อารัมภบทก่อนเล่าเรื่องศูนย์การเรียนรู้วิถีบรรพบุรุษไทย.....

        หลังจากหายหน้าหายตาไปนาน...วันนี้เป็นวันแรกที่อยู่บ้านเห็นหลานเล่นเว็ปนี้เกิดอยากเขียนบ้างเพราะมีเรื่องอยากเล่ามากมายและเห็นเว็ปนี้เป็นประโยชน์มากกว่าfacebookมีผู้สนใจโดยทั่วไปจากทั่วสารทิศเข้ามาอ่านแต่คราวนี้เพราะblogเดิมที่สร้างไว้จำรหัสผ่านไม่ได้ครั้งจะemailถามก็มีปัญหาว่าครั้งก่อนใช้emailของโรงเรียนและไม่ได้สร้างคนเดียวสร้างกับน้องที่โรงเรียนตั้ง 7 ปีที่แล้วจะถามน้องก็เกรงใจเอาเป็นว่าสร้างblogใหม่ จะเขียนเล่าประสบการณ์ล้วนๆที่ได้จากการรับราชการเป็นครูสอนนี่ละ...เพราะอายุการสอน 37 ปีคงมีเรื่องมาเล่ามากพอดูสำคัญว่าจะมีเวลาเขียนมากน้อยแค่ไหนเพราะตอนนี้ก็ใช้สถานที่เคยแย่ที่สุดในโรงเรียนที่ปล่อยให้รกร้างเต็มไปด้วยไม้ที่ตัดในโรงเรียนกองพเนินแถมด้วยความสกปรกจนไม่มีใครสนใจแต่เราสนใจมันจนอยากให้พวกเราเยี่ยมเยียนสถานที่แห่งนี้สวยงามเพราะเกิดพัฒนาโดยครูแก่ๆคนหนึ่งกับเด็กๆโดยใช้โครงงานในการประยุกต์สอนให้รู้จักสังคมไทย รู้จักการเป็นพลเมืองดีตามวิถีประชาธิปไตย  รู้จักแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อม ที่สำคัญได้ดร.เข็มชาติเป็นที่ปรึกษาและช่วยเหลือจนงานขณะนี้เสร็จบรรลุตามวัตถุประสงค์เกือบ 90 เปอร์เซนต์....ใช้เวลาเกือบ 2 ปี คลุกอยู่ตรงนั้นไม่มีวันหยุดจนณปัจจุบันบริเวณนี้กลายเป็นศูนย์การเรียนรู้วิถีบรรพบุรุษไทยค่ะ