HA forum กับงานใหม่ในชีวิต

บนเวที โดยปกติถ้าผมต้องขึ้นไปอยู่บนนั้นก็จะขึ้นไปในฐานะผู้พูด ผู้บรรยาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฉี่เล็ดหรือเรื่องทำแท้ง วาระวันนี้ไม่ค่อยปกติ เพราะเขาให้มาเป็นผู้ดำเนินรายการเสวนาสาธารณสุข

pเรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าเมื่อคราวที่ HACC จัดประชุม HA regional forum ที่สงขลาเมื่อปลายปีที่แล้ว เขาให้ผมขึ้นไปสรุปภาพรวมของงานวันแรกให้ที่ประชุมฟัง นั่นก็ยังเป็นบทบาทของวิทยากรหลัก

ผมใช้เวลาไปเกือบ ๔๕ นาทีในการบรรยายอย่างได้อรรถรส (ของตัวเอง ส่วนคนฟังผมไม่แน่ใจ เห็นแต่เขาหัวเราะกันครื้นเครง) มันก็เป็นที่มาที่ไปที่ผมต้องมาเป็นผู้ดำเนินรายการในวันนี้ เพราะอาจารย์อนุวัฒน์ท่านบอกว่า "โจทย์ของผมก็คือ ทำยังไงก็ได้ที่ให้การนำเสนอผลงานคุณภาพของโรงพยาบาลที่ถูกคัดเลือกไป ถูกนำเสนออย่างมีชีวิตชีวา ไม่ใช่ไปแค่นำเสนอผลงาน"

"ครับ" ผมตอบออกไปโดยที่ไม่ทันได้คิด ซึ่งอาจจะเป็นเพราะอาจารย์อนุวัฒน์ หรืออาจจะเป็นเพราะ HA forum หรืออาจจะเป็นเพราะขี้เกียจปฏิเสธ เพราะการปฏิเสธที่ดีควรจะต้องมีคำอธิบายเสริมเติมแต่งเข้าไปมากกว่าที่จะตอบเพียงว่า "ไม่ครับ"

ผมเกือบลืมเรื่องนี้ไปจนกระทั่งวันหนึ่งมีข้อความโผล่เข้ามาในหน้า facebook จากอาจารย์อนุวัฒน์ เพื่อเตือนเรื่องงานที่ท่านเคยปรารภเอาไว้ "อาจารย์ยังไม่ลืม" ผมเขียนตอบไปในใจ อาจารย์จึงไม่เห็นข้อความนี้

และจากวันนั้นผมจึงค่อยๆก่อความเครียดมาเก็บเอาไว้ในหัว แล้วจะทำอย่างไรดี เพราะนี่ผมกำลังจะเป็นผู้ดำเนินรายการ เป็นผู้ฟัง อันที่จริง ความลับ (ซึ่งกำลังจะไม่ลับอีกต่อไป) ของผมก็คือ ผมมีสมาธิในการฟังค่อนข้างสั้น และจับประเด็นการสนทนาไม่เก่งนัก แล้วจะทำอย่างไร

การเรียนรู้เบื้องต้นก็คือ "ใจเย็นนะโยมนะ" ผมคิดในใจอีกหน และนำเอาบทความของผู้ที่จะนำเสนอมานั่งอ่านอย่างช้าๆ แล้วค่อยรวบรวมประเด็น จุดเด่นของผลงานในแต่ละท่าน ใช้เวลาทำความเข้าใจประมาณ ๑ สัปดาห์แล้วโทรศัพท์หาแต่ละท่านจนได้ประเด็นการพูดคุยกัน การเรียนรู้ในข้อนี้สำคัญครับ เพราะการรู้เขารู้เรา ทำให้เราจัดกระบวนท่าได้ดี

บทเรียนที่สอง คือทำอย่างไร ให้เรื่องหลากหลายที่จะพูดคุยมันดูต่อเนื่องเป็นเนื้อเดียวกัน อันนี้ยากขึ้นมาอีกนิด เพราะเนื้อหากระจายเหมือนโยนระเบิดลงบนลูกแตงโม แต่เอาเหอะ ผมพอเอาสีข้างเข้าถูได้ เพราะว่าแม้จะกระจายแค่ไหนผมก็คิดว่า เรื่องหมอกะพยาบาลและคนไข้นี่ มันกลืนกันลง

บทเรียนที่สาม จะทำอย่างไรให้คนพูดเก่งของผมทั้ง ๕ คน รักษาเวลา เพราะแต่ละท่านเป็นประเภทจุดไฟติดง่ายและดับยาก พูดเก่งชนิดไม่ติดเบรก ข้อนี้หินสุด แต่ผมมีวิธีในการจัดการไว้แล้ว นั่นคือ ผมจะรวบรวมภาพสไลด์ที่ทุกคนอยากพูด เอามาจัดการยำเองให้เป็นสไลด์ที่ผมอยากฟัง และเชื่อว่าคนฟังคนอื่นๆก็อยากฟัง ดังนั้น ไอ้ที่จะเตรียมมาคนละ ๓๐ ภาพ จึงเหลือเพียง ๒ ถึง ๕ ภาพสำหรับแต่ละคน ในเวลาของการพูดทั้งหมดที่ถูกกำหนดไว้ ๙๐ นาที พอจะเห็นภาพนะครับ

การสนทนาวันนี้ผ่านไปด้วยดี มีสาระ (เพราะเนื้อหาเป็นของท่านวิทยากร) ส่วนผมประพฤติตนเป็นน้ำตาล เกลือ น้ำปลา และพริก ที่คอยทำให้เกิดรสชาติอย่างกลมกล่อมเท่านั้น

เอวังก็มีเพียงประการฉะนี้

ธนปญฺโญ ๑๓ มีค ๕๗