@ ปลิดใบไม้พลัดพรากจากกิ่งไม้ ปลิดชิ้นส่วนชีวิตใช้เล่นขายของ
แลกก้อนหินแทนค่าว่าก้อนทอง แลกกรวดกองแทนค่าว่าเพชรพลอย
@ เล่นสมมุติแลกเปลี่ยนเลียนผู้ใหญ่ เครื่องประดับกำไลแหวนสายสร้อย
นับใบไม้สิบใบในมือน้อย แลกเปลือกหอยเรียงเส้นเป็นสายมุก
@ มือมนุษย์ลิขิตชีวิตมนุษย์ ถึงที่สุดไขว่คว้าหาความสุข
ไม่ร้องรำละเล่นก็เป็นทุกข์ ไปตามยุคตามกระแสตามแต่วัย
@ ตัดต้นไม้พลัดพรากจากป่ากว้าง แลกถนนหนทางสู่เมืองใหญ่
นับร้อยต้นล้มลงกลางพงไพร แลกบ้านไม้หลังงามตามใจคน
@ สร้างฐานะฆ่าปลิดชีวิตอื่น เพื่อหยัดยืนสมศักดิ์ศรีมีเหตุผล
ดำรงเผ่าพงศ์พันธุ์เลื่อนชั้นชน เหยียบยืนบนปฐพีไร้ชีวิต
@ แลกผืนป่าทั้งป่าสร้างอาคาร เอกสารกระดาษย้ำกรรมสิทธิ์
ฆ่าต้นไม้ทั้งป่าเนรมิตร อาคารอิฐเงินทองกองเพชรพลอย
@ เพื่อไข่มุกล้ำค่าฆ่าหอยมุก นับเป็นสุขเรียงเส้นเป็นสายสร้อย
หลงลืมความเหงาในใจน้อยน้อย ลืมกอดคนรอคอยที่บ้านเรา
@ ทุ่มแรงกายเช้าค่ำทำงานหนัก ทิ้งความรักความเข้าใจไปสูญเปล่า
นับตัวเลขลืมเวลาไล่คว้าเงา หลงผิดเอาการละเล่นเป็นจริงจัง
@ ตั้งแต่เกิดจนตายเล่นขายของ ถือเงินทองเสกได้ตามใจสั่ง
ชีวิตแลกไร้ชีวิตจึงผิดพลั้ง สุขไม่เคยสมหวังตามตั้งใจ
@ ลมหายใจในร่างสังขารล่วง แก่นผุกลวงลำต้นเกินทนไหว
ส่งชิ้นส่วนชีวิตปลิดปลิวไป ปลิดใบไม้ร่วงหล่นบนมือน้อย
@ เล่นขายของแลกเปลี่ยนเลียนผู้ใหญ่ สมมุติหินเป็นกำไลแหวนสายสร้อย
กองก้อนกรวดกรวดแทนค่าว่าเพชรพลอย ฆ่าเวลาขณะคอยใครสักคน......
โดย นางจามรี ตันไพฑูรย์ดิถี
บทร้อยกรองชนะเลิศ กลุ่มนิสิต นักศึกษา ประชาชน
ก้าวที่สองวรรณกรรมรามคำแหง : โครงการประกวดรางวัลวรรณกรรมรามคำแหง ๒๕๕๕
คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง
----------------------------------------------------
อ่านจบปุ๊บ โดนใจปั๊บ และพิมพ์เผยแพร่ทันที เพราะอาจจะไปสบใจบางใครบ้าง แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือได้ย้อนมองดูตนเองด้วยเช่นกัน ว่าในระหว่างทางของชีวิตได้ละเลยคนสำคัญในชีวิตไปบ้างหรือเปล่า หรือมัวแต่หลง "เล่นขายของ" จนลืมแก่นของชีวิต
(@^_____________^@)
แวะมาอ่านบทร้อยกรองชนะเลิศค่ะ ...ขอชื่นชมค่ะ
เป็ยบทกวีที่ไพเราะมากครับ นุ่มลึก บาดใจน้อยๆ ได้อย่างอ้อยอิ่ง...ระหว่างการรอคอย
ขอบคุณ ดร.พจนา แย้มนัยนา และ คุณ พ.แจ่มจรัส ที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมและให้ความเห็นเป็นกำลังใจค่ะ
(@^__________^@)
ขอบคุณดอกไม้ที่เข้ายื่นให้จากทุก ๆ คน นะคะ
(@^__________^@)