สานฝันให้เป็นจริง จากขยะที่ไร้ค่า....ก้าวสู่การพัฒนาชุมชน 2


 

ปั้นฝันให้เป็นจริง....วีต้า...เด็กน้อยสร้างแรงบันดาลใจในชุมชน

ฝันที่เป็นจริงเมื่อ วีต้าได้รับหมวกจากซองน้ำยาปรับผ้านุ่มของครูหยิน

ความสุขความสำราญเกิดขึ้นในครอบครัวอย่างดื่มด่ำ....

หมวกจะขยะใบเดียว ไม่น่าเชื่อว่าสามารถสร้างแรงบันดาลใจ..ได้ยิ่งใหญ่มากมายถึงเพียงนี้

วีต้าได้หมวก สงผลให้คุณพ่อเอกคุณพ่อได้เสื้อ

แต่คุณย่าอยากได้ร่ม...

กระบวนการเก็บขยะจึงดำเนินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง กลับมีพลังเพิ่มขึ้นทุกที

(นี่คือความฝันของครูหยิน)

ทั้งครอบครัวจึงขอรับกระสอบ...จากครูหยินไป 10 ใบ

โดยมีเป้าหมายไปที่ สนามฟุตบอลในเขตอำเภอปะเหลียน

มีความคาดหวังว่าในไม่ช้า....จะกลับมาเอาร่ม อีกสักครั้ง ซึ่งต้องใช้ขวด 500 ชิ้น

แล้วครูหยินจะรอในวันนั้น  555

ท่ามกลามความเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า....ยังมีสิ่ง ดี ๆ ให้ได้ชื่นชมและชื่นใจ

ในความคาดหวังจะสร้างสังคมให้สดใส เพื่อโลกใบใหญ่จะได้สุขสันต์...ดูว่าฝันคงไม่ยากจนเกินไป

มีแรงบันดาลใจถมทับทวีมากขึ้นทุกวัน...ขอบคุณสวรรค์ และเชื่อมั่นว่าฟ้ามีตา

ดีใจด้วยกับโลกใบเล็กที่ยิ้มได้....สักวัน...เมืองตรังจะปลอดขยะ และเป็นเมืองสวยงามสักวัน

เป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มันยิ่งใหญ่ในความคิด...ที่จะเปลี่ยนโลก

 

                  บันทึก 21 มี.ค.2557

 

 

หมายเลขบันทึก: 564338เขียนเมื่อ 21 มีนาคม 2014 11:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 มีนาคม 2014 14:00 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

เปลี่ยนขยะเป็นทองเลยจริงๆ ครับ

ถ้า..เด็ก..ได้เรียน..รู้..ถึงที่ มาที่ไป..ของคำว่า..ขยะ..(น่าจะ..ดีกว่า..มานั่งประดิษฐประดอย..ขยะ..ให้เป็นเงินเป็นทองจะประเสริฐกว่าไหม..เนี่ยะ..น่าจะเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบนะ..เวลานี้..กองขยะที่เผาไหม้ในเขตไกล้กรุงเทพ..ที่กำลังสร้างมลพิษมหันต์....อีกสักวัน..คงมีที่..ตาก..เมืองงาม....เป็นห่วงๆๆ...(ขยะไม่ได้สำคัญที่จะเป็นเงินเป็นทองได้กับฃีวิต..เด็กๆไม่ใช่หรือ..สุขภาวะ..ต่างหาก..ที่เป็น..ลาภอันประเสริฐ..ที่มวลมนุษย์ควร..ตระหนัก..กัน..ณงเวลานี้..ฃิมิฃิมิ..

(ด้วยความห่วงใย..จากยายธี)

ทุกอย่างล้วนเป็นไปได้ค่ะ

เริ่มจากฝัน ........

ฝันดีนะคะครูหยิน คิดถึงค่ะ

เข้าใจเปลี่ยนสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ให้เกิดประโยชน์นะครับ

ขอเป้นกำลังใจให้พี่ครูครับ

สู้ๆครับ

23 มีนา เวลาสาย

ไม่คาดหมายได้เจอมิตรที่คิดถึง

รู้จักนามตามติดนานงานตราตรึง

ด้วยคิดถึงอยากพบหน้ามานานวัน

แม้เวลาคราพบกันนั้นน้อยนิด

แต่ด้วยจิตในจิตมิตรของฉัน

เหมือนมิตรญาติเหมือนลูกหลานการแบ่งปัน

ร่วมสานฝันการเรียนรู้โกทูโนว์

เสียดายจังการต้อนรับกระชับมิตร

ไม่ได้คิดเตรียมรับรองบกพร่องโข

ขออภัยด้วยคารวะจากมโน

ขอแก้ตัวโอกาศหน้ามาพบกัน

ขอบคุณท่านวอญ่านำมาพบ

ได้ประสพคุณมะเดื่อเพื่อสังสรรค์

พร้อมครูหยินและพรรคพวกมาด้วยกัน

จงสุขสันต์การเดินทางอย่่างปลอดภัย

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท