คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม
วันที่ 6 พค. 56 เป็นวันเดินทางกลับจากการเรียนสถิติ การรายงานและเทคโนโลยีสารสนเทศ หลังจากที่ต้องรับผิดชอบงานด้านนี้โดยรู้แบบงูๆ ปลา ด้วยสายการบิน ภายในประเทศ บริษัทหนึ่ง
โดยชั้นประหยัด และยิ่งรับทราบว่าเราได้ประหยัดจริงๆ เมื่อมาพบกับผู้โดยสารสาวสวยท่านหนึ่งยืนยิ้มหวาน เมื่อเราเงยหน้าขึ้นมาจากการอ่านหนังสือ เมื่อเรายิ้มตอบน้องสาว รีบถามทันทีว่ากี่โมงแล้ว เมื่อได้รับคำตอบจึงตามมาอีกคำถามหนึ่งว่าพี่ซื้อตั๋วราคาเ่ท่าไหร่คะ เมื่อตอบไปว่า พันกว่าบาท กว่าไม่ถึงครึ่งแต่ซื้อก่อนเดินทางนานแล้ว น้องถึงกับอุทาน ว่าโห ทำไมถูกจัง ของหนูตั้งแพง ตั้งสามพันเก้าร้อย เกือบสี่พันแนะ หรือเพราะซื้อวันเดินทาง เราก็ยิ้มและนึกในใจว่า เราได้ชั้นประหยัดจริงๆ แสดงให้เห็นว่าการเตรียมพร้อมการเดินทาง จองล่วงหน้าช่วยเราประหยัดได้เยอะเลย พร้อมกับคำถามต่างๆ อีกมากมาย .........
ทำไมราคาไม่เท่ากัน รถทัวร์ คันเดียวกัน ราคาเท่ากันตลอด ซื้อตอนไหนเมื่อไหร่ก็เท่ากัน
แต่อุบัติเหตุเยอะ เลยไม่ไป ส่วนรถไฟก็เต็ม พร้อมด้วยเรื่องไม่สบายใจของน้องสาวคนสวยอีกมากมายที่ทำให้ตัดสินใจมาเครื่อง เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นสดๆร้อนๆ น้องเล่าด้วยความอัดอั้นตันใจ เหมือนรอใครมาคอยรับฟังสักคน เราก็ฟังด้วยความเต็มใจทั้งๆที่ก็ไม่ได้อยากรู้อะไรเลย เหมือนน้องจะสบายใจขึ้น พร้อมกับเสียงเรียกขึ้นเครื่อง เดินขึ้นเครื่องพร้อมกับคิดว่าเออดีจังเลยนอกจากเราได้ประหยัดแล้ว ยังได้ช่วยให้น้องได้ระบายความทุกข์อีก แต่ก็ได้เห็นวิวเหมือนเพื่อนๆ
และถึงสนามบินพร้อมๆผู้โดยสารท่านอื่นๆ
และเป็นครั้งแรกที่ไม่ได้เอารถมาจอดที่สนามบิน และไม่มีผู้มารับ เนื่องจากคำนวณแล้วว่าคนที่มารับเราก็เสียเวลาทำงาน เสียเงินค่าน้ำมัีนรถทั้งไปและกลับ กลับโดยสารดีกว่า ไหนๆก็จะประหยัดแล้ว ประหยัดต่อไป
แต่ไหนละรถจำได้ว่าเคยเห็นรถโดยสารที่เส้นรอบนอกๆ จึงเดินมาเรื่อยๆแต่เดินออกนอกเส้นทางที่รถจอด และขับผ่านหน้าไปเสียแล้วเรียกก็ไม่ได้ยิน แดดร้อนก็ร้อน หันมาเห็นสถานที่จอดรถจึงเดินกลับไปที่รอรถ พนักงานขับรถน่ารักมา เิดินมารับกระเป๋า พร้อมถามว่าจะไปไหน จึงบอกไปว่าไปตลาดเกษตร จึงให้นั่งรอสักครู่พร้อมกับผู้โดยสารอีกท่านหนึ่งที่รออยู่ก่อนแล้ว รอสักพักไม่มีผู้โดยสารมาสมทบอีกเลย จึงซักถามว่ารถจะออกอย่างไร เขาจึงบอกว่า ออกเมื่อคนเต็ม พี่พึ่งมารอผมรอตั้งแต่แปดโมงเช้า พึ่งได้เี่ที่ยวแรกตอนบ่ายสามกว่าๆ
พี่พึ่งมารอผมรอตั้งแต่แปดโมงเช้า พึ่งได้เี่ที่ยวแรกตอนบ่ายสามกว่าๆ รถเยอะ แต่ หวังว่าฟลุกเขาจะเหมาเที่ยวไป เราเลยคิดว่าไม่น่าเดินกลับมารอที่พักโดยสารเลยเพราะเมื่อกี้พึ่งเห็นตุ๊ก ๆ ขับออกไปหลังจากมาส่งคน สักพักมีสองแถวขับผ่านมาคงเป็นเพื่อนสองแถวด้วยกันที่ไม่ได้เข้าคิวแต่จะเข้าในเมืองเขาจึงเรียกและฝากเราไปด้วยและบอกว่า พี่ไปกับคันนี้ก่อนแล้วกันนะ สงสารไม่ต้องรอ พร้อมบอกว่า ของพี่ลงตลาดเกษตร 30 บาท อีกคนลงขนส่ง 50 บาท
อือ นึกในใจแปลก แต่ไม่เป็นไร
เมื่อออกจากเขตสนามบินมีผู้โดยสารท่านอื่นขึ้นมา เลยถามว่าน้องขึ้นสองแถวบ่อยไหม เมื่อน้องบอกว่าบ่อย จึงถามว่าค่ารถเท่าไหร่ น้องบอกว่า 15 บาทตลอดสายคะพี่ เราก็ยิ้มๆ ส่วนพี่อีกคนมองหน้าและบ่นว่าคงคิดว่าเราโง่แน่ๆ พี่จะจ่าย 15 บาท เมื่อถึงตลาดเกษตร ก้ามปูลงก่อน จ่าย 30 ในขณะที่น้องอีกคนลงเช่นกันจ่าย 15 นึกในใจ ถึงคราวที่เราแพงกว่าบ้างคราวนี้
เมื่อนั่งรถตู้ ถึงบางแก้ว มีบางส่วนลงไปแล้วบ้างพนักงานถามว่าที่เหลือลงไหนบ้าง เมื่อมีตอบว่าลงเขาชัยสนหมด พนักงานขับรถอ้าวเขาชัยสน สามคนไม่ใช่เหรอ พร้อมกับหยิบเอกสารมาเปิดดูและถามทีละคนว่าใครจ่ายเงินเท่าไหร่ พบว่ามีคนจ่ายเงินที่บางแก้ว แต่จะลงที่เขาชัยสน จึงโดนเรียกเก็บเพิ่มจากพนักงานขับรถ เออนะคนเรา
จากทริปการเดินทางครั้งนี้ นับว่าคุ้มสุดๆ ได้เห็นวิถีชีวิต แนวคิดของแต่ละคน ความไม่เป็นธรรมในสังคม มีมากมาย และที่สำคัญ ประหยัด จ่ายค่ารถเพียง 120 บาทถึงบ้าน คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม
ความเห็น (3)
ปู...บังได้ขึ้นเครื่องหนแรก เมื่อครั้งทำงาน กับศวพถ.
และวันนี้พาดพิงถึงน้องปู และ ศวพถ.ไว้ ไปใช้สิทธิ์พาดพิงด้วย(http://www.gotoknow.org/posts/534917)
ขอบคุณคะบังหีม ไปตามรอยแล้วนะคะ คิดถึง ศวพถ. มากมายคะ
นัดฟื้น ศวพถ.อีกทีดีมั้ย คุยกับนายหัวให้เป็นที่ปรึกษา