บันทึกหลังการนิเทศงาน ครั้งที่ 1
ภาคการศึกษา 3/2556 นี้ นักศึกษาหลักสูตรวิทยาศาสตร์สุขภาพ และหลักสูตรสาธารณสุขศาสตร์ (รหัส 54) ออกฝึกงานในหลายแหล่งฝึกทั้งโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล (รพ.สต.) โรงพยาบาลชุมชน (รพช.) และสถานสงเคราะห์ จากการนิเทศงานที่ผ่านมา นอกเหนือจากภาระงานทางด้านวิชาการที่เด็กๆ นักศึกษาของฉันจะต้องเรียนรู้และเก็บเกี่ยวประสบการณ์วิชาการแล้ว ทักษะการใช้ชีวิต ทักษะด้านความสัมพันธ์ เป็นอีกประเด็นสำคัญที่พวกเขาจะต้องเรียนรู้ สำหรับฉันแล้วในภาพรวมของการประเมิน ฉันให้พวกเขาผ่าน ฉันได้เห็นพวกเขาเรียนรู้ พวกเขาพยายาม พวกเขาเปลี่ยนแปลงตัวเองกว่าเมื่อวันวานของพวกเขา เป็นจุดที่ฉันเห็นว่าพวกเขาได้เรียนรู้ได้ประสบการณ์ อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากการประเมินของฉันเด็กๆ จำเป็นจะต้องได้รับการประเมินจากอาจารย์พี่เลี้ยงที่ดูแลพวกเขาอยู่ ณ แหล่งฝึกงาน หลายเสียงสะท้อนออกมาในภาพรวม เด็กๆ ยังมุ่งมั่นใฝ่หาความรู้น้อย ยังมีความกระตือรือร้นน้อย จิตอาสายังไม่ชัดเจน ตลอดจนการฝึกไปสู่การเป็นผู้นำทางด้านสุขภาพอาจจะยังไม่เด่นชัด จากเสียงสะท้อนที่เกิดขึ้น หลายเสียงที่ทำให้ฉันต้องน้ำตาตก หลายเสียงเป็นสิ่งที่ฉันต้องนำมาปรับปรุงและส่งต่อให้กับนักศึกษาในรุ่นต่อๆ ไป ฉันอยากขอบคุณอาจารย์พี่เลี้ยงในทุกแหล่งฝึก ที่ทำให้ฉันได้ร่วมเรียนรู้ และพัฒนานักศึกษาที่ฉันดูแลต่อไป.....อีกหนึ่งการเรียนรู้ของฉัน...
ภาพที่นักศึกษาของฉันนั่งเล่าความประทับใจในการฝึกงานที่ รพ.อุ้มผาง.....เธอเล่าเรื่องที่ไปฉีดวัคซีนเด็ก เล่าด้วยสีหน้า แววตา ที่เข้าถึงหัวใจความเป็นมนุษย์ ความเอื้ออาทร ความรัก ความปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์ ฉันนิ่งฟังพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้ น้ำตาแห่งความปีติ นักศึกษาที่เปรียบเสมือนลูกของฉัน ได้พัฒนาตัวตนจากภายในไปอีกขั้น....ขอบคุณนักศึกษาที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้
ความเห็น (3)
ถ้าเตรียมนักศึกษาพร้อมทั้งกาย ใจความรู้ ก็ไม่น่าห่วงครับ
การฝึกงาน -....
คือบทพิสูจน์ความพร้อมของชีวิต ครับ
ศิษย์ ก็เป็น ครู ของเรา ได้เช่นกัน นะครับ