หลังจากที่ทราบว่า ชื่อผมเข้าสภาวิชาการเป็นที่เรียบร้อย (ผู้เรียนจบในปีการศึกษานี้) ซึ่งต้องรอผ่านสภามหาวิทยาลัยอีกคราวหนึ่งในปลายเดือน ไม่รู้ผมนึกอะไร จึงเปิดค้นหาชื่อโรงเรียนเก่าที่เคยเรียนอยู่ชั้นประถม ปรากฎว่า มีเวบนั้นอยู่ (รกตาทีเดียว) มีช่องรายชื่อศิษย์เก่าอยู่ด้วย ผมก็เลยคลิ๊กเข้าไป ผมจำไม่ได้ว่าผมเรียนในปีไหน แต่พยายามหา ปรากฎว่า ศิษย์เก่าที่ระบุคือผู้ที่เรียนจบ ป.๖ ดังนั้น ต้องไปหาปีที่เพื่อนๆจบ ไม่ใช่ไปหาปีที่เข้าเรียน จำได้ว่า เมื่อตอนเข้าป.๑ มีนักเรียน ๔ ห้อง ผมอยู่ห้องที่ ๒ ครูประจำชั้นคือ คุณครูรัตนา สมบัติพิบูลย์ เป็นคุณครูใจดีที่ผมจำมาจึงถึงวันนี้ นึกไม่ถึงเหมือนกันว่า เด็กคนที่ตอบครูไปว่า โตขึ้นจะเป็นทหาร แต่วันนี้ไม่ได้เป็นทหารอย่างที่ปากตอบไว้ ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน "คงเป็นได้อย่างที่เป็น" มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เพื่อนบอกให้ทราบว่ามีงานศิษย์เก่า เมื่อคราวที่ผมมาทำงานใหม่ๆ ผมต้องรีบเดินทางแต่ไปไม่ทันงาน เพราะรถไปส่งแค่มาบอำมฤต หลังจากนั้นก็ไม่ได้รับการติดต่อจากเพื่อนอีกเลยว่ามีการจัดการศิษเก่าหรือไม่
วันนี้ผมดูรายชื่อศิษย์เก่าที่อยู่ในฐานข้อมูลของโรงเรียน มีเพื่อนที่ผมจำได้เยอะมาก แต่ไม่มีชื่อผม ซึ่งผมก็ไม่ได้แปลกใจ แต่ที่แน่ๆ รายชื่อศิษย์เก่าที่มีอยู่ในฐานข้อมุลของโรงเรียนนี้เอง ที่จะทำให้ผมหาได้ว่า ตอนนี้เพื่อนในวัยประถมของผมไปอยู่ที่ไหนกันบ้าง บางคนตายไปแล้ว บางคนยังมีชีวิตอยู่ และหนึ่งในนั้น มีสาวที่ผมชอบอยู่ด้วย ฮาาาาาาาาา เห็นชื่อปุ๊ป หัวใจเต้นแรงผิดปกติ ฮาาาาา
ไม่มีความเห็น