ผมมักได้รับข่าวจากเพื่อนฝูงและญาติมิตรอยู่เสมอ...
และมักจะถามผมด้วยคำถามที่คุ้นเคย....จะเอาข่าวดีหรือข่าวร้ายก่อน...
ส่วนใหญ่ไม่ว่าข่าวดีหรือร้าย...ก็มักจะไม่ค่อยดีเสมอ....555
ในชีวิตคนเราย่อมมีทั้งเรื่องดีและร้ายเกิดขึ้นกับเราอยู่เสมอ...
เรื่องดีคือเรื่องที่ถูกใจ...สมใจ...รู้สึกมีความสุข(บางคนบอก...เหมือนขึ้นสวรรค์...*0*)
เรื่องร้ายคือเรื่องที่ไม่ชอบ...ผิดหวัง...ทำให้เราเสียใจ(ประมาณว่าตกนรก...*y*)
แต่ทั้งสองเรื่องสำหรับผม...มีประโยชน์เช่นกัน...
เพราะทั้งสองเรื่องล้วนเกิดการเรียนรู้ได้เหมือนกัน...
วันที่ผมถูกบีบบังคับให้ต้องมีลูกสาว...เป็นลูกคนที่สาม...วันนั้นภรรยาผมบอกว่าผมหน้าซีดเป็นไข่ต้ม...555
ผมนึกถึงความลำบากลำบนที่ต้องเลี้ยงลูกและภาระอันหนักอึ้งที่ต้องจนไปอีกอย่างน้อย 10 ปี....อิอิ
ไม่รวมถึงความไม่พอใจ(ถึงขั้นโกรธขึ้ง)ภรรยาผมที่แอบไปต่อหมันโดยไม่บอกกล่าวกันก่อน(แม้จะไม่ไปเป่าท่อนำไข่...ก็ยังเกิดมาจนได้นะ...555)
มาถึงวันนี้...ลูกสาวผมคนนี้แหละ ที่คอยปกป้องผมจากการรุกรานของแม่และพี่ๆเขา...ยังไม่รวมถึงคำพูดที่ผมย้ำกับเธอบ่อย ๆ ... ถ้าไม่มีน้องเม...พ่อคงแย่
ที่จริงผมเชื่อทฤษฎี พื้นที่แห่งการเรียนรู้มานานพอควรแล้วครับ
Comfort Zone... พื้นที่คุ้นเคย...สบายเบา....เกิดการเรียนรู้น้อยที่สุด
Strength Zone... พื้นที่บีบเค้น...เกิดความเครียด...ต้องปรับตัว....เกิดการเรียนรู้ได้มาก
Panic Zone... พื้นที่อันตราย...ต้องตื่นตัวตลอดเวลา....เกิดการเรียนรู้มากที่สุด
ในชีวิตคนเราทุกคน...ถ้าไม่ผ่านการทดสอบจากพื้นที่ต่าง ๆ ทั้ง 3 แบบ...ก็อย่าหมายว่าเป็นนักสู้เพื่อชีวิตเลยครับ...555
ยินดีรู้จักครับ...คุณตูน...
อยู่ไม่ไกลกันเท่าไร...ให้กำลังใจกัน...
มีแรงสู้ชีวิตต่อไปครับ....555