ตรรกะแปลก ๆ ของกิเลส ปัญหามีไม่แก้ มีแต่สร้างใหม่
มารอบนี้หนูมาเรียนเรื่องอะไร เหมือนในใจก็ยัง เป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบที่ คลิ๊กลงไปในใจ
หน้าที่ครูก็ยังคงเมตตาให้ทำ อย่างต่อเนื่อง เพื่อเป็นกำลังใจ ในการติดตามร่วมทาง
ถามว่า เกินกำลังไหม คำตอบก็คือ ไม่นะ ถือว่า สบาย ๆ ด้วยซ้ำ
แต่ก็ยังคงทำได้ ขาดตกบกพร่อง
รู้อยู่กับตนเองนี่แหละ ทั้งข้อวัตรตนเอง
ทำวัตรเช้าทำ เพราะใจมันกลัวไปเจอครูและ เอาจิตมัว ๆ ไปสร้างปัญหา
แต่พอตกเย็นมา เข้าที่พักก็นอนหลับ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ก็ไม่ได้เหนื่อยมากขนาดที่ไม่ไหว
การวิ่งก็ยังทำแค่ตอนเช้าทั้ง ๆ ที่ ยามเย็น ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
เกิดกว่ากำลังของตนจะทำได้
นี่ไง
ขาว มันก็ คือ ขาว
ดำ มันก็ คือ ดำ
ผิดมันก็ คือ ผิด
จะให้ท่าน กลับดำเป็นขาว กลับผิดเป็นถูก ก็ใช่เรื่อง
รอบนี้ จัดว่า สะดวกสบายมาก สำหรับหนู
ส่วนครูนั้น ท่านทำงานหนัก
ราคะที่ไม่เคยละ เคยทิ้งจากใจนี่เป็น ปัญหาใหญ่
ตามใจตน จนเป็นสันดาน
แต่ตอนขากลับครูเมตตาชี้ให้เขียนงาน R2R ของตน
แค่ติดตามครูก็รู้สึก สนุกดี หยุดคิดไม่ได้
แต่เข้ามาก็ คือ เก่า
ปัญหา มีมากอยู่นะ แต่มันไม่ค่อยอยากจะคิดหาทางออกเลย
มันคิดแต่ว่า Factor เยอะ เยอะเรื่อง
พอจะเอาแบบนี้ ทางนี้ก็ยังไม่ลง เลยไปไม่ถูก ใช้แต่อาการ ลอยคอ
แบบเป็นการลอยคอ ตามน้ำไปซะทุกเรื่องก่อน
แต่ก็ยังไม่ยอมทุ่มเททำ พอจะทำก็โดนไล่หลังอีกละ
ยุ่งเหมือนได้พันกัน ทั้งข้างใน ทั้งข้างนอก
คำตอบที่ได้ให้ตนเอง คือ เรียก สติก่อน
ตั้งสติได้ มันก็พอไปได้
ให้กำลังใจตนเอง
เรื่องราวข้างนอกบีบ แต่ข้างในมีแต่เตรียมหนี
มันเป็นอย่างนี้ปัญหา มันจะถูกแก้ได้ยังไง
ตลกดี ตรรกะของคนมีกิเลส น่าสมเพชจริง ๆ
ความเห็น (2)
สาธุครับ...
.... สงบและร่มเย็นดีนะคะ
