ซาไกผู้อดอยากและหิวโหย

 ป่าถูกทำลายซาไกไม่มีอะไรจะกินจริง ๆ  กลุ่มนี้เป็นกลุ่มเฒ่าเระ 

         

มีลูกชื่อ เกลออับ เกลอตู่ เกลอยาและ  เกลองทองที่เป็นโรคดาวซินโดม  เนื่องจากมีการแต่งงานในหมู่เครือญาติที่ใกล้ชิดกันใช้ชีวิตความเป็นซาไกดั้งเดิม คือการใช้ทับเป็นที่อยู่อาศัย

ในบริเวณเทือกเขาบรรทัดที่เรียกว่าเขาสามง่าม ขณะที่กลุ่มอื่น ๆ เรื่อสร้างเป็นบ้านอยู่พัฒนาขึ้นทุกวันบางกลุ่มต้องรับจ้างฉีดหญ้าโดยการพ่นสารเคมีโดยไม่ถึงความอันตรายที่จะเกิดขึ้น

    

กลุ่มนี้อยู่ไกลเขาน้ำเต้า กลุ่เกลอโซีะและเกลอแตงเริ่มพัฒนาวิถีชีวิตมาเป็นบ้านมากขึ้น แต่ก็อดอยากไม่แตกต่างกัน

ถ้าคนแปลกหน้าไปหาจะวิ่งเข้าป่าทันทีทุกกลุ่ม

 

เปรียบเทียบวิถีชีวิตแบบเดิมกับการพัฒนาความเป้นปัจจับันของเผ่าเขาน้ำเต้า

[ยายธี]

...มองเขา..แล้ว..กลับ..มา...มองเรา....(ความจริง..คือ..สภาพที่ไม่แตก..ต่าง).......................

[คุณมะเดื่อ]

 

สักวันคงได้มาเยี่ยมเยียน

 

[พ.แจ่มจำรัส]

คือชีวิต...

ไม่แตกต่าง ในความแปลกแยก...