แวะมาทักทาย
วันเวลามันผ่านไปเร็วมากครับ ดูไปดูมา อ้าว นานมากแล้วที่ไม่ได้เขียนบันทีกในเว็บบล็อกเลย วันนี้ใจมันว่างอยากจะอะไรที่เป็นสาระครับ กลับเข้ามา มือจับแป้นพิมพ์ อือ ระยะห่างที่ยาวนานในครั้งนี้ อยู่ๆ จะให้กลับมาเขียนอะไรที่ซีเรียสก็ดูเหมือนจะทำร้ายจิตใจกันเกินไป เอาเป็นว่า ค่อยเขียนคราวนี้ (ไอ้ที่อยากเขียนนะ) วันนี้เล่าเรื่องเบาๆ ดีกว่า
(ภาพนี้เป็นภาพแรกๆ ของการเริ่มกลับมาทำงานในตำแหน่งบริหาร คือประชุมหน่วยงานชี้แจงเป้าและแนวทางการทำงาน)
ผมกลับมาทำงานปกติหลังจากลาศึกษาต่อไปปีครึ่งครับ กลับมาก็รับภารหน้าที่สานต่อจากเรื่องเดิม เรื่องหลักที่ทำไว้ก่อนจะจากลาไป นั่นก็คือ การประกันคุณภาพของมหาวิทยาลัย มันเป็นสิ่งดีครับที่ระหว่างทำงานได้มีช่วงเวลาที่หลุดออกจากมุมเดิม ได้มองย้อนกลับมาเห็นภาพอะไรมากมาย แล้วก็กลับมานั่ง ณ จุดเดิมเพื่อสานงานต่อ ซึ่งแน่นอน ถ้าไม่สามารถสร้างอะไรใหม่ๆ ได้ ผมจะกลับมานั่งทำไม (อันนี้ถามตัวเองไว้แล้ว)
(หลังสอบวิทยานิพนธ์ครับ พ่อเลี้ยงฉลองภายในครอบครัว)
ในยุคที่มหาวิทยาลัยอิสลามยะลาจะย่างก้าวไปยังอีกมิติที่ต้องมีความเข้มแข็งในงานวิชาการ และกระบวนการของการประกันคุณภาพเป็นเรื่องของการแสดงผลการดำเนินงานออกมาให้ได้อย่างถูกต้องและสร้างความไว้วางใจต่อสาธารณะได้ ผมคิดว่าถ้าจะให้ภาพการดำเนินงานเหมือนอย่างที่เป็นอยู่ต่อไปอีก มันคงไม่สนุกครับ ภาพที่หลายต่อหลายคนต้องมีทำการรวบรวมเอกสาร ทำรายงานกันเป็นเดือน มันต้องมีอะไรที่เป็นกลวิธีที่ดีกว่านี้ วิธีการที่ต้องลดต้นทุนคน ลดต้นทุนเวลา และทรัพยากรต่างๆ ได้
จังหวะท้าทายมาทันทีที่ผมเข้าทำงาน คือ มีคนยื่นใบลาออกไว้แล้วสองคน นั่นหมายถึง ทีมงานผมลดไปแล้วตั้งแต่ก่อนเริ่มงานเลย เหมือนเป็นสัญลักษณ์เลยว่า ยังไงผมก็ต้องปรับรูปการทำงาน ซึ่งคิดในใจว่า งานนี้เข้าทางเลย ความจริงต้องบอกว่า ในการทำงานช่วงแรก งานประกันมีคนอยู่สามคนรวมผม (ซึ่งทำงานมากกว่าเรื่องเดียว) ขณะที่ฝ่ายแผนมีอยู่ห้าคน แต่ตอนผมลา ทั้งสองหน่วยงานควบรวมกัน คนก็กลายเป็นแปดคน ซึ่งแนวคิดแรกที่เคยเสนอก่อนไปเคลียร์เรื่องเรียนคือ ควบรวมเพื่อลดการใช้คน เพราะผมคิดว่าสองหน่วยงานนี้มันงานเดียวกัน ถ้ารวมกันจะได้ประหยัด แต่สุดท้ายไม่ครับ ควบรวมแต่คนไม่ลด มีเพิ่ม
(อีกภาระงานใหม่ที่มาเพิ่มคือการเป็นคนประสานงานในเครือข่ายมหาวิทยาลัย)
ในทำงานช่วงระยะแรก ผมอยากให้หน่วยงานสองหน่วย (ประกันกับแผน) ควบรวมมานานแล้ว เพราะยืนยันว่าทำให้เป็นเรื่องเดียวกันได้ ดังนั้นกลับมารอบสองเลยปรับโครงสร้างข้างในทั้งหมด และประเด็นสองของการเปลี่ยนแปลงก็มาครับ คือ การสร้างคนให้เป็นมืออาชีพในหน้าที่ความรับผิดชอบของตนเอง งานนี้เริ่มจากการปรับคนให้เข้ากับงาน แล้วก็ทำเรื่องแผนให้เป็นเรื่องเดียวกับประกัน แบ่งประเด็นแผนตามงานประกัน คนในสำนักงานไม่มีแบ่งแล้วว่าใครอยู่กองแผนหรือสำนักประกัน จากนั้นเริ่มต้นการเรียนรู้ด้วยการเขียน sar กันเลยครับ ทีมงานผมหงายหลังเมื่อผมสั่งให้เขียน sar ซึ่งความจริงมองไปอดีต พวกเขาเกือบจะไม่ต้องเขียนอะไรเลย
(พาทีมงานในสำนักไปนั่งศึกษาเรียนรู้งานในระดับคณะครับ)
เอาว่าตอนระยะแรก sar ผมมอบให้บางคนทำในบางตัวบ่งชี้ มอบไปตามคนที่มั่นใจว่าทำได้ ส่วนใหญ่ผมเขียนเอง ถัดมาในยุคที่ผมลาศึกษาต่อ มีการแบ่งใหม่ให้หน่วยงานที่รับผิดชอบไปจัดทำมาเอง แล้วมารวมกันเป็นเล่ม ซึ่งทั้งสองภาพนี้ผมเห็นจุดอ่อนและข้อจำกัด แต่ต้องบอกว่าที่ผมเขียนเองในสมัยแรก เพราะช่วงนี้มันมีภาวะบีบบังคับ เนื่องจากงานไม่ขับเขยื่อนมาสองปี เลยต้องทำให้มันขยับแบบลงแรง แต่รอบนี้โจทย์ผมคือสร้างคน ผมเลยต้องวางกลยุทธใหม่ ซึ่งสุดท้ายได้ผมครับ เมื่อทำคนในสำนักงานแบ่งกันเขียน sar ในสิ่งที่เขายังไม่รู้ มันช่วยให้พวกเขารู้ทั้งระบบและหลักฐานของงานต่างๆ มากขึ้น แล้วย้อนกลับมาส่งผลต่อการปรับปรุงกระบวนการบริหารแผนได้อย่างดีเช่นกัน ที่สำคัญลดภาระงานของหน่วยงานอื่นในการต้องมานั่งเขียน sar ได้มากทีเดียว
(ภาพกิจกรรมของมหาวิทยาลัย ก่อนผมจะกลับมาทำงานเต็มตัว (กลุ่มศึกษาอัลกุรอาน))
ผมเลยอดภูมิใจไม่ได้ที่ในการเขียนรายงาน sar ปี 55 นี้ ผมเขียนเองเพียงหน้าเดียวคือคำนำ ส่วนหน้าอื่นที่เหลือเป็นของทีมงาน และหน่วยงานอื่นเพียงแค่นำส่งหลักฐานมาเท่านั้น (อินชาอัลลอฮฺ) คาดว่าปีหน้าหน่วยงานอื่นจะมีงานเบากว่านี้
(ภาพถ่ายก่อนงานพิธีพระราชทานปริญญา)
ความเห็น (8)
...น่าภูมิใจอย่างยิ่งนะคะ...ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ...
สลามอาจารย์ จารุวัจจ์ ยินดีต้อนรับการกลับมา
นานแล้วจริงๆ ที่ไม่ได้อ่านงานคุณภาพของอาจารย์
ส่วนผม ยังวนเวียนเขียนอยู่ แบบเล่าเรื่องงานในชุมชน มาบอกกล่าว
ขออวยพรให้อาจารย์ ได้รับความโปรดปรานจากอัลลอฮ์ ยิ่งๆขึ้น
ขอให้เจ้าเมืองธรรมชาติ โปรดปรานท่าน. ขอให้เจ้าของพร ที่สร้างมนุษย์มา สนองพรของทุกท่านครับ
ขอแสดงความยินดีด้วยครับ
เตาฟิกโตมากแล้ว อาจารย์ก็...
ละไว้ในฐานที่เข้าใจ
มีอะไรพอช่วยได้บอกนะครับ...
ขอบคุณทุกกำลังใจครับ
พึ่งทราบว่าอาจารย์เรียนจบแล้ว เสียดายที่ไม่ได้ไปแสดงความยินดีครับ ขอแสดงความยินดีผ่านเว็บครับ :-)
ขอบคุณครับอาจารย์ธวัชชัย วันรับปริญญา ผมไม่ได้ไปร่วมรับครับ เพราะติดภารกิจสำคัญที่มหาวิทยาลัยครับ
สลามอาจารย์ นานแล้วไม่ จังกับกัน