๑๘๕. ภูมิคุ้มกันของคน
ครอบครัว เป็นสังคมแรกของการเกิดมาเป็นมนุษย์
มนุษย์บางคนเกิดมาอาจอยู่ในครอบครัวที่สมบูรณ์และไม่สมบูรณ์
คำว่า "สมบูรณ์" มีความหมายหมายถึง มีองค์ประกอบของ
คำว่า "พ่อ แม่ ลูก" ซึ่งถือว่าเป็นสังคมเล็กกว่าสมัยก่อน...
สมัยก่อนครอบครัวเป็นสังคมที่ใหญ่กว่านี้...
จะมี ปู่ ย่า ตา ยาย พี่น้อง ญาติ ฯลฯ
อาศัยอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่...
...แต่มา ณ ปัจจุบันนี้ สังคมไทย กลายเป็นสังคมขนาดเล็ก
เนื่องจากสภาพสังคมเปลี่ยนแปลงไป...
พ่อ - แม่ จึงต้องออกหางานทำเพื่อการดำรงชีพให้อยู่ได้
บนโลกใบนี้...สำหรับลูกก็มีหน้าที่ศึกษา เล่าเรียน...
บางครอบครัวทำให้ ความใกล้ชิด
การอบรม การสั่งสอน ดูแล น้อยมาก...
เด็ก ๆ บางคน...เกิดมาในครอบครัวที่ขาด พ่อ - แม่
ต้องอาศัยอยู่กับ "ตา ยาย ปู่ ย่า"
ซึ่งบางคนก็ไม่สามารถดูแลได้อย่างทั่วถึง
บางครอบครัวก็พอดูแลได้อยู่...
การดูแลของครอบครัวแต่ละครอบครัวนี่เอง...
ที่ทำให้เด็ก ๆ แต่ละคนมีภูมิคุ้มกันที่แตกต่างกัน...
ถ้าครอบครัวไหนเอาใจใส่บ้าง ก็ทำให้เด็ก ๆ
มีภูมิคุ้มกันได้ในระดับหนึ่ง...
สำหรับคำว่า "ภูมิคุ้มกัน"
มีมากมายหลายอย่างที่สามารถสร้างได้ในตัวเด็ก
เช่น การสร้างความรักให้กับเด็ก
การให้การดูแล เอาใจใส่ การให้ความอบอุ่น
การทำให้เห็นเป็นตัวอย่างในสิ่งที่ดี ๆ...
การสร้างทัศนคติที่ดี ๆ ให้กับเด็ก ได้รู้จัก
การคิดวิเคราะห์ในเรื่อง เหตุ - ผล
การสอนให้เด็กได้มีการช่วยเหลือตนเองได้
ยามที่ตนเองไม่มีใคร...การให้ความรู้ที่ถูกต้อง...
การสอนให้รู้จักความกตัญญูรู้คุณ...
การสอนให้รู้จักความอ่อนน้อมถ่อมตน
การสอนให้รู้จักสิ่งที่ควรทำ - ไม่ควรทำ
การสอนให้รู้จักการสัมมาคารวะและกาละเทศะ ฯลฯ
แต่ส่วนใหญ่ "ครอบครัว" บางครอบครัว
ไม่ได้มองกันถึงจุด ๆ นี้...เพียงแค่เด็กเกิดก็สอนกันไป
ไม่ได้คำนึงถึงว่า...
"เมื่อโตขึ้นแล้วเด็กจะเป็นอย่างไร?"...
มีคุณภาพหรือไม่...หวังที่จะให้เป็นคนดี
การสร้างเด็กให้เป็นคนดี ต้องมีส่วนประกอบตามที่กล่าวมาข้างต้น...
เพราะบางครอบครัวไม่ใช่เป็นแบบข้างต้น...
บางครอบครัวเลี้ยงลูกแบบไม่สอนเหตุผล
ไม่บอกให้รู้จักคิด วิเคราะห์สถานการณ์ต่าง ๆ...
ไม่สอนให้ลูกช่วยเหลือตัวเอง...
เรียกว่า...เมื่อเกิดมาแล้วก็เลี้ยงกันไป...
ทุกวันนี้...สังคมไทย ไม่ค่อยได้หันมาดู
เรื่อง "ครอบครัว" ซึ่งเป็นต้นเหตุ
แต่กลับไปมองกันที่ปลายเหตุ...
และต้องการกับคำว่า "คุณภาพ"
ซึ่งต่อให้ทำกี่สิบปีก็ไม่มีทางแก้ปัญหาทางสังคมได้...
...ถ้าจะแก้ต้องแก้ที่ต้นเหตุ คือ ครอบครัว...
แต่อย่าลืมว่า!!!...ครอบครัวแต่ละครอบครัว
มีสภาพและโอกาสที่แตกต่างกัน...
การที่จะให้ครอบครัวเข้มแข็งได้นั้น
ต้องขึ้นอยู่กับนโยบายภาครัฐต้องลงมาดูแลให้มากขึ้น...
การสร้างภูมิคุ้มกันให้กับคนในครอบครัว
เป็นหน้าที่ของ พ่อ - แม่ปู่ - ย่า ตา - ยาย ญาติพี่น้อง
ที่จะช่วยกันดูแลให้เด็กเกิดมาแล้ว
ไม่สร้างปัญหาให้กับสังคม...
ถ้าเขามีความอบอุ่น + ความรักในจิตใจของเขาแล้ว
นับว่าสังคมมีชัยไปแล้วครึ่งหนึ่ง...อีกครึ่งหนึ่ง
การให้ความรู้ - ความเข้าใจกับพวกเขา
ในเรื่องของการใช้ชีวิต...ไม่ใช่ความรู้อย่าง
ในเชิงทฤษฎีอย่างเดียวเช่นทุกวันนี้...
ควรสอนในเรื่องของ "ทักษะการใช้ชีวิต" ด้วย
เพราะไม่เช่นนั้น...เราก็จะเห็น
พฤติกรรมมนุษย์ซึ่งแต่ละคนมีความแตกต่างกัน
ให้วิจารณ์กันอย่างมากมายในสังคมปัจจุบัน
...ภูมิคุ้มกันของคน ก็คือ การเอาใจใส่ ดูแล ให้ความรัก
ความเข้าใจ บอกถึงเหตุผลให้กับเด็ก ๆ ได้เรียนรู้ชีวิต
ให้ช่วยเหลือตนเอง (ไม่เลี้ยงแบบตามใจ) มีเหตุ มีผลกับพวกเขา...
สักวันสังคมไทยจะเข้มแข็งยิ่งขึ้นกว่านี้...
การเลี้ยงลูกแบบตามใจ พ่อ - แม่ บางคนอาจนึกไม่ถึง...
ใช่ว่า...เด็กที่เกิดมาจากครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์
(ขาดพ่อ - แม่) แล้วจะเป็นเด็กที่ไม่ดี...
เด็กบางคน นับว่ามีพรสวรรค์ (บุญเก่า)
ติดตัวมา...ต่อให้มาเกิดกับครอบครัวใด
ที่ขาด พ่อ - แม่ แต่ก็สามารถเป็นคนดีได้...
เพราะจิตของพวกเขา เกิดการคิดดี ทำดี
พวกเขาก็จะมีภูมิคุ้มกันไปอีกแบบ...
ซึ่งอาจแตกต่างจากภูมิคุ้มกันกับคนที่เกิดมาแล้วมี
ครอบครัวที่ดี...ภูมิคุ้มกันบางตัวเขาอาจมีเหมือนกัน...
จะไม่เหมือนกันเสียทีเดียวกับเด็กที่มีครอบครัวที่สมบูรณ์...
ในฐานะที่ผู้เขียนทำงานฝ่ายบุคคลมานาน...
ทำให้เห็นพฤติกรรมของคนในที่ทำงาน
ในแต่ละแห่ง...ซึ่งสามารถโยงไปถึง...
ความอบอุ่นของครอบครัวได้อย่างดีทีเดียว...
***ถึงเวลาหรือยังที่ภาครัฐต้องหันมา "พัฒนามนุษย์" อย่างจริงจังเสียที...***
...สำหรับตัวของฉัน ๆ ได้ทำหน้าที่ของฉันแล้วในฐานะ "ลูก,แม่,ย่า"
เพื่อเป็น ๑ ในครอบครัวของสังคมไทยที่ทำให้สังคมไทยเกิดความเข้มแข็ง
และลูก ๆ หลาน ๆ ได้มีภูมิคุ้มกันที่ดีต่อการดำเนินชีวิตของพวกเขา...
และต่อประเทศไทย และในสังคมมนุษย์ได้อย่างมีคุณภาพ...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติแวะเข้ามาอ่านค่ะ...
บุษยมาศ แสงเงิน...ผู้เขียน
๔ ตุลาคม ๒๕๕๖
เอ!!! ฉันเป็นนักสังคมสงเคราะห์ไปเสียตั้งแต่เมื่อไร? เนี่ย!!! คริ ๆ ๆ...
ภาพ : เหนือเขื่อนสิริกิติ์ จังหวัดอุิตรดิตถ์
โดย : บุษยมาศ แสงเงิน
ความเห็น (13)
เห็นด้วยครับ
รัฐเราพัฒนาวัตถุมากกว่าพัฒนาคนครับ
คงต้องช่วยกันพัฒนา
สถาบันครอบครัวสำคัญมากๆนะครับ
คุณค่าของครอบครัวคือรากฐานของแผ่นดินค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณบูรพากรณ์ 
+ ดร.ขจิต 
+ พี่นงนาท 
ถูกต้องและเป็นจริงคร้า...รัฐควรหันมาให้ความสำคัญเกี่ยวกับสถาบันครอบครัวให้มากขึ้นกว่านี้ด้วยค่ะ
ให้ทุกคนตระหนักถึงความสำคัญเพราะจะเชื่อมโยงไปถึงที่ประเทศเรา กำลัง "พัฒนาคน" ในปัจจุบันนี้
และจะทำให้ประเทศไทยในอนาคต มีคนที่มี "คุณภาพ" ตามที่ต้องการค่ะ...
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านคร้า...
รากฐานที่สำคัญในการอบรมเด็กคือ ครอบครัวค่ะ
ขอบคุณข้อคิดดี ๆ ที่มีมาฝากมากครับ
สังคมในปัจจุบันศีลธรรมและคุณธรรมเสื่อมโทรมลงอย่างมาก...สิ่งสำคัญที่จะเป็นเกราะและภูมิคุ้มกันให้กับคนที่เรารัก ก็คือ การถักทอความรักและความเอาใจใส่ในด้านที่ดีงามให้กับครอบครัวที่เรารักเพื่อสั่งสมและมีพลังต่อสู้กับเชื้อร้ายได้อย่างมีประสิทธิภาพในภายภาคหน้า...
"การสร้างคุณธรรมไม่ต้องเสียต้นทุน (มูลค่าทางตัวเงิน) ในการผลิต...ใช้แค่ปัจจัยการผลิตคือความดีงามของจิตใจเข้าสู่กระบวนการผลิตโดยใช้ปัญญา...ก็จะได้ผลผลิตออกมาทางการกระทำในสิ่งที่ดีมีคุณค่างดงามทั้งต่อตัวเองและสังคม"
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งคะ รากฐานอยูที่ครอบครัว ตัวตึกอยู่ที่สังคม อาคารจะมาตรฐานและสมบูรณ์ได้นั้น ต้องผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายร่วมมือกันอย่างจริงจังค่ะ
ครอบครัว + สังคม = ความสุขอย่างมีคุณภาพ ค่ะ
หลายคนนำความขาดแคลนในวัยเด็กของตนเองมาเติมเต็มให้กับลูกในวัยเด็ก
เด็กจึงไม้รู้คุณค่า...เพราะว่าเขาอยู่กันคนละ เจนเนอเรชั่น มันเป็นเรื่องเศร้า
เด็กขาดภูมิคุ้มกันจริง ๆ
ขอบคุณค่ะ 
+ 
+ 
+ 
แวะมาเยี่ยมพร้อมข้อคิดนะคะ
ขอบคุณค่ะ ครูอี๊ด 
ส่วนตัว ครอบครัว สังคมครับ กระผมจะนัดประชุมที่พูนสินให้ลูกสาวเลี้ยง