เมื่อพร้อม...ก็ย่อมกล้า!
เหมือนเด็กโค่ง เดินโย่งเย่ง...เบ่งคับบ้าน
เป็นพี่ใหญ่ เดินตาพริ้ม ยิ้มชื่นบาน
เข้ามาขาน ขับกล่อม ซ้อมดนตรี
สี่ห้าปี ที่ผ่านเวียน เพียรฝึกฝน
ร่ำเรียนจน เก่งการ ชำนาญสี
ไวโอลิน เสียงเพราะ เสนาะดี
ฟังไกลใกล้ พอได้ที่ ดีเหมือนกัน
แม่เลียบเลียง เคียงถาม ความน้องน้อย
ขอถามหน่อย เรียนนานเหลือ เบื่อไหมนั่น
เจ้าหอยโข่ง โย่งเย่ง...เบ่งตอบพลัน
"ลูกไม่ยั่น ไม่มีเบื่อ...เชื่อไหมยู?"
ที่เขาวาง โปรแกรมไว้ ให้เลิศหรู
มีประกวด อวดแข่งขัน ประชันดู
ลูกอยากรู้ อยากประลอง ของสักครา
แม่คนสวย ทำหน้างง "ชง"เล็กน้อย
ลูกเราพลอย อยากเล่นโชว์ โก้นักหนา
คิดอย่างไร หรือเจ้า ที่เฝ้ามา
พร่ำถามหา คำตอบ สอบฝีมือ
อีกครั้งที่ เจ้าหอยโข่ง โย่งเย่งตอบ
"ไม่ได้ชอบ ว่าอยากเด่น ไม่เห็นหรือ"
ลูกฝึกฝน เรียนวิชา มาระบือ
เพียงอยากซื้อ อยากพบ ประสบการณ์
ลองท้าทาย ได้เรียนรู้ ผู้อื่นสรรค์
ไม่ได้เพียง หวังปอง ของรางวัล
เพราะสิ่งนั้น ไม่ได้คิด ยึดติดตน
หวังรู้รับ ระดับตน อยู่หนไหน
หวังแก้ไข ปรับปรุง มุ่งเห็นผล
เมื่อเราพร้อม ก็ย่อมกล้า พาตัวตน
ไปคว้าค้น ให้เจนจบ ทุกพบพาน
เออแน่ะหนอ...ลูกเราก็เข้าท่า
เมื่อมั่นใจก็ไขว่คว้าอย่างกล้าหาญ
ไม่เฝ้ารอโชคชะตามาแผ้วพาน
ประสบการณ์คว้าค้นด้วยตนเอง....
หมายเหตุ: ชง(ภาษาใต้).....อาการงง..งง
ความเห็น (9)
คุณแม่น้องหอยโข่ง
ส่งกำลังใจฝากให้น้องหอยโข่งด้วย
พี่อยู่ทางเหนือจะรอฟังเสียงไวโอลินจากน้องหอยโข่งค่ะ
cheer up!!!!!
นานเหลือเกินแล้วที่ไม่ได้เข้ามาทักทาย คุณ "พี่เม่ย" หลังจากมาแอบกินนกขมิ้นเหลืองอ่อนทอดกรอบจนอิ่ม!!
คุณแม่คนสวยจริง ๆ ด้วย บทกวีก็เจ๋งอีกต่างหาก เชื่อค่ะว่า "เมื่อพร้อม...ก็ย่อมกล้า" กล้าที่จะแสดงออกในสิ่งดี ๆ เมื่อใจและกายพร้อมเต็มร้อย แพ้ชนะไม่สำคัญ...ทุกอย่างคือประสบการณ์ "เมื่อพร้อม ย่อมกล้า เมื่อกล้าทุกอย่างจะพัฒนาขึ้นอย่างสวยงาม"
พักนี้ Vij อ่านหนังสือโดยที่ไม่มีความพร้อม เลยเกิดอาการ "ชง ๆ พรือโล้" ค่ะคุณแม่ "คนสวย"
รายงานตัว ว่ามาอ่านแล้วครับ .. ช้อบ .. ชอบ เหมือนเดิมครับ
พี่เม่ยค่ะ ชื่นชมในความมีศิลปะในหัวใจของทั้งคุณแม่คุณลูกเลยค่ะ :)
- ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้ "น้องหอยโข่ง" นะคะ
- หน้าที่ของคุณแม่ตอนนี้ก็คือ หาเวทีให้ลูกค่ะ....
- ขอบคุณที่มาช่วยเติมเต็มนะคะ
- ได้อ่าน คห. ตอนท้ายแล้ว ก็สะกิดความสงสัยที่ติดอยู่ในใจมานานค่ะ มีพี่ชาวยะลาคนนึงใช้คำว่า พรือโล้ เหมือนกัน แต่ได้ยินเพื่อนชาวสงขลาพูดว่า พรือโช้.....
- เหมือนกันหรือเปล่าก็ไม่ทราบเนาะ?
- พี่เม่ยดีใจจังค่ะที่ท่าน ช้อบ...ชอบ
- ไม่ค่อยกล้าบอกเลยค่ะ ว่าคนที่บ้านพี่เม่ยนะ....เป็นศิลปินทั้งบ้าน มีสารพัดเรื่องเลยค่ะ (แต่ไม่เก่งซักเรื่อง!...)
- ขอบคุณที่ชื่นชมนะคะ
- พี่เม่ยเรียนรู้จากประสบการณ์ว่า วิธี "เบรค" ความเครียดจากการทำงานที่ได้ผลดีมากๆ ก็คือการแบ่งเวลาไปสนใจศิลปะแขนงใดก็ได้ จะช่วยให้สิ่งต่างๆรอบตัวเราน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย.....
คุณ "พี่เม่ย" ค่ะ เอาละซิ...ถามถูกคนเลยค่ะ เกิดที่สงขลา แต่ไปเจริญเติบโตที่ยะลา คนสองจังหวัด แต่หัวใจเดียว!! พรือโล้ กับ พรือโช้ หน้าตาอาจไม่เหมือนกัน แต่ความหมายเหมียนกันยังกะแกะ...ยังกะแพะเลยค่ะ...ใครใคร่ "โล้" ก็ "โล้" ใครใคร่ "โช้" ก็ "โช้" สองคำความหมายเดียวกัน เหมือนเพลง...สองคนหัวใจเดียวกันเลยค่ะ (ยิ้ม ๆ)
คิดถึงค่ะ...ขอบคุณค่ะ