่าแอร์ยังไม่ได้เลยนะสำหรับคนดูโหรงเหรงในเช้าวันอาทิตย์
- ขอบคุณที่ลิโด้ฉายหนังคุณภาพเพื่อคนรักหนังที่โรงอื่นไม่เอามาฉาย มิเสียแรงที่อุดหนุนหนังโรงนี้มากว่า ๔๐ ปีแล้ว
อาทิตย์ที่ ๑ มิถุนายน ๒๕๕๗
เคยเข้าดูหนังที่ ลิโดนี้ด้วยครับสมัยเรียน น่าจะกว่า20 ปีแล้ว
ปัจจุบัน ไม่ทราบว่า เปลี่ยนแปลงไปมากเพียงใดแล้ว
..
ขอบคุณมากนะครับพี่ nui ครับ ที่เล่าให้ฟัง
โครงเรื่องน่าสนใจมาก ๆ นะคะ อ่านไปคิดไปว่า ต้องควงคู่เก่าแก่ของเราไปดู วัฒนธรรมอาจแตกต่างกันแต่ ดูให้รู้เขาแล้วเก็บไว้มารู้เราเก้าะ น่าจะดี
ขอบคุณพี่ Nui ค่ะ
ลิโด้ซอยเป็นโรงเล็กๆ ๓ โรง ให้เหมาะกับจำนวนคนดีค่ะ คุณ แสงแห่งความดี... บรรยากาศการดูหนังโรงใหญ่ๆ แบบเก่าหมดไปแล้ว ที่ชอบที่สุดคือลิโด้เอาหนังเล็กๆ ดีๆ ที่อาจไม่ฉายโรงอื่นมาให้ดูด้วย
น้อง ภูสุภา ไปดูเรื่องนี้น่าจะชอบ ควงคนที่บ้านไปดูสิคะ
ขอบคุณพี่ใหญ่ นงนาท สนธิสุวรรณ กับคุณหมอ ธิรัมภา ค่ะ
ขอบคุณดอกไม้ค่ะ
คุณ Yanyong-P