"ผิด ไม่รู้ พลาด เพียร"
"ความผิด" เป็น "ครู"
"ความไมรู้" เป็น "แรงบันดาลใจ"
"ความพลาด" เป็น "บทเรียนอันยิ่งใหญ่"
"ความเพียรไซร้" เป็น "บ่เกิดความสำเร็จ"
#อภิรักษ์ เส็งไธสง
ความผิดจะสอนให้เรารู้ว่า....มันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยที่จะยอมรับผิด เพราะมันจะทำให้เราเข้าใจมากยิ่งขึ้น ความผิดเกิดขึ้นได้เสมอในช่วงชีวิตของคน เมื่อรู้ว่าผิด ก็เปิดใจยอมรับและปล่อยวาง พยายามดึงเอาคุณค่าและประโยชน์จากความผิดนั้นออกมา ถอดรหัสออกเป็นบทเรียนเป็นกำไรให้กับชีวิต เราจะพยายามค้นหาคำตอบของความผิดนั้นว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร เราจะเรียนรู้ว่าเราจะไม่ผิดซ้ำในเรื่องเดิมอีกเป็นครั้งต่อๆไป
ความไม่รู้จะสอนให้เรารู้ว่า...ความไม่รู้นี่เองที่เป็นตัวบีบให้เราต้องรู้ แรงบันดาลใจที่สำคัญอย่างหนึ่งเกิดขึ้นเพราะความอยากรู้ของมนุษย์เรานี่เอง ความสนใจ ความใส่ใจ เพราะความไม่รู้จะทำให้เรามองไม่เห็นปัญหาที่แท้จริงและไม่สามารถตอบปัญหาที่เกิดขึ้นได้ ความรู้เกิดจากการสั่งสมประสบการณ์ซึ่งมาจากการท่องจำส่วนหนึ่ง ความคิดสร้างสรรค์ส่วนหนึ่ง การสังเกตและจดจำเป็นบ่เกิดของความรู้ ส่วนการสร้างสรรค์ความรู้เป็นการต่อยอดความรู้ให้เป็นองค์ความรู้ใหม่ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการแก้ปัญหา การสร้างสรรค์และพัฒนา บูรณาการความคิด เหตุผลและความรู้อย่างเป็นองค์รวม
ความพลาดจะสอนให้เรารู้ว่า...ความพลาดจะสอนให้เรามีสติ ไตร่ตรอง หาต้นเหตุแห่งความพลาดอย่างตั้งใจและพร้อมที่จะปรับปรุงแก้ไข วางแผนพัฒนา บูรณาการความคิดสร้างสรรค์เพื่อลบคำว่าพลาดหรือลดผลกระทบของคำว่า "พลาด" ให้น้อยที่สุดในครั้งต่อๆไป หากเรายังมองความพลาดเป็นจุดด้อยของเรา เราก็จะไม่มีโอกาสได้พิสูจน์ตัวเองว่าความพลาดแท้จริงแล้วเกิดขึ้นได้กับคนทุกๆคน การกระทำย่อมที่บ้างที่พลาด ที่สำเร็จ เป็นเรื่องปกติธรรมดา ถ้าเราเปิดใจปล่อยวาง ปรับทัศนคติเสียใหม่โดยให้ความพลาดมาเป็นบทเรียนอันยิ่งใหญ่ซึ่งมันมักมาพร้อมกับความผิดเป็นดูโอ้กันที่เรามักได้ยินบ่อยๆว่า "ผิดพลาด" เมื่อผิดเป็นครู เมื่อพลาดเป็นบทเรียน ความความรู้ ความเข้าใจ มันจะไปไหนเสีย มันก็จะตอบสนองความไม่รู้นั้นได้เอง แค่เราเปิดใจอะไรๆก็จะดีขึ้นเอง....^^
ความเพียรจะสอนให้เรารู้ว่า...ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น ><"
ความเห็น (4)
ความผิด- ความพลาด - ความไม่รู้ เป็นบทเรียน นะคะ ส่วนความเพียน เป็นพฤติกรรมที่พึงประสงค์ที่ ดีมากๆค่ะ ขอบคุณบันทึกดีดีนี้ค่ะ
ความเพียรด้วยเเรงกายใจสำเร็จ
มองตนถึงพึ่งตนก่อน
คนล่วงทุกข์ได้ด้วยตนประกอบ
อิทธิบาทธรรม....
ฉันทะ ด้วยใจที่รัก
วิริยะ ความเพียรมิย่อท้อ
จิตตะ ใส่ใจทุกการกระทำ
วิมังสา หมั่นใคร่ครวญตรองตรึก คุณและโทษ..
..
เมตตาธรรม.