จดหมายถึงลูก "ภัคร + เพรียง" ฉบับที่ ๓๔ ตอน แม่ คือ พระในบ้าน
สำหรับคำกลอนต่อไปนี้ "แม่บุษ" ขอมอบให้กับลูก ๆ
ของแม่ทั้งสองคน เพื่อเป็นบทกลอนสอนใจให้กับลูก...
เพื่อเตือนใจ เตือนสติ และให้รู้ว่า...
แม่คนนี้มีความรู้สึกอย่างไร กับคำว่า "แม่ - ลูก"...
ในยามที่แม่มีชีวิตอยู่หรือจากโลกนี้ไปแล้ว
รวมถึงยามที่ลูก ๆ มีครอบครัวแล้ว จะได้นำข้อคิดเตือนใจนี้...
ไปประยุกต์หรือปรับใช้กับตัวพวกหนูเอง...แม่ คือ พระในบ้าน...
โดยให้รู้ว่า...แม่บุษ คนนี้ รักลูกทั้งสองของแม่มาก :):)
รักใดเล่า เท่ารักแท้ ที่แม่รัก
ผูกสมัคร รักมั่น มิหวั่นไหว
ห่วงใดเล่า เท่าห่วง ดั่งดวงใจ
ที่แม่ให้ กับลูก อยู่ทุกครา
ยามลูกขื่น แม่ข่ม ตรมหลายเท่า
ยามลูกเศร้า แม่โศก วิโยคกว่า
ยามลูกหาย แม่ห่วง คอยดวงตา
ยามลูกมา แม่หมด ลดห่วงใย...:):):)
รักลูกทั้งสองมาก ๆ จร้า...
"แม่บุษ"
ขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ :)
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๖
ความเห็น (5)
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ :):)
...ถูกต้องและใช่เลยค่ะ ... แม่ คือพระ ในบ้าน ของเราค่ะ .... ขอบคุณค่ะ
มาชื่นชมแบบอย่างของแม่ที่ดีของลูกๆเช่นนี้ค่ะ
ชอบมากคะ ทำมหเคิดถึงแม่มาก ๆ
ขอบคุณค่ะ ดร. Ple 
+ พี่นงนาท 
+ คุณประกาย 