บ้านสมัยเด็ก : บ้านริมคลองแป๊ะกง ตอนที่ 1
บ้านสมัยเด็ก บ้านริมคลองแป๊ะกง ตอนที่ 1
ปีนี้ข้าพเจ้าลงมือ(มือลงน้อยมาก..ต้องเปลี่ยนเป็นลงเงิน!)ปลูกบ้าน
เป็นบ้านหลังแรกของตนเองที่ปลูกหลังจากอาศัยบ้านหลวงมาเกือบ 20 ปี!(มิถุนายนนี้จะครบ 20 ปี)
สาเหตุที่ต้องปลูกเพราะบ้านหลวงหลังล่าสุดที่อาศัยอยู่นี้
ท่านเก็บค่าเช่าบ้าน! คิดสาระตะดูแล้ว หากมาตรแม้นไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่น
และหากอยู่ที่นี่จนเกษียณข้าพเจ้าต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน(ที่ไม่สามารถเบิกเอาที่ไหนได้)
เป็นเงินถึงเกือบ 8 แสนบาท! (หากรวมค่าน้ำค่าไฟด้วยน่าจะมากกว่านี้)
ทำให้เสียดายว่า 8 แสนนี้เพิ่มอีกนิดหน่อยปลูกเป็นของเราเองอยู่จะดีกว่า
เกษียณแล้วก็ยังมีบ้านอยู่ หากจะไม่อยู่ก็ขายคนอื่น อะไรก็ว่าไป
ว่าแล้วก็จัดการปลูกบ้าน
ณ วันนี้บ้านยังไม่เสร็จ แต่ข้าพเจ้าตั้งใจไว้ว่าจะบันทึกเรื่องเกี่ยวกับการปลูกบ้านนี้ไว้
นับตั้งแต่บ้านหลังแรกที่ลืมตามาดูโลก
แล้วนอนอยู่ในเปล ดูดนมจ๊วบๆ..นั่นทีเดียว
ติดตามมาเลยครับ!
ครับที่เห็นในภาพนี่แหละครับ บ้านหลังแรกของชีวิต
ด้านหน้าบ้านติดคลองแป๊ะกง
(หลังบ้าน สมัยก่อนจะมีบันไดไม้ 3 ขั้น ทอดตรงประตูด้วย)
เป็นบ้านไม้เพิงหมาแหงน ติดริมคลองแป๊ะกง อันว่าคลองแป๊ะกงนี้เป็นคลองซอยเชื่อมระหว่างแม่น้ำท่าจีน
กับคลองภาษีเจริญ มาบรรจบกับคลองภาษีเจริญตรงตลาดกระทุ่มแบนพอดิบพอดี
สมัยก่อนไม่มีถนนหนทาง ผู้คนใช้เรือพายและสัญจรทางน้ำ คลองนี้มีชีวิตชีวามาก
เพราะผู้คนที่อาศัยอยู่ริมแม่น้ำท่าจีน จะทำนา และสวนผลไม้บ้าง ก็อาศัยคลองสายนี้พายเรือ
ขับเรือมาที่ตลาดกระทุ่มแบน
ตอนเช้าของทุกวัน พระภิกษุสงฆ์จากวัดดอนไก่ดี ท่านจะพายเรือบด ลำเล็กมาก นั่งหลังตรงเวลาพาย
(ข้าพเจ้าว่าเป็นการฝึกสมาธิพระไปด้วยในตัว เพราะเรือบดนั้น ลำเล็ก นั่งได้เพียงองค์เดียว เรือก็เพียบแล้ว)
มาบิณฑบาตรเหลืองอร่ามเต็มคลอง หมอกจางๆที่ลอยอวลเนิบช้า ตัดกับสีทองของจีวรพระท่านนั้น เป็นภาพงดงามที่หาไม่ได้จากภาพยนตร์เรื่องไหนๆ!
ข้าพเจ้าไม่เคยได้เห็นภาพนั้นอีกเลยเมื่อความเจริญมันลุกลามเข้ามา อ.กระทุ่มแบนมีโรงพยาบาล มีถนนหนทางทุกหนแห่ง
ในที่สุดท่านก็เปลี่ยนจากพายเรือมาเดินรับบาตรแทนที่ตลาด
มาเข้าเรื่องบ้านดีกว่า
บ้านหลังนี้ คนที่สร้างเป็นบรรพบุรุษของข้าพเจ้าเอง
ท่านเป็น"ปู่" หรือ"ก๋ง" ที่แม่ข้าพเจ้าเรียก
และข้าพเจ้ามีฐานะเป็น"เหลน" ต้องเรียก"เล่ากง"
แต่เราเรียกตามผู้หลักผู้ใหญ่ว่า "ก๋ง" ด้วย
นี่ครับรูปเล่ากงผู้สร้างบ้านหลังนี้
ท่านมีชื่อเล่นว่า "ฮวน"
ชื่อไทยว่า "สุขุม คิดประเสริฐ"
"เล่ากง"หรือ "ก๋ง"ของคุณแม่ผู้สร้างบ้านหลังนี้
เมื่อข้าพเจ้ายังเด็กนั้น เล่ากงยังแข็งแรง จำได้ว่าท่านปลูกส้มโอไว้เยอะมาก
หลังบ้านในละแวกที่ข้าพเจ้าอยู่นั้น เป็นสวนมะพร้าวและสวนส้มโอ
ที่ดินของเล่ากงแปลงนี้ติดทั้งคลองแป๊ะกง และยังติดกับคลองภาษีเจริญด้วย มีบ้านญาติผู้ใหญ่ปลูกในแนวเดียวกัน
ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นอาๆของคุณแม่ข้าพเจ้าทั้งสิ้น
คลองภาษีเจริญในปัจจุบัน บริเวณหน้าบ้านคุณลุง ฝั่งตรงข้ามเป็นตลาดกระทุ่มแบน
เมื่อคุณพ่อมาอยู่กินกับคุณแม่ข้าพเจ้านั้น
ฟังจากที่"ยาย" ผู้เป็นลูกสาวคนโตของเล่ากงนี้ (มีศักดิ์เป็นอาของคุณแม่)
เล่าว่า"อาม้า"หรือย่าของคุณแม่ ยกบ้านหลังนี้ให้คุณพ่อกับคุณแม่อยู่(ชั่วคราว)
ท่านว่าอาม้าจับมือหรือเดินจูงมือคุณแม่ข้าพเจ้าไปด้วยตนเองเลยทีเดียว
สมัยก่อนบ้านหลังนี้ได้รับการขนานนามว่า"บ้านใหม่"
เพราะเป็นบ้านหลังที่สร้างใหม่สุดในละแวกนั้น
(ปัจจุบันกลายเป็นบ้านเก่าสุดไปแล้ว)
อายุของบ้านน่าจะ40กว่าปีมากกว่าอายุของผู้เขียนไม่มาก
มาตามต่อในตอนต่อไป
เรื่องมันย้าววว..ยาว...
ความเห็น (6)
ดูแล้วน่าอยู่มากเลยครับ
ติดแม่น้ำด้วย
ขอบคุณมากครับ
บันทึกไว้นะคะอาจารย์เป็นตำนานชีวิตให้ลูกหลานและผู้สนใจได้อ่านตลอดไปค่ะ GotoKnow ทำ e-book ได้แล้วนะคะ http://www.gotoknow.org/posts/564905
ปล. หน้าแรก GotoKnow ปรับใหม่แล้วนะคะ ใหม่! ส่วนตั๊ว ส่วนตัว กับหน้าแรกของ GotoKnow
-สวัสดีครับ
-ตามมาดูบ้าน..น่าอยู่นะครับ
-ตอนนี้ผมก็กำลังจะปลูก..กระท่อม..เช่นกัน..ครับ
-เอาเป็นว่ามาร่วมสานต่อความฝันด้วยคนนะคร้าบ..
-ขอบคุณครับ..
ผมก็ปลูกบ้านเล็กๆ ที่บ้านเกิดที่ชุมพรครับ เดี๋ยวนี้กระแส minimalist and tiny house กำลังมาแรง บ้านเล็กในป่าใหญ่ครับ กลายเป็นว่าเราได้อยู่ใกล้ธรรมชาติมากขึ้นเมื่อไม่มีตัวบ้านมาเป็นตัวกั้นระหว่างเรากับธรรมชาติครับ
ขอบคุณผองเพื่อนพี่น้องในGOTOKNOW.ทุกท่านค่ะ
เข้ามาในบล็อกนี้แล้วรู้สึกอบอุ่นเหมือนเจอญาติ
เจอกัลยาณมิตร
ที่แม้ไม่เคยพบเห็นตัวเป็นๆ แต่ก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจ ความอบอุ่นจากกระแสของถ้อยคำ..
ตั้งใจว่าจะบันทึกเรื่อง"บ้าน"นี้ไว้ให้ลูกหลานอ่านอย่างที่ท่านอาจารย์ดร.จันทวรรณบอกจริงๆ(รู้ใจอ้ะ!)
ขอบคุณทุกท่านมากค่ะ
น่าจะเป็นซีรีส์ที่ยาวมาก
ฝากติดตามตอนต่อไปเรื่อยๆนะคะ
รอติดตามตอนต่อไปครับอาจารย์