7.แรงบันดาลใจ
สวัสดีค่ะ วันนี้ดิฉันมีเรื่องมาเล่าสู่ฟังกันอีกเรื่อง ซึ่งก็คงหนีไม่พ้นเกี่ยวกับเรื่องการทำงานของตนเองนั่นแหล่ะ เรื่องมีอยู่ว่ามีผู้ป่วยมา Admit.ด้วยอาการเดินเร่ร่อน เจ้าหน้าที่ตำรวจนำส่ง ไม่มีญาติ ติดตามญาติไม่ได้ เมื่อแพทย์เจ้าของไข้เข้ามาตรวจเยี่ยม ผู้ป่วยอาการดีขึ้น ผู้ป่วยบอกหมอว่า "อยากกลับบ้าน บ้านอยู่.....อำเภอ.....จังหวัด.....ช่วยด้วย " ซึ่งผู้ป่วยบอกชื่อบ้าน อำเภอ จังหวัดถูกต้อง ในฐานะพยาบาลดูแลผู้ป่วยจิตเวช รับรู้ถึงความรู้สึกของผู้ป่วยที่อยากกลับบ้าน จากการติดตามญาติตามขั้นตอน วิธีปฏิบัติของโรงพยาบาล ทำให้การติดตามญาติค่อนข้างลำบาก เพราะต้องประสานไปยังหน่วยงานในพื้นที่ ที่รับผิดชอบ บางครั้งค่อนข้างช้า ทำให้ผู้ป่วยต้องอยู่โรงพยาบาลนานเกินความจำเป็น ดิฉันรู้สึกสงสารและอยากลงพื้นที่ติดตามญาติด้วยตนเอง โดยไม่ต้องรอการตอบกลับจากหน่วยงานที่ประสานไป หากตามญาติได้ ดิฉันคงมีความรู้สึกภาคภูมิใจไม่น้อย ที่สามารถติดตามญาติช่วยผู้ป่วยได้กลับบ้าน
ความเห็น (3)
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ยินดีแทนผู้ป่วยที่ได้รับการช่วยเหลือด้วยน้ำใจเช่นนี้
บริการดุจญาติมิตร เป็นกำลังใจ ขอชื่นชมครับ