เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาได้ร่วมทำงานกับน้องๆ สี่คน มีสองคนที่จะชอบพูดบ่อยๆว่า "ไม่เป็นไร ทำเอง" "อันนี้เรียงผิด" "อย่าเพิ่งทำก่อนเดี่ยวจัดเอง" อีกหลายประโยคที่สะท้อนให้ชวนสรุปได้ว่า น้องสองคนมีอาการไม่ไว้ใจใครนอกจากตนเอง แต่วันนั่นก็ปล่อยให้เหตุการณ์ผ่านไป
จนเมื่องานเสร็จเช้าวันศุกร์ น้องหนึ่งในสองคนบ่นว่า น้องอีกคนนะดื้อ ไม่ฟังใคร ครูนกเลยบอกว่า พอกันเลยทั้งสองคน ตั้งวงสนทนากันได้เลยสองคนนี้ ก็เลยชี้จุดให้เห็นเรื่องราวเมื่อวานแล้วบอกว่า ในการทำงานเราต้องเปิดโอกาสให้คนอื่น บางเรื่องแก้ไขได้ให้เขาได้ลองทำดู ครูนกบอกว่าอย่าโกรธนะ เพราะงานที่ทำเป็นงานโรงเรียน ไม่ใช่งานส่วนตัวแล้วทำงานต้องไว้ใจคนอื่นบาง เปิดโอกาสให้คนอื่นได้ทำบาง อย่าเหนื่อยคนเดียว
ทำให้ย้อนกลับมาถึงข้อความที่อานพบในหนังสือ "เหตุผลที่โลกกลม"
หนังสือเหตุผลโลกกลม
ของดำรงค์ พิณคุณ
โลกเราแบ่ง
"ความดี" กับ "ความเลว"
ด้วย "ไม้บรรทัดความคิด"
ที่สร้างขึ้นมาจากตนเอง
ดังนั้นหากใครคิดว่า "ตนเองทำถูก"
ขณะที่คนอื่นมองว่า "ผิด"
นั่นแปลว่า
"ไม้บรรทัดของคุณ"
อาจจะไม่ได้มาตรฐาน เท่ากับของ คนทั่วไป
------------------------------
โชคดีที่น้องคนที่นั่งพูดคุยด้วยไม่โกรธ เพราะครูนกอยากให้บรรยากาศการทำงานรื่นรมย์ เหนื่อยงานพักง่ายแต่ถ้าเหนื่อยคนไปด้วยจะทำให้เบื่องาน ที่สำคัญไม่อยากให้น้องทั้งสองคนแบกความรับผิดชอบมากเกินไปเฉลี่ยๆ ให้เท่าๆกัน เพราะเราเป็นเพื่อนร่วมงานกัน ที่เล่ามาทั้งหมดมาจากไม้บรรทัดความคิดของครูนกเองค่ะ
... ให้ข้อคิดดีีค่ะ
ขอบคุณแนวปฏิบัคิดีๆ เพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขค่ะ
เรื่องของใครก็ของใคร ไม้บรรทัดใครก็วัดเรื่องของตัวเอง...
ขอบคุณค่ะ :)
พี่นกครับ
ชอบข้อคิดดีจากบันทึกนี้
ทำให้การทำงานดีขึ้น
สุดยอดมาก
ปล จะมาถามว่ามีใครติดต่อมอบดอกไม้สุดคะนึงให้พี่นกหรือยังครับ
ขอบคุณค่ะ อาจารย์Dr. Ple
ขอบพระคุณค่ะป้าใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
บรรยากาศการทำงานรื่นรมย์ สังคมก็เป็นสุขค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณหยั่งราก ฝากใบ
สำหรับครูนกเองว่าจะตกผลึกเรื่องไม้บรรทัดของใครก็ของใคร.....ก่อนหน้านี้ก็ชอบเอาไม้บรรทัดตนเองไปวัดคนอื่นเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องอาจารย์ขจิต ฝอยทอง
เห็นผักก็คิดถึงน้องขจิตเสมอค่ะ
การทำงานต้องใจกว้างกับทุกคนทุกสถานการณ์....แล้วจะสุขเขาสุขเรา
ดอกไม้สุดคะนึง...ทีมงานของอาจารย์จันติดต่อมาแล้วค่ะ แต่ช่วงเวลายังไม่ลงตัวกันค่ะ มาถึงเมษาฯก็ติดปิดภาคเรียน