หนูรี
นารี เอี่ยมวิวัฒน์กิจ ชูเรืองสุข

พื้นที่ความสุขในสวนของเตี่ย : ตอน.วิถีลูกชาวสวน


สิ่งที่หวัง ... อยากใช้ชีวิตที่เป็นเช่นนี้มานานแล้ว มีโอกาสจึงเลือกเดิน ปัจจุบัน สิ่งที่ได้รับเป็นตัวเงินน้อยกว่าเดิมมาก แต่สิ่งที่ได้รับเป็นเวลาและความสุขมีมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นมากมาย เมื่อเรา มีเวลา ทบทวนตัวเองมากขึ้น

พื้นที่ความสุขในสวนของเตี่ย : ตอน.วิถีลูกชาวสวน




ยามอรุณรุ่งที่มุมป่า ริมชายคาบ้าน

กับเรื่องราวก้าวย่าง อย่างลูกชาวสวน การได้กลับมาส้มผัส หยิบจับด้วยตัวเอง จากแต่ก่อนเรียนหนังสือ เป้าหมายคือ การเรียนจบมีงานการดีๆ ทำ มีเงินเดือนมากมาย ตำแหน่งสูงหน้าที่การงานมีผู้คนนับหน้าถือตา ...

สิ่งเหล่านี้ เป็นความฝัน ความหวังของพ่อแม่ที่มีอาชีพทำสวน ที่ไม่อยากให้ลูกต้องทำสวน อยู่ป่าดงดอย  ทุกวันนี้ ก็มีหลายบ้านที่ยังคงยึดติดกับเรื่องเหล่านี้อยู่

แต่ในความเป็นจริงแล้ว ความสุขที่แท้จริง (ของบางคน) นั่นอาจไม่ใช่ ... การทำงานเป็นลูกจ้าง มีเงินเดือนที่แน่นอนคงที่ เสมอต้นเสมอปลาย มีความหวังรอคอย สิ้นปีมีปรับเพิ่ม มีโบนัส ... อาจจะเป็นสิ่งหลายๆคนต้องการเช่นนั้น แต่สำหรับบางคนแล้ว อาจจะมีสุขน้อย เครียดสูง ด้วยเหตุผลนานา

ดั่งเช่นตัวฉันเอง ที่ระยะหลังของการทำงานจ้างมีความสุขน้อยลง...ฉันจึงต้องผันแปร ตัวเองมาทำงาน ในตำแหน่งกึ่งชาวสวน กึ่งแม่ค้า กึ่งว่างงาน ...

เรื่องราวเหล่านี้ มันเป็นสิ่งที่ต้องเตรียมตัววางแผน ... ไม่ใช่จะเกิดได้ในระยะเวลาสั้น ที่จะทำ มันต้องมีการเตรียมการ เตรียมใจ ว่าหากเราไม่มีเงินจากค่าจ้างที่นายจ้างจ่ายให้รายเดือน เราควรมีรายได้จากที่ไหน...

สำหรับฉันแล้ว การทำงานมีเงินเดือนประจำ กับ การเป็นแม่ค้าขนม มันเริ่มต้น ตามๆกันมา  ระยะหลังจากแต่งงาน มีบ้านเป็นของตัวเอง (เมื่อสิบหกที่แล้ว) ก็เริ่มสะสมอุปกรณ์การทำขนม และฝึกทบทวนเรื่องราวการทำขนมที่ได้เรียนมา และศึกษาเพิ่มเติมด้วยตัวเอง



จนเมื่อได้เวลาที่เหมาะ ๆ เราก็พร้อมจะหยิบจับ หนึ่งสิ่งขึ้นมาเป็นเงินเดือนเลี้ยงชีพของเรา ...

กับการได้เลือก  "กล้วยหิน"  ที่มีในสวนตัวเอง มาเป็นอาชีพ 
จากกล้วยที่มีในสวนของตัวเอง  ระยะหลังจึงต้องเพิ่มกล้วยจากสวนเพื่อนบ้าน ...



วันนี้ ไปซื้อ กล้วย กันค่ะ ตามไปกับรถคันนี้ ... ชื่อ ... " เจ้ารถรั้ว "



ออกเดินทางได้ 



ไปกับ รถรั้ว ...ป้ายหลุด ...มาอยู่ด้านหน้า ... ไม่มีด่านตรวจ รถใช้ในสวนค่ะ 

ไปตัดกล้วย ที่สวนแอ๊ะ-นันต์ ห่างจากบ้านสวนของเราไม่ไกลมากนัก 
จะพาไปชมธรรมชาติ ระหว่างทางกัน 




ธรรมชาติ ... ท้องฟ้า สายลม แสงแดด  วันนี้ฟ้าใส อากาศร้อนไม่มาก
ด้านซ้ายมือคือ ป่ากล้วย กล้วยหิน ที่ชาวบ้านชาวสวนนิยมปลูก  

กล้วยหินแต่ละสวน ยามนี้ที่มีค่ามีราคา ... ไม่มีเส้น ไม่ยินดีปรีดา ไม่มีค่ะ ไม่มีขาย ...




ธรรมชาติ ... ท้องฟ้า มองจากหน้าบ้านของแอ๊ะ 



บ้านนี้เจ้าของใจดี ขายกล้วยให้เรา นานมาแล้ว ...สวนนี้บรรยากาศดี มองลงไปเห็นทิวเขา 



ได้เวลากลับแล้ว ... ครานี้กล้วยไม่มีมาก แต่ไม่เป็นไร คงเพียงพอ เพราะอีกบ้านที่ขายให้เราเพิ่ม


กล้วยหิน จากสวน ที่พร้อม ปอกเปลือก ลงทอดในกระทะ แล้ว ... 


ได้เวลาเที่ยงวันของวัน พอดี

พักผ่อน นอนกลางวันกันสัก นิ๊ด ... 





สิ่งที่หวัง ... 

อยากใช้ชีวิตที่เป็นเช่นนี้มานานแล้ว มีโอกาสจึงเลือกเดิน 

ปัจจุบัน สิ่งที่ได้รับเป็นตัวเงินน้อยกว่าเดิมมาก 

แต่สิ่งที่ได้รับเป็นเวลาและความสุขมีมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว 

มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นมากมาย เมื่อเรา มีเวลา ทบทวนตัวเองมากขึ้น  ที่สำคัญมี เวลาให้กับ แม่กับครอบครัว ได้มีเวลาอยู่บ้านแม่มากขึ้น ได้ทำกับข้าว ได้ทำหน้าที่ เก็บกวาดบ้าน  ให้แม่ ...



จาก 2 กุมภาพันธุ์ 2552  ก้าวแรก ของการไม่มีเงินเดือนประจำใช้  

จากวันนั้นถึงวันนี้ 

วมเวลา สี่ปี

กว่า


กับเรื่องราว กับ ทุกๆ วัน ที่ มี แต่ เรื่อง กล้วย กล้วย เข้า มาใน ชีวิต  .... ตาม "วิถีลูกชาวสวน" ค่ะ 




เล็กๆ ก่อนปิดบันทึกด้วย 

กล้วยที่สุก เหลือ แบ่งปันให้เพื่อนๆแห่งพงไพร 




.....

ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามอ่านบันทึกนะคะ

 .... สวัสดีค่ะ  :)

....Happy Ba ค่ะ 

นารี ชูเรืองสุข 

19 พฤษภาคม 2556

................

หมายเลขบันทึก: 536426เขียนเมื่อ 19 พฤษภาคม 2013 14:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 พฤษภาคม 2013 18:11 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

พี่ชาย ชื่นชม .. และกำลังจะเดินตามวิถีนี้ครับ

เป็นความฝันของผมเลยล่ะครับ กับความมีอิสระที่จะเลือกใช้ชีวิต

ขอเป็นกำลังใจให้คุณหนูรี และให้มีความสุขกับทางเลือกแห่งอิสระนี้...

เกิดเป็นแมวบ้านนี้โชคดีจริงหนอ :)

นายตัวเอง....วางแผนมาดี   ยอดหญิงนารี  พี่หนูแจ๋วคนกตัญญู  เย้ !!!  ลงคำได้

วิวสวย ดอกไม้งาม

อิสระและเป็นสุข 

ชื่นชมค่ะคุณหนูรี

ขึ้นชื่อว่าสวน มีความสดชื่นร่มเย็น 

ยิ่งเป็นสวนของเตี่ยด้วยแล้วยิ่ง Happy ค่ะ

กล้วยหินรอทอดเยอะมากๆ  ไหวไหมคะ  ต้องการลูกจ้างตัวเล็กๆ ไหมพี่ท่าน

แต่บรรยากาศระหว่างทางไปหาซื้อกล้วยสวยได้ใจมากๆ เลยะนะคะ

v_v  ไอ้ที่นอนตรงนี้พื้นที่ของเจ้าเหมียวอีกเป็นแน่แท้ใช่ไหมคะพี่สาว  อิอิอิ

ขอบคุณน้องรีที่มายืนยันค่ะว่าวิถีชีวิตแบบนี้ทำได้และมีความสุข สงบ พี่โอ๋อยากให้คนที่มีถิ่นฐานบ้านเรียน พ่อแม่อยู่ในชนบทกลับไปช่วยกันทำให้ชนบทรอบๆตัวน่าอยู่ ชีวิตกับธรรมชาตินี่แหละดีที่สุดแล้ว 

ไปเที่ยวสวนด้วยคน

กล้วยหินต้ม ทานกะมะพร้าวทึนทึก ไม่ได้ทานนานมากแล้ว

ที่ภูเก็ตหาอะไรทานยากมากเลยค่ะ ..........

ขอบคุณนะคะน้องหนูรี ที่เอื้อเฝื้อเรื่องราวดีๆ ผ่านบทบันทึกให้ได้ปลื้มเสมอๆ ค่ะ

ชื่นชมวิถีชีวิต...เป็นธรรมชาติที่งดงามค่ะ


       ชอบค่ะน้องแมว

     มีความสุขจังเลยนะค่ะ

ขอขอบคุณกำลังใจทุกๆท่าน ทุกๆความเห็นนะคะ

 อ.จัน จันทวรรณ ค่ะ...บ้านนี้ไม่มีเด็กมีแต่แมว จึงติดกันทั้งคนและแมว
 อ.นุ ขอบคุณสำหรับกฃดอกไม้ค่ะ
 พี่โอ๋ โอ๋-อโณ ... ขอบคุณค่ะที่ให้กำลังใจเสมอๆ ต่างคนต่างมุมมองค่ะ  ;)
 พี่อร Bright Lily ...อยู่ป่าดง ของกินมีขายน้อย จะกินต้องทำค่ะ ขี้เกียจเป็นผอม อิอิ
 คุณพี่ครูBonnie ...ขอบคุณค่ะ 
 น้องแอน Lioness_ann ... ต้องการ มาเลยค่ะ หนึ่งตำแหน่ง
 อ.พี่ชายชยพร แอคะรัจน์ ...เป็นชาวเกษตร แจ่ม อยู่แล้ว หนูยังทำสวนไม่เป็นอิอิ
 น้องหมอทพญ.ธิรัมภา ...ลูกจ้างตัวเองอิอิ ...ทำทุกอย่าง เป็นแจ๋วทุกยาม ;)
 ขอบคุณค่ะคุณศิลาSila Phu-Chaya
 ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
 ขอบคุณค่ะ คุณkunrapee
 คุ่ะคุณถาวร สุข อิสระ พอเพียง เหนื่อยหน่อย แต่ใจสบาย ขอบคุณค่ะ
 ขอบคุณคุณพ.แจ่มจำรัส หากมีลูก ก็คงทำเช่นนี้ ยากหน่อย เพราะเรื่องของเด็กต้องเรียนในเมือง
 ขอบคุณค่ะคุณtuknarak
 ขอบคุณค่ะอาจารย์ดร. พจนา แย้มนัยนา
 ขอบคุณค่ะคุณอักขณิช
 ขอบคุณค่ะอาจารย์วิชญธรรม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท