มีนาว้าวุ่น............


ย่างเข้าสู่เดือนมีนาคม...กับความเผลอเรอของผม...เวลาช่างผ่านไปอย่างแสนรวดเร็ว

เวลาที่ผ่านไปพร้อมกับความว่างเปล่า...ว่างเปล่าในแง่ผลงานที่ไม่เป็นชิ้นกับอัน

ผมมัวแต่รื่นรมย์กับความสุขระหว่างทาง...

 

 

ชีวิตของผมช่วงนี้เข้ากรุงเทพฯ สองสัปดาห์ต่อครั้ง

มาประชุม อบรม และมาช่วยงานกัลยาณมิตร...ทั้งมาแบบทางการ และไม่เป็นทางการ

แต่พอกับมาถึงอนามัย...เราก็มีความสุขกับงานๆๆๆ ที่กองเรียงรายข้างหน้า...

 

ผมบ่นให้ใครต่อใครว่า...ผมเกลียดกรุงเทพฯ...

แต่เมื่อทบทวนแล้ว...ผมเบื่อกับการอยู่บนตึกสูง....รถยนต์แล่นบนท้องถนนสุดเวิ้งฟ้า

เหมือนกับงูหลายๆ ตัว...เลื้อยไปเลื้อยมา...

ผมเกลียดความเหงา...กับการอยู่คนเดียวในห้องที่แสนสบาย...

ตามจริงผมไม่ได้เกลียดกรุงเทพฯ ที่เป็นสิ่งเร้าภายนอก

แต่ผมเกลียดสิ่งเร้าภายในของผมมากกว่า...นั้นคือ ความเหงาและอ้างว้าง

 

พอกับมาถึงบ้าน....ผมมีความสุข...หมกมุ่น...กับการปลูกผัก (แรงบันดาลใจจาก อ.ขจิต และผองเพื่อน)

และพอผมได้ไปเรียนการปลูกผักจากอาจารย์ที่ได้ทุนอนันตมหิดลด้วยนะ

แต่อาจารย์บอกว่า...วิชาการหรือจะสำคัญเท่าหัวใจ...

ซึ่งผมได้ความรู้เชิงทฤษฎีมากมายในการปลูกผัก....(ต้องเขียนโชว์ซะแล้วครับ)

 

เมื่อคืนฝนตกไม่หนัก แต่สร้างความเย็นไล่ความร้อนระอุของมีนาว้าวุ่นได้ไม่น้อย

หอมกลิ่นของดอกอินถวาสีขาวขุ่นเหมือนน้ำนม...ฟุ้งไปทั่วหน้าบ้าน

คิดถึงยายของผมจัง...ยายชอบนำดอกอินถวาไปวัดทุกๆ เช้า...

ง่วนอยู่กับงานในวัด...จนสายๆ ของวัน ค่อยกลับบ้าน

เป็นภาพคุ้นตา และชินในใจมากๆ

 

เมื่อคืนว่างๆ ผมไม่ได้จับพู่กันนานแล้ว...

คิดถึงพี่อุ้มบุญ...ที่วาดรูปได้งามจับใจ

และอาจารย์แม่พลอย...ที่เป็นแรงบันดาลใจในการกลับมาวาดรูปอีกครั้ง

ด้วยความยืนยันว่า...วาดไปเถิด...แม้ไม่สวยเหมือนศิลปิน

แต่ภาพของผมก็มีวิญญาณและตำนานในเรื่องราวนั้น.....

ข้างหลังภาพของผม....

 

 **ชื่อภาพ...คุณยายไหว้พระ**

สีน้ำ

ขนาด กว้าง 15 ยาว 15 เซนติเมตร

วันจันทร์ที่ 10 มีนาคม 2557 เวลา 23.15 น. 

หมายเลขบันทึก: 563618เขียนเมื่อ 11 มีนาคม 2014 07:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 มีนาคม 2014 07:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

ดอกอินถวาหน้าบ้านหอมชื่นใจมากๆ จนอยากเก็บดอกแห้งๆ ไปชงชา...ดื่มได้ไหมนะ?

มาชื่นชมศิลปินกับภาพวาดนักปลูกผักกับความเหงาที่สร้างสรรค์เจ้าค่ะ...ยายธี

ภาพวาดสื่ออารมณ์เล่า้รื่องได้ดีมากๆค่ะ...

ครั้งหนึ่ง ช่วงที่ยังอยู่สนามฝึกอบรมชาวบ้าน...คุณมะเดื่อได้รับพวงมาลัยดอกอินถวา (พุดซ้อน ,พุดกุหลาบ) ที่ชาวบ้านร้อยเป็นพวงมาคล้องคอให้ช่วงรอบกองไฟ....ต้องสวมไว้ครึ่งคืน....จึงจำกลิ่นนี้ได้ไม่เคยลืม...หอมจนเวียนหัวไปหมดจ้ะ


เอาชมพูเพชรมาฝาก น้องค่ะ



-สวัสดีครับ

-ภาพสวยและมีความหมายมาก ๆนะครับ..

-ชอบภาพนี้..

-ขอบคุณครับ..

ชอบภาพเหมือนกันครับ...มีเอกลักษณ์...ได้ความรู้สึกบางอย่าง

  • สวัสดีครับคุณหมอ
  • สบายๆ อยู่กับตัวเอง
  • ปลูกผักมีความสุขเลยนะครับ อิ อิ
  • รูปภาพคุณยายไหว้พระ ชอบครับ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท