18 ปี แล้ว ที่พ่อ...เฝ้ามองลูกเติบโต ท่ามกลางความฝันเล็ก ๆ ของพ่อ
...
ลูกสูงใหญ่...เกินกว่าที่พ่อจะคาดเดาได้
...
เวลามันช่างผ่านไปรวดเร็ว...ราวติดปีกบินจริง ๆ
..
วันวานที่ .... พ่อเคยอุ้มลูกตระเวนไปไหนต่อไหนเสมอ...ยามเมื่อลูกยังเล็กอยู่
..
แต่มาบัดนี้...วันนี้
....ด้วยภาพลักษณ์ทางกายภาพ ที่พ่อจำต้องเหงนหน้าพูดคุยกับลูกอยู่เช่นเคยเหมือนวันวาน
ลูกยังคงโตเพียงแค่ตัวหรอกนะ...
..
ความคิด ความอ่านและการเรียนรู้ชีวิตในโลกใบนี้....นั้น
..
ลูกยังต้องเรียนรู้,,มุมมองต่าง ๆ ของชีวิตในโลกใบนี้ไปอีก...ตราบใดที่สายธารแห่งชีวิตของลูก มันยังคงไหลรินของมันไปเช่นนั้น....
..
..
พ่อ..ขอเพียงให้ลูก ยอมรับที่จะเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น
อยู่กับมันให้ได้ เหมือนกับที่ลูกอยู่กับพ่อ อยู่กับครอบรัวของเรา
..
..
มันอาจยากไปบ้าง...ยามเมื่อลูกถอดใจที่จะสู้
มันอาจมองน่ากลัว...นั่นเพราะมันเป็นสิ่งที่ลูกยังไม่คิดที่จะลองทำดู
มันอาจไม่น่าสนใจ....เพราะมันไม่ใช่ ไลพ์สไตล์ ของลูก
...
แต่พ่ออยากให้ลูกของพ่อ
จดจำสิ่งนี้ไว้ต่างหาก
...
เพราะ...ยามใดที่ความเปลี่ยวเหงาเยี่ยมกลายเข้ามาในชีวิตลูก
ลูกจะได้มีพลังที่จะต่อสู้ และขับไล่ สิ่งเหล่านั้นไป ด้วยศักยภาพในตัวของลูกเอง
...
การกล้าที่จะท้าทายศักยภาพของตัวเองนั้น มันเป็นอะไรที่ลูกจะได้จดจำไว้ในหัวจิตหัวใจของลูกเลยทีเดียว
..
พ่อเชื่อเช่นนั้นนะ
...
เพราะอะไร?นะหรือ?
..
เพราะ...
..
..
..
ลูกคือ....ลูกของพ่องัยละ?
..
พ่ออยากให้ลูกจดจำสิ่งดี ๆ ในชีวิตของพ่อ ที่ลูกได้ซึมซับมันไว้นะ..
..
มันอาจมิใช่?.... สิ่งที่ลูกหวัง
..
แต่
แผนที่ชีวิต....ทั้งชีวิตของพ่อ
พ่อทิ้งไว้ให้กับลูกแล้วนะ
...
พ่อ...
จะไม่บอกหรอกนะว่า....ลูกควรเปิดกาง...แผนที่ชีวิต...ที่พ่อมอบไว้ให้กับเจ้า เมื่อใด?
..
..
จำคำพูดของพ่อไว้นะ ...ลูกพ่อ
..
..
บันทึกนี้เขียนเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 วันเกิดครบรอบปีที่ 18 ของลูก
ขอบคุณมากนะครับคุณอร
ผมตั้งใจเขียนให้ลูหชายในวันที่ลูกอายุครบ 18 ปี
..
บางครั้ง สิ่งแทนใจ บางอย่างนั้น หากเขียนทิ้งไว้ให้เค้านั้น
เต้าจะได้อ่านเสมอ ๆ
..
พรุ่งนี้ ลูกจะกลับไปเรียนที่ต่างจังหวัดแล้วครับ...อยากให้เค้าอ่านสิ่งที่ผมเขียนในวันที่เต้าอยากอ่าน
..
คุณอร สบายดีนะครับ
ด้วยความระลึกถึงเช่นกันครับ
...18 ปีลูกชายโตเป็นหนุ่ม...หน่วยก้านดี...ดูมาดมั่นมากๆ...น่าปลื้มใจมากๆ...รอลุ้นการเดินทางจากแผนที่ชีวิตที่คุณพ่อมอบไว้ให้นะคะ
ขอให้น้องทะเลชล มีความสุขมากๆครับ
ขอบคุณคุณแสงที่เขียนเรื่องครอบครัวที่อบอุ่นให้อ่านเสมอๆครับ
เพราะ...ยามใดที่ความเปลี่ยวเหงาเยี่ยมกลายเข้ามาในชีวิตลูก
ลูกจะได้มีพลังที่จะต่อสู้ และขับไล่ สิ่งเหล่านั้นไป ด้วยศักยภาพในตัวของลูกเอง
...
การกล้าที่จะท้าทายศักยภาพของตัวเองนั้น มันเป็นอะไรที่ลูกจะได้จดจำไว้ในหัวจิตหัวใจของลูกเลยทีเดียว
..
เป็นคำสอนที่ลึกซึ้งค่ะ
ลึกซึ้งมากค่ะ ลูกกลับมาอ่านได้อีกเสมอด้วยนะคะคุณแสงฯ
สอนด้วยชีวิตจริงๆ ค่ะ
"...แผนที่ชีวิต....ทั้งชีวิตของพ่อ
พ่อทิ้งไว้ให้กับลูกแล้วนะ..."
ลึกซึ้ง ใด เกิน ความผูกพันนี้
เป็นห่วงเป็นใย โยง ความหวังดี
และไม่มี สิ่งใดๆ มาเจือปน...
สบายดีค่ะ
บันทึกอบอุ่นนี้มีคุณค่าต่อหลานได้ดีค่ะ
สำคัญที่เขาอ่านเมื่อใดก็ได้ อ่านกี่ครั้งก็ได้ วันเวลาผ่านไป หลานก็ยังกลับมาอ่านได้ค่ะ
* ขอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อผู้แสนดี...เชื่อว่าลูกซึมซับความรู้สึกเหล่านี้ได้ค่ะ...
* กาลเวลาผ่านไป สายสัมพันธ์ในครอบครัวอาจเปลี่ยนรูปแบบ แต่กลับบ่มเพาะสายใยแห่งความรักให้เหนียวแน่นลึกซึ้งยิ่งขึ้นค่ะ
อ่านบันทึกแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ เพลงเพราะด้วย
อ่านแล้วคิดถึงข้อความที่ว่า "แบบดี ดีกว่าบอก" ค่ะ
แวะมาอวยพรวันเกิดย้อนหลังให้หลานชายค่ะ :)
ขอบคุณมากนะครับ