บทบาทของผู้สนับสนุน

     ดิฉันได้รับมอบหมายจากท่านผู้อำนวยการให้เป็นผู้รับผิดชอบในการพัฒนาชุดโครงการวิจัยซึ่งเป็นเป้าหมายในการสนับสนุนทุนวิจัยจากงบประมาณแผ่นดิน(โดยการพิจารณาของสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ)    ได้ดำเนินการพัฒนามาตั้งแต่ปีที่แล้ว  เป็นชุดโครงการที่ประกอบด้วยโครงการย่อย 6 โครงการที่มีความเชื่อมโยงกัน    ปีนี้ถึงแม้ไม่มีสภาอนุมัติงบประมาณแต่ก็ผ่านการพิจารณาเห็นชอบ/สนับสนุนจากสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติแล้ว   กรมการแพทย์จึงให้เริ่มดำเนินโครงการไปพลางๆก่อนได้ ในปีงบประมาณ 50ตั้งแต่ตค.  ความที่รอเวลามานาน จึงเกิดเรื่องไม่คาดคิด  มีโครงการย่อย 1 โครงการที่มีผู้ร่วมวิจัยเป็นทีมสหวิชาชีพ  1 ในทีมซึ่งเป็น key  person คือนักจิตวิทยาถอนตัวออกจากโครงการด้วยเหตุผลหลายอย่าง   ทำเอาหัวหน้าโครงการที่เป็นแพทย์เสีย self และหมดแรงที่จะทำต่อ  จะขอยุติโครงการ  ทั้งที่โครงการนี้เป็นโครงการที่ดีมาก เป็นโครงการเดียวที่มี intervention ให้output ออกมาที่จะนำไปใช้ประโยชน์ได้ทันที   ดิฉันต้องคิดหาทางช่วยแก้ปัญหาอยู่หลายสัปดาห์   (คุณหมอสมศักด์ที่ปรึกษาก็บอกว่านี่แหละงานของ manager)    พยายามหาทางออกจนวันนี้ได้ไปคุยกับคุณหมอท่านนี้หลังจากที่ติดต่อไม่ได้มาหลายสัปดาห์    หลังจากคุยวันนี้คุณหมอท่านก็จะลองไปประชุมทีมใหม่เพื่อดูว่ามีผู้ร่วมวิจัยอื่นที่อาวุโสและเป็นkey  person ในทีม 1 ในผู้ก่อการจะรับบทบาทเป็นหัวหน้าโครงการแทน และคุณหมอเองก็เปลี่ยนไปรับบทบาทผู้ร่วมวิจัย ได้หรือไม่ (โดยเนื้องานวิจัยบทบาทสำคัญอยู่ที่ ทีมสหวิชาชีพ)  โดยดิฉันเองและจิตแพทย์ในรพ.เด็ก ซึงเป็นหัวหน้าโครงการย่อยอีก 1 โครงการจะไปร่วมประชุมด้วย และพร้อมสนับสนุนทุกอย่าง รวมทั้งการจัดหา(จ้าง)นักจิตวิทยาจากภายนอกมาทำงาน   แทนผุ้ที่ถอนตัว   ท่าทางอาจจะมีความหวังในการเริ่มรวมทีมใหม่    ดิฉันคงต้องติดตามและสนับสนุนทีมนี้อย่างใกล้ชิดทั้งในเชิงสนับสนุนผู้เชี่ยวชาญทางวิชาการและการจัดการ    เรื่องแบบนี้เราจะเจอกันไม่น้อยระหว่างดูแลงานวิจัยต่างๆที่ทีมอาจทำท่าไปไม่ไหว   แล้วเราต้องเข้าไปช่วยทั้งแก้ปัญหาและสนับสนุน อาจารย์อัครินทร์ฟังแล้วดูคุ้นๆไหมคะ   

      ลัดดา