ศรีนวล แมวแก่
"ศรีนวล"ออกจากบ้านไป 2วัน เพิ่งกลับมาเมื่อคืน
แม่ผมเป็นห่วงมาก ลูกโตแล้วไม่ต้องห่วงหรอก 55+
.........
แมวผมชื่อศรีนวล
ศรีนวลเป็นแมวแก่
ตอนศรีนวลเป็นเด็กผมก็เป็นเด็กมัธยมต้น
เราโตมาด้วยกัน
ศรีนวลตาเริ่มไม่ดีมองไม่ค่อยเห็น
เรียกก็ไม่ค่อยได้ยิน
ขนศรีนวลก็เริ่มบางแล้ว
แต่ศรีนวลยังกินอาหารเก่ง
และกินข้าวเม็ดไม่ค่อยได้
ศรีนวลยังอ้อนเจ้าของอยู่บ้าง
เสียงร้องก็ดูไม่กังวานเท่าเดิม
หลายครั้งแอบดูศรีนวล มองนก มองแมลงสาบ
แต่ก็มองผ่านไป ไม่เหมือนตอนเด็กๆ
ตอนนั้นทุกอย่าง น่าสนใจ กระโดดโลดเต้น ไปกับเชือก กิ่งไม้
ศรีนวลไม่เคยญาติดี กับแมวทุกตัว
ไม่ใครให้แมวตัวไหนมาเลียขน เรื่องนี้หยามกันไม่ได้
ศรีนวลคิดว่าตัวเองเป็นคน และชอบอยู่กับคน
เราเคยนอนหลับพร้อมกัน
ศรีนวลนอนสบายบนพุงนิ่มๆของผม
ผมหลับสบายเพราะมีก้อนอุ่นๆบนพุง
ถ้าเรานับระยะเวลาของการรู้จักกัน"คูณ"ด้วยความใกล้ชิด
และ"หาร"ด้วยการบาดหมางจิตใจจะ"เท่ากับ"ความสัมพันธ์ที่มีค่า
ผมว่าในชีวิตของผม คงมีชื่อศรีนวลเป็นอันดับต้นๆ
ผมคงเรียกศรีนวลว่าเป็น"ญาติผู้ใหญ่"คนหนึ่งได้
ถ้าศรีนวลไม่ใช่แมว
ในช่วงที่ศรีนวลเริ่มเหนื่อยกับการใช้ชีวิตแบบนี้
บางคนอาจนับวันรอให้สัตว์เลี้ยงซักตัวหนึ่งตายลง หรือแบ็ตเตอรี่หมด(สำหรับ เฟอร์บี้ของใครหลายๆคน) เพื่อมีที่ว่างสำหรับสิ่งใหม่
ผมว่า....
ผมก็ยังอยากตื่นเช้ามา ได้ยินเสียงร้องเรียก และเห็นศรีนวลนอนผึ่งแดดอยู่ที่มุมเดิม
ชีวิตมันคงต้องไปข้างหน้า...ใช่!!
แต่สำหรับบางคน(ขอโทษครับ..บางตัว)
เวลานั้นช่วยเพิ่มคุณค่าให้กับคำว่ารัก ในความสัมพันธ์ของทั้ง2คน
(ขอโทษอีกครั้งครับ...ตัว)
ถ้าศรีนวลไปแล้ว
เวลาช่วงนั้นของผม...คงหายตามไปด้วย
อยู่ด้วยกันนานๆนะ
ความเห็น (4)
ฝากความคิดถึง คุณผู้หญิงศรีนวล ด้วยนะคะ
เมื่อเช้าไปทักทายคุณผู้หญิงให้แล้วครับ
็็็Happy is the home with at least one cat. (Italian proverb)
ศรีนวล...ได้รับความรักความเมตตาความเป็นห่วง...จากGritsada ไม่น้อยไปกว่าแม่เลยนะคะ...น่ารักค่ะ