อนิจจาชีวิต (กลอน)

อนิจจา...ชีวิต

ใครลิขิตได้ดังใจใครหรือ

แม้วาดหวังปรารถนาคว้าสุดมือ

ยังดึงดื้อเป็นไป... นานา

ชีวิตจริงใช่ละครเมื่อตอนจบ

ที่ประสบสมหวังดังปรารถนา

การได้บ้างเสียบ้างธรรมดา

ไยจะมาทุกข์ท้อต่อความจริง

ก็เพียงรู้เท่าทันเช่นนั้นเถิด

ที่ก่อเกิดย่อมดับได้ในทุกสิ่ง

ควรเรียนรู้ธรรมดาอย่าประวิง

ทำใจนิ่งตรองดูรู้เท่าทัน

เพราะชีวิต คือชีวิตคิดต่อสู้

ยามยังอยู่รู้เห็นเป็นสร้างสรรค์

เพียงอาศัยพึ่งพาอย่าผูกพัน

หากยึดมั่นไม่วาง ไม่สร่างทุกข์

[คุณมะเดื่อ]

นมัสการพระคุณเจ้า  ขอบพระคุณในคำเตือนสติจ้ะ  

แม้รู้อยู่เพื่อใช้กรรม

แต่ใจยังนำจิตมุ่ง

ฝักใฝ่ด้วยมี...กิเลสปรุง

เหยิงยุ่ง...สับสน...วุ่นวาย

แม้คิดดับซึ่งกิเลสนั้น

ก็ยังภาระอันมั่นหมาย

ยังเวียนวน..เกิด..แก่..เจ็บ...ตาย

สุดท้าย...สุดแก้...แพ้...กรรม

........นมัสการด้วยความเคารพจ้ะ.......

              มะเดื่อ

            26/05/56

[วราภรณ์]

"หากยึดมั่นไม่วางไม่สร่างทุกข์"
อนุโมทนาสาธุค่ะ

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

ขอบคุณ คุณครูทั้งสองท่านที่มาเยี่ยมชมให้กำลังใจ " หากยึดมั่นไม่วางไม่สร่างทุกข์" ขอให้มีความสุข

[เข้มแข็ง]

กราบนมัสการพระคุณเจ้า 

    เข้มแข็งบำบัดคนที่เป็นทุกข์ ในขณะเดียวกัน ใจเราก็มีทุกข์  ..คือว่าพยายามรับรู้ความรู้สึกตนเอง แต่วางยากค่ะ ขอคำแนะนำ..การปล่อยวาง.. เคยใช้การกำหนดลมหายใจแรงๆๆ การหากิจกรรมทำ..สุดท้ายการทำความเข้าใจกับสาเหตุแห่งทุกข์ ซึ่งพอเข้าใจแต่...วาง..เพื่อให้สบายใจลงบ้าง..ยากมากเจ้าค่ะ

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

คุณโยมเข้มแข็ง เรื่องที่คุณโยมถามมา ไม่รู้จะตอบครงหรือไม่นะ คุณโยมลองอ่านดู การที่เราช่วยเหลือคนที่เป็นทุกข์ก็เพราะมนุษยธรรมคือความเมตตากรุณา ในขณะที่ช่วยก็ควรวางใจเป็นกลาง ๆ ไม่ใช่ว่าไปรับเรื่องราวเขามาไว้ในใจแล้วพลอยเป็นทุกข์ไปกลับเขา แต่นั้นก็ดีอยู่ ดีสำหรับเขา มีคนเข้าใจ หัวอกเดียวกัน เขาก็พลอยได้ปรับทุกข์กับเรา ความทุกข์ก็อาจจะบางเบาลงได้ แต่ก็คงไม่หาย ความทุกข์นี้มันก็เป็นธรรมดาของชีวิตนะ ใช่ว่าจะเสียหาย มันอาจทำให้เราเข้มแข็งขึ้นมาได้เมื่อผ่านพ้นมันไปแล้ว ที่เป็นทุกข์ไปกับเขาก็เพราะเอาใจไปยึดมั่น เมื่อยึดมั่นถือมั่น เมื่อสิ่งเหล่านั้นเปลี่ยนแปลงไปไม่คงเดิมเราก็เป็นทุกข์ ค่อยๆ ถอนความยึดมั่น ถือมั่น ให้มีสติรู้เท่าทันความเป็น ธรรมดา ธรรมดา ทำใจให้ถึงธรรมดา ด้วยใช้สติปัญญาและใจของเรานี่แหละ คิดเสียว่า เกิดดับ เกิดดับ มันเป็นอย่างนี้นั่นเอง ลองฝึกดู แต่ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่ที่เวลานะ ต้องอาศัยกาลเวลา ที่สำคัญคือความคิด หรือใจของเรานี่แหละ  ในขณะนี้เมื่อยังเป็นทุกข์อยู่สำคัญที่สุดก็คืออดทน มองดูมันชัดๆ ความทุกข์มันเป็นอย่างนี้หรือ ถ้าเราทนได้หรือใจชาชินกับมัน นานไปก็เบาบาง และหายไปในที่สุด ลองดูนะ (นั่งสมาธิ แผ่เมตตาก็ใช้ได้นะ)