นัก... แล้วยังไง?

๑๕/๐๙/๒๕๕๖

**********

 

นัก... แล้วยังไง?

  

ภาพความฝัน วันวัยเยาว์ ที่เขลาอยู่

มาหวลดู คิดคำนึง ถึงความหลัง

อยากเป็นนั่น เป็น"นัก"นี่ กันดีจัง

ประเดดัง กันเข้ามา วิ่งหาเรา

 

เริ่ม"นักเรียน" พากเพียร การเขียนอ่าน

จนชำนาญ ผ่านหลุดพ้น จากคนเขลา

เขียนไม่เป็น อ่านไม่ออก บอกไม่เอา

มืดมัวเงา  หมดสิ้นไป  ไกลจากตัว

 

"นักศึกษา" มาสำรอง  ตรองดูเถิด

ก่อให้เกิด  ความรู้จริง ยิ่งเจ้าขรัว

รู้มากมาย  ท่วมท้น  จน"ลืมกลัว"

ทำให้ตัว  ลานลุกลน กว่าคนใคร

 

นักศึกษา  มากลายกลับ  สลับเปลี่ยน

จากที่เรียน  เป็น(นัก)เรียกร้อง  ฟ้องแก้ไข

ให้ทำนั่น  ให้ทำนี่ ทุกที่ไป

ลืมอะไร  กันหรือเปล่า  เล่าคนดี

 

ในบ้านเมือง รุ่งเรืองเดช  วิเศษศักดิ์

คนมากนัก... หลงลืมไป  ใน “หน้าที่”

อ้างสิทธิ์นั่น  อ้างสิทธิ์โน่น  คนละที

แล้วจึงมี  ฟรี"นักมวย"  มาช่วยมันส์

  

ขอให้นัก...  ทั้งหลายนั้น  ตรองดูเถิด

สิ่งประเสริฐ  อย่าให้ใคร  ได้เย้ยหยัน

ว่าพี่น้อง  ผองไทยนี้  ตบตีกัน

เพราะว่ามัน “ต่างที่คิด”  ผิดจากตน

 

 

ได้อ่านข่าวเกี่ยวกับการ “เรียกร้องสิทธิในการแต่งกาย” ของ “นักศึกษา” สถาบันหนึ่ง ที่มีความไม่เหมาะสม ก่อให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์อย่างหลากหลายในสังคม  ผู้เขียนเห็นว่า เป็น “การลืมหน้าที่” ของตนเอง   

“การไม่ยอมรับ” กฎ ระเบียบ ข้อบังคับ ของสถาบัน หรือองค์กร  วันข้างหน้าถ้าหากเราเป็นเจ้าของกิจการใหญ่ ๆ สักอย่างหนึ่ง ลูกน้องไม่ยอมทำตามกฎ ระเบียบ ข้อบังคับ ของบริษัท เช่น ไม่ยอมใส่ชุดยูนิฟอร์ม เป็นต้น  มีการเรียกร้องให้ยกเลิกชุดดังกล่าว เราจะรู้สึกอย่างไร?...

นักศึกษา มีหน้าที่ต้องทำอะไร?... แล้วยังไง?... เคยถามตัวเองกันบ้างไหม?

 

ผู้เขียนชอบเพลงของคุณพงษ์สิทธิ์ คัมภีร์มาก เพลงเร็วดนตรีแรง ๆ จะมีไม่มากนัก เช่น "ม.ให้อะไร?"  "พ่อฉันเป็นกรรมกร"  "ทองดีทองเค"  หนึ่งในเพลงเร็วดนตรีแรง ๆ นั้นที่ชอบมาก คือ “กูเป็นนักศึกษา” ไม่อยากให้นักศึกษาทั้งหลายคิดเห็นเป็นอย่างในเนื้อเพลงนี้เลย...โดยเฉพาะการที่จบออกมาแล้ว คิดว่า “ตนเองเป็นเจ้านายของประชาชน” ... คนทุกคนมีค่างามที่ความดี ไม่ใช่ค่างามอยู่ที่การศึกษา...หรือมีตำแหน่งใหญ่โตในสังคม...

 

 ลองฟังดูครับ...

 

 

ขอบคุณทุกท่านที่ให้โอกาส

ขอบคุณโกทูโนว์

[ขจิต ฝอยทอง]

ชอบบันทึกนี้ครับ

ที่เกษตรศาสตร์ นิสิตจะใส่กระโปรงบาน เรียบร้อยมากครับ

[ยายธี]

""" เคยเห็น..ป้าย..โฆษณา..ตามถนน.บริเวณ.มหาวิทยาลัย..มหิดล..ว่า...จบ..แน่..ป.โท..(ใช้เงินแค่..หลัก..แสน..อ้ะๆ..อ่านแล้ว...งงๆๆ..จ้ะ...( ที่เยอรมัน..รับ..ป โท ทางไปรษณีย์..หรือไม่..ก็ไปรับกับ..ภาร..โรง..อ้ะะ..แล้วก็.เด็ก.นักเรียน..อนุบาล..ไม่..ต้องใส่เสื้อ..ครุย..เลี้ยงฉลอง..หัดเต้น..หางเครื่องบนเวที..อ้ะะ...แถมอีกนิด..คนจบ..ดร.  อาชีพ..ขับแท้กซี่มีถมไป..คนจบปริญญา..ไม่เคยเห็นหน้า..ผู้สอน.ก็มี...อิอิ..)...ที่ไม่มีใน..เยอรมัน...จบจากการเป็น..นัก..ศึก..ษา..แล้ว..จะมาเป็น.."นายมึง"..(๕๕๕๕ร้อย..ละลาย..อึอึ)...."ทุกวันนี้..ทุกมุมโลก..คนธรรมดาๆ..เดือดร้อน..ขายที่นา..คราที่อยู่..ก็เพราะ..ไปติดยึด..กับคำว่า..แล้วจะกลับมาเป็นเจ้าคนนายคน..(โดยเฉพาะบ้านเรา ไทย)..".....น่าจะหมด..สมัย..ได้..หรือยัง....นะ...(แอบคิด..ยายธี)

[สีตะวัน]

ชอบจังค่ะบันทึกนี้...

“การลืมหน้าที่” ของตนเอง   

“การไม่ยอมรับ” กฎ ระเบียบ ข้อบังคับ ของสถาบัน หรือองค์กร  วันข้างหน้าถ้าหากเราเป็นเจ้าของกิจการใหญ่ ๆ สักอย่างหนึ่ง ลูกน้องไม่ยอมทำตามกฎ ระเบียบ ข้อบังคับ ของบริษัท เช่น ไม่ยอมใส่ชุดยูนิฟอร์ม เป็นต้น  มีการเรียกร้องให้ยกเลิกชุดดังกล่าว เราจะรู้สึกอย่างไร?...

นักศึกษา มีหน้าที่ต้องทำอะไร?... แล้วยังไง?... เคยถามตัวเองกันบ้างไหม?

 ขอบคุณค่ะ...^_^

["พี่หนาน"]

• ขอบคุณสมาชิกที่ให้กำลังใจมากครับผม
• ขอบคุณ อ.ดร.ขจิต ที่ให้ความคิดเห็น
• ขอบคุณ คุณ คุณยายธีมากครับ ยุคสมัย...เจ้าคน..นายคน..ผมก็ว่า..น่าจะหมด...ได้แล้วเหมือนกันครับ..อิอิอิ...
• ขอบคุณคุณสีตะวัน คุณพยาบาลชำนาญการพิเศษมากนะครับผม...ที่ให้กำลังใจและร่วมแสดงความคิดเห็น