นับวันความผูกพันของน้องปอกับเจ้าทอฟฟี่จะแน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น ความห่างไกล คงยิ่งทำให้ความคิดถึงมีมากเป็นทวีคูณ การได้กลับมาบ้านระหว่างสอบมิดเทอม ทำให้พี่ปอได้อ่านหนังสือมากขึ้นโดยมีเจ้าทอฟฟี่เป็นกำลังใจสำคัญ ขณะที่พ่อแม่ต้องออกไปทำงานตั้งแต่เช้ามืด
ตัวอย่างความขี้อ้อนของเจ้าทอฟฟี่...
ตอนกลางคืนหากใครยังไม่ขึ้นนอน เจ้าทอฟฟี่ก็จะไม่ยอมไปไหน จะนั่งเบียดไปมาอยู่อย่างนั้น พอปิดทีวี ปิดไฟหลังบ้าน เจ้าทอฟฟี่ก้จะวิ่งขึ้นบันไดบ้าน หากเราขึ้นช้าก็จะหยุดรอตรงกลางบันได พอเราขยับเดินขึ้นบันไดก็จะวิ่งขึ้นไปต่อ
และจะรออยู่หน้าห้องน้องปอหรือพี่ปอของเจ้าทอฟฟี่เพื่อรอให้เปิดประตู เจ้าทอฟฟี่จะมุดเข้าใต้เตียงนอนกับพี่ปออยู่ทั้งคืน
ตอนเช้าผู้เขียนจะเปิดประตูมาอาบน้ำก่อนใคร พอเปิดประตูปั๊บ จะได้ยินเสียงก้อกแก้กในห้องน้องปอ นั่นคือสัญญาณว่าให้เปิดประตูให้เจ้าทอฟฟี่ที่ตื่นแล้วเช่นกัน
ความขี้อ้อนของเจ้าทอฟฟี่ทำให้พี่ปออดคิดถึงไม่ได้เมื่อคราวจะต้องกลับไปเรียนหนังสือ...
น้องปอบอกว่ากว่าจะออกจากบ้านได้ ต้องปลอบ ต้องพูดอยู่เนินนานเพื่อบอกให้เจ้าทอฟฟี่ว่า พี่ปอต้องไปเรียนหนังสือแล้วน้า เดี๋ยวพ่อกับแม่ก้จะกลับจากทำงานแล้ว เป้นเด็กดีน้า..ประมาณนั้น
จึงบอกน้องปอว่าความรักความผูกพันเป็นสิ่งที่ดีงาม ไม่ว่าจะกลับคนหรือสัตว์ แต่อย่าลืมว่า ไม่ว่าจะรักจะผูกพันมากสักเพียงใด จงเผื่อใจไว้ผิดหวังสักนิดหนึ่ง
เพราะ...
เราต่างก็จะต้องจำพรากจากกัน
ไม่วันใดก็วันหนึ่ง...
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะลูก
...................
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
8 มกราคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
เลี้ยงหมาเลี้ยงแมวนี่อยู่กันไปนานๆ ผูกพันกันมากจริงๆ ครับ หมาแมวบ้านผมส่วนใหญ่มาอยู่กันเองทั้งนั้น แต่พอหายไปสักคืนก็ต้องเดินหาว่าหายไปไหนครับ
ขอบคุณครับอาจารย์ธวัชชัย
พวกเขาก็เหมือนสมาชิกหนึ่งในครอบครัวล่ะครับ..สุข ทุกข์ ต่างก็เป็นห่วงเป็นใย
ความผูกพันที่งดงามค่ะ ;)
เจ้าเหมียวสองตัวที่บ้านก็รักกันมาก ตอนเจ็บป่วยก็เล่นเอาใจหายค่ะ ประคบประหงมเอาใจใส่ทั้งที่โรงพยาบาลและที่บ้านเหมือนคนเลย
น้องท๊อฟฟี่น่ารักมากๆ ค่ะ
หมากับแมวที่บ้านคุณมะเดื่อ มันเป็นเพื่อนกัน ไม่ทะเลาะกันเลยจ้ะ
.... แมวน่ารักมากๆ ค่ะ