ไปเดินออกกำลังกายแล้วก็คิดว่า เอ๊ะทำไมไม่เดินไปเรื่อยๆ นะ ทุกวันนี้ไปเดินและอยู่กับตัวเอง ก็ยังเดินเป็นรูปแบบ วงกลมตามรูปสนามบอลบ้าง ตามลักษณะของทางเดินในสวนสุขภาพบ้าง เดินก็ตามๆกันไม่ค่อยเดินสวนทางคนอื่น การเดินของชีวิตก็เหมือนกันทุกครั้งก็กลายเป็นมีรูปแบบและมีเป้าหมายไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง
ถ้าจะลองให้ชีวิตเดินไปเรื่อยๆ ไม่ต้องตั้งจุดปลายทาง ไม่ต้องตั้งเป้าหมาย ไม่ต้องตั้งรูปแบบแน่นมาก เอาพอให้ได้หลักการ เหมือนอย่างการเดินก็หลักการคือเดิน ไม่ต้องไปเดินตามใคร ไม่ต้องเคร่งเครียดกับเป้าหมาย แต่ผ่อนให้ชีวิตตัวเองได้ชื่นชมผู้คนรายทางบ้าง ออกนอกเส้นทางบ้าง จะได้อารมณ์แบบไหนนะ...
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย จันทรรัตน์ เจริญสันติ ใน Bridge
หมายเลขบันทึก: 55387, เขียน: 2006-10-22 11:04:14+07:00 +07 Asia/Bangkok, แก้ไข, 2012-04-15 01:32:18+07:00 +07 Asia/Bangkok, สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 6, อ่าน: คลิก
ยูมิ
ได้อารมณ์อิสระ เสรีทางความคิด...เวลาเจ้าชาย
สิทธัตถะเดินทางภายในโดยอิสระ...แม้แต่ปัญจวัคคีย์ก็หลีกทางให้...คงมีแต่พระพุทธองค์เดียวเท่านั้นที่ท่องเที่ยวไป...
ขอบคุณครับ...