กินอยู่อย่างพอเพียง..ใช้ชีวิตแบบชาวบ้านคนทั่วไป
เพื่อให้รับสภาพ...ความเป็นไป..
ทุกคนมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน
แตกต่างกันตรงบทบาท และหน้าที่ของแต่ละคน
และมีมีใครเหนือกว่าใคร...ชีวิตสุดท้ายเป็นเถ้าถ่านในเชิงตะกรที่เหมือนกัน
สิ่งที่ทำได้...คือตอนมีชวิตอยู่ต่างหากว่า
ใครจะสามารถสร้างคุณค่าให้กับสังคมโลกได้มากกว่ากัน
ทุกชีวิตเป็นฟันเฟืองที่หมุนล้อขับเคลื่อนไปด้วยกัน
มีความสำคัญเท่ากัน...ขาดชาวนาก็อดข้าว
ขาดครูก็เป็นหมอไม่ได้
ขาดช่างซ่อมรถเราก็อดเดินทาง
ขาดช่างเสริมสวยคง...สังคมคงไม่สดใส
ทุกชีวิตมีศักดิ์เท่ากัน....มีคุณค่าเท่าเทียมกัน
555
บันทึก 13 ม.ค.57
ขอบคุณสำหรับแนวคิดดีๆที่มีให้กับคุณค่าของบุคคลเช่นนี้ค่ะ
-สวัสดีครับครู
-"ทุกคนมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน แตกต่างกันตรงบาท และหน้าที่ของแต่ละคน
และมีมีใครเหนือกว่าใคร..."
-ขอบคุณครับ...