"ป้าสมหมาย...."

ทำงานในหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด มีความสุขกับทุกๆ สิ่งที่ทำ……….

พวกเราเรียก "ป้า" ด้วยความเคารพในวัยวุฒิ........ตามประสาของสังคมต่างจังหวัด...

ที่นับระหว่างผู้ร่วมงานเป็นเครือญาติ

ป้าสมหมายเริ่มทำงานในโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ตั้งแต่เดือนกันยายน 2528 ในตำแหน่งคนงาน (ลูกจ้างชั่วคราว) ที่ตึก 3 ข แห่งนี้

จนได้รับการบรรจุเป็นลูกจ้างประจำในปี 2534........ถึงปัจจุบัน โดยไม่เคยย้ายไปที่ไหนเลย แม้ว่างานจะหนักกว่าที่อื่นๆ

ในเกือบทุกวันของการทำงาน ที่เป็นเวรของป้า เรามักจะเห็นลายมือของป้าสมหมาย มาลงชื่อเป็นคนแรกๆ เสมอ

ทีมของป้าเป็นทีมที่เข้มแข็ง........

แม้เป็นเพียง.................. ฟันเฟืองเล็กๆขององค์กร

จนบางครั้งพวกเรายังอาย ^__^

ดังคำที่ป้าบอกว่า ทำงานในหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด.... มีความสุขกับทุกๆ สิ่งที่ทำ

ป้าบอกว่า จบชั้น ป. 4 ............ แต่เราว่า....ความรับผิดชอบในงานของป้า มีมากยิ่งกว่าชั้นเรียนที่จบ

นอกเหนือจากงานในหน้าที่ .......

เป็นหัวหน้าโครงการแม่ศรีเรือน จัดทำตารางการทำความสะอาดห้องน้ำ ดูแลความสะอาดของสิ่งแวดล้อมร่วมกับเพื่อนร่วมงาน ได้รับคำชมเชยจากผู้ที่มาเยี่ยมชม ตลอดจนผู้ป่วยและญาติๆ อยู่เสมอ

ป้าสมหมายยังมีฝีมือในการจัดแต่งสถานที่ รวมถึงการประดิษฐ์ต่างๆ ที่เป็นภูมิปัญญาชาวบ้าน เป็นศิลปะพื้นบ้าน เช่น เย็บบายศรี ทำดอกไม้ประดิษฐ์ นำสมุนไพรมาดับกลิ่น

ให้พวกเรานำมาใช้เป็นส่วนหนึ่งในการทำงาน

ป้าสมหมายทำงานในแต่ละวันอย่างมีความสุข

มีเวลาว่างนอกเหนือเวลางาน ป้าสมหมาย ยังเป็นจิตอาสาร่วมกับเพื่อนๆ ในการแสดงดนตรีพื้นบ้าน (ร้องเพลงไม่เป็น.........ก็ขอร่วมเป็นหางเครื่อง นางรำก็ได้)

ให้ความรู้ ความบันเทิงแก่ผู้มารับบริการ รวมถึงกิจกรรมต่างๆ ของหน่วยงาน องค์กรอื่นๆ ที่ขอความร่วมมือมา

เพื่องานแล้ว ป้า ยินดีเสมอ

ไม่มีคำว่า...ไม่ทำ...สำหรับป้าสมหมาย....จะมีก็แต่เพียงคำว่า ...ป้าจะทำได้มั้ย....ขอความสนับสนุน....ขอคำแนะนำ..ขอกำลังใจ...

ซึ่งพวกเราก็ยินดี..........

จึงเป็นที่มาของภาพ........

.การนำเสนองานพัฒนาคุณภาพของหน่วยงาน ที่ป้า ต้องขึ้นเวที...นำเสนองาน .........ต่อหน้าผู้ทรงคุณวุฒิ.....

ตื่นเต้น...สั่น....แต่ ......ก็สู้.......(พวกเราก็ลุ้น...ช่วยในสิ่งที่ทำได้...เป็นกำลังใจ....)

บอกป้าว่า พูดในสิ่งที่ทำ........

เร็วๆ นี้ ผู้ใหญ่...เคยอยากให้ป้าย้ายไปทำงานที่อื่น ที่สบายกว่านี้

ป้าบอกว่า.....ป้าก็ไม่อยากไป ป้ารักที่นี้

รู้สึกผูกพัน....ที่ 3 ข ทำให้ป้าเป็นและมีอย่างทุกวันนี้

เป็นห่วง.......เวลามีการเยี่ยมตรวจ..จะมีใครช่วยทำมั้ยน้อ ?? คนที่มาใหม่จะเข้าใจตึก 3 ข มั้ยน้อ???

ตึกจะสะอาดมั้ยน้อ????? ฯลฯ

สารพัดที่จะห่วง........

.....สัมพันธภาพกับผู้ร่วมงาน มักจะเป็นไปอย่างเครือญาติ.........ช่วงเช้า ป้ามักจะนึ่งข้าวเหนียวกระติบใหญ่ๆ บางวันมี แจ่ว นึ่งผัก... ปลา มากิน อิ่มหนำสำราญกันถ้วนหน้า

ป้า.........พูดกับญาติ...กับผู้ป่วยด้วยท่าทีที่........ เสมือนเป็นญาติของตัวเอง

ถ้าเป็นผู้ที่อายุน้อยกว่า..ป้าจะเรียก ลูก...แทนคำตัวเองว่า แม่...ป้า

ถ้าเป็นผู้สูงอายุ...ป้าจะเรียกว่า...แม่.....ทั้งๆ ที่...ป้าก็.....อายุเยอะ เหมือนกัน 5555555+++++

(อันนี้ก็จะเป็นสิ่งที่พบเห็นได้ในสังคมชนบท)

ปีที่ผ่านมา ป้าไดัรับรางวัลเกียรติยศ บุคลากรดีเด่นของงานบริการพยาบาล

ปี 2555 ป้าได้รับการเสนอชื่อเพื่อรับรางวัล ข้าราชการพลเรือนดีเด่น ของมหาวิทยาลัยขอนแก่น

จากหอผู้ป่วย......สู่แผนกการพยาบาล........สู่งานบริการ............

สู่โรงพยาบาล..............สู่คณะแพทย์............จนมาถึงระดับมหาวิทยาลัย

ผ่านคณะกรรมการของมหาวิทยาลัยขอนแก่น............

พวกเราลุ้น...จน(เกือบ)ลืม......จึงได้รับข่าว................

ในที่สุด...ด้วยความดี ความมุ่งมั่นที่ป้าทำ

ทำให้ป้าได้รับในสิ่งนี้.......ในวันนี้

ยินดีด้วยใจจริงๆ ค่ะ

ขอบคุณน้องติ๊กน้อย ที่ไปเป็นช่างภาพประจำตัว

ให้ป้าหมาย ได้มีภาพ......... เพื่อเก็บไว้ในความทรงจำ...........

ขอโทษ......ที่ไม่ได้ไปด้วยในวันนั้น

.......ด้วยเพราะหน้าที่.....จึงต้องผิดสัญญา

อย่างไรก็ตาม ........ในวันนั้น...

ป้าคงมีความรู้สึกอบอุ่น ท่ามกลางคนในครอบครัว...ที่ไปร่วมชื่นชมยินดี

โดยเฉพาะชายหนุ่มเสื้อแดง......อิ อิ

16-6-56

เขียนใน GotoKnow โดย กระติก~natachoei ที่ ~natadee
ใน แบ่งปัน..งาน

คำสำคัญ (Tags): #สมหมาย นามพิลา#หอผู้ป่วยศัลยกรรม 3 ข#โรงพยาบาลศรีนครินทร์#คณะแพทยศาสตร์#มหาวิทยาลัยขอนแก่น#ความสุข#ข้าราชการพลเรือนดีเด่น 2555

หมายเลขบันทึก: 539505เขียนเมื่อ 16 มิถุนายน 2013 17:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 18 มิถุนายน 2014 23:19 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน